به گزارش ایسنا، خشکی دهان یک عارضه آزاردهنده دیابت است که می تواند کیفیت زندگی افراد را کاهش دهد. این عارضه تا حد زيادي با کنترل ضعیف قند خون (Blood Glucose Level) و داروهای مصرفی در ارتباط است.
عوارض دیابت میتواند در بخش های مختلفی از بدن مثل دهان (Mouth) ایجاد شود. عارضه خشکی دهان میتواند مشکلات متعددی مانند تحریک پذیری مخاط خشک، زخم های مینور، رشد بیش از حد میکروارگانیسم هایی مثل قارچ های فرصت طلب ، بالارفتن میزان پوسیدگی های دندانی، تجمع پلاک و... را ایجاد کند. باتوجه به این مشکلات، پژوهشگران با انجام یک مطالعه میزان عارضه خشکی دهان را در بیماران دیابتی بررسی کردند.
برای انجام این مطالعه ۳۰ نفر از بیماران مبتلا به دیابت (Diabetes)، ۳۰ نفر از افراد پیش دیابتی و همچنین ۳۰ نفر سالم که به بیمارستان کوثر سمنان مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. در این افراد میزان HbA1C و بزاق غیر تحریکی اندازه گیری شد.
یافته های این مطالعه نشان داد میانگین میزان بزاق غیر تحریکی در بیماران مبتلا به دیابت از بیماران پیش دیابتی و همچنین افراد سالم کم تر است. همچنین میزان بزاق غیر تحریکی در بیماران پیش دیابتی نیز از افراد سالم به طور معنی داری کمتر است.
طبق نتایج حاصل شده با افزایش میزان قند خون ناشتا میزان بزاق غیر تحریکی به طور معنی داری بیشتر می شود. همچنین میزان خشکی دهان در افراد با دیابت کنترل نشده بیشتر بود.
پژوهشگران این مطالعه می گویند:با مشاهده این نتایج میتوان نتیجه گرفت میزان قند خون و همین طور کنترل آن تاثیر بارزی بر کاهش بزاق و خشکی دهان دارد.
این مطالعه حاصل پایان نامه مقطع دکترای حرفه ای دندانپزشکی بود که با حمایت مالی دانشگاه علوم پزشکی سمنان انجام شده است.
در انجام این تحقیق مریم جلیلی صدرآباد، سید حبیب الله هاشمیان راهب قربانی و شبنم سوهانیان؛ پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی سمنان مشارکت داشتند.
یافته های این مطالعه مردادماه سال جاری به صورت مقاله علمی با عنوان «ارتباط کنترل قند خون با بزاق غیر تحریکی و خشکی دهان» در دوماه نامه کومش زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی سمنان منتشر شده است.
- 14
- 6
