به گزارش ایرنا به نقل از آسوشیتدپرس، مطالعه ظاهر سایر جانوران سرنخ هایی را از نقش ابروهای پرپشت و کمانی شکل برای انسان به دست می دهد.یکی از نشانه های قدرت نر غالب در بین 'شاه بابون ها' وجود دو برجستگی رنگی در دو طرف پوزه آن ها است. به اعتقاد محققان، ابروهای پرپشت برای انسان های اولیه نیز نقش مشابهی داشته و امکان شناسایی نر غالب را فراهم می کرد.
تغییر شکل ابروها و کوتاه شدن آن ها موجب شد چهره انسان کشیده تر شود و امکان نمایش احساسات دوستانه تر فراهم شود. در نتیجه انسان ها توانستند پیوندهای اجتماعی محکم تری را با یکدیگر برقرار کنند.
با وجود این برخی از محققان معتقدند داشتن ابروهای بزرگ یکی از ضروریات انسان های اولیه بوده است تا فضای خالی بین حفره چشم ها و محل قرار گیری مغز را پر کرده و در زمان جویدن غذا شکل کلی جمجمه را تثبیت کند.
برای بررسی این نظریه، محققان جمجمه یک انسان هایدلبرگی را که بین ۲۰۰ هزار تا ۶۰۰ هزار سال قبل روی زمین سکونت داشته اسکن کرده و با استفاده از مدل سازی کامپیوتری اندازه ابروهای آن را کوچکتر کردند. در نتیجه این بررسی مشخص شد تغییر اندازه ابرو هیچ تاثیری بر یکپارچگی ساختار جمجمه ندارد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Ecology & Evolution منتشر شده است.
- 18
- 2
