سفیر پیشین ایران در انگلیس: ایران مجبور است توافق را امضا کند

سیدجلال ساداتیان در گفت وگو با شفقنا در پاسخ به این سوال که مذاکرات برجام به مرحله ای رسیده است که در داخل ایران و آمریکا عده ای نسبت به عاقبت این توافق خوش بین نیستند. در نهایت نتیجه این دور از مذاکرات چیست؟ اظهار داشت: مذاکرات، در حقیقت مذاکرات نبود و متن نهایی شده را به اروپاییان ارائه کردند و اروپاییان متن را به آمریکایی ها دادند و آنها متن را به اروپا برگرداندند و مجددا متن به ایران برگشت داده شد و در این مرحله اروپاییان حالتی از نامه بری را انجام دادند و نهایتا خودشان متنی را تهیه کردند و به ایران ارائه دادند و گفتند این متن را امضا کنید. ایران برای پاسخ تا دوشنبه مهلت داشت. کشورمان مواردی را مطرح کرده و خواستار پاسخ طرف مقابل شده است. مهلتی که گذاشته شده تا دوشنبه آینده است و آمریکایی ها هم باید پاسخ بدهند اما این نکته که دقیقا چه مواردی مورد توافق واقع شده است و چه مواردی هنوز مورد اختلاف است هنوز اطلاع رسانی نشده است.

وی افزود: اروپاییان از ماجرا خبر دارند و هر خبری منتشر شده از جانب اروپاییان بوده است. هیات ایرانی هیچ گزارشی از این مسائل نداده است و تنها کلیاتی را مطرح کرده است و گفته شده ما آماده ایم تا اگر طرف مقابل توافق کند به توافق برسیم. حال چرا وضعیت به این شکل درآمده است؟ برای اینکه طرف ایرانی ملاحظاتی دارد که اگر این ها به مواردی کمتر از آنچه که در سال ۲۰۱۵ توافق کردند و یا به کمتر از آنچه که دکتر عراقچی در شش دور مذاکرات خود به آن رسیده بود، برسند یقینا سر و صدای داخلی ها در می آید و انتقادات به حقی خواهند داشت. ضمن اینکه گروه های رقیبی در بین اصولگراها پیدا شده که انتقاداتشان از امروز شروع شده است و گفته می شود شما کمتر از آن حد در چنته دارید و خطوط قرمز را رد کرده اید. دبیر شورای امنیت ملی گفته است ما از خطوط قرمز رد نشده ایم و صدای نمایندگان مجلس درآمده است که هیچ اطلاعی به ما داده نشده است، این وضعیت داخل ایران است.

طرف اصلی ماجرا آمریکایی ها هستند و اروپاییان و روسیه و چین به نوعی کنار نشسته اند

وی تصریح کرد: در داخل آمریکا هم این گمان می رود که با ناکامی در برجام انتخابات میان دوره ای کنگره را از دست بدهند و لابی صهیونیست کاملا به سمت جمهوری خواهان‌ میل کند و آنها اکثریت کنگره را از دست بدهند. از این رو آمریکاییان نیز با ملاحظاتی جلو می روند تا امتیاز خاصی به ایران ندهند. امتیازات نیز در وهله اول خواسته ایران در مورد ضمانت های لازم است ولی آمریکایی‌ها گفتند ما نمی توانیم و نه در مورد خودمان و نه در مورد دولت بعدی نمی توانیم ضمانتی بدهیم. چون به دو سوم آرا نیاز دارند ولی این امکان وجود ندارد و با یکی دو رای اکثریتی شکننده دارند. نکته دوم اینکه تحریم ها کاملا برداشته شود که در این مورد هم مساله به فروش نفت ایران محدود شده تا بتواند نفت بفروشد و به پول آن دسترسی پیدا کند. نکته سوم خروج سپاه از لیست تروریستی بود تا تحریم های مربوط برداشته شود که این مورد هم به بعد از توافق موکول شد تا در فرصتی بعد سنگ های خود را با هم وا بکنند. در موارد مربوط به نظارت های پادمانی و مسائل مربوط به قبل از جمله تعداد سانتریفیوژهای فعال و تولیدات غنی شده اورانیوم و… نیز فرض می کنیم همه را حل و فصل کرده باشند و وارد جزئیات نمی شویم. طرف اصلی ماجرا آمریکایی ها هستند و اروپاییان و روسیه و چین به نوعی کنار نشسته اند و همه می دانند که عمده اختلاف بین ایران و آمریکا است و باید اجازه داد آنها مسائل خود را با هم حل کنند. حتی اگر بریتانیا و آلمان و روسیه و چین هم تک تک مسائل خود را در این کار دخیل نکنند مساله باز بین ایران و آمریکا است و ما چاره ای نداریم تا دوشنبه صبر کنیم و ببینیم از میان این همه حرف و حدیث حاشیه ای که از میان شنیده ها منتشر می شود، چه خبری منتشر می شود و متن منتشر شده چه تفاوت و فاصله ای با متن قبلی و صحبت های انجام شده دارد و یا چقدر انطباق خواهد داشت.

اروپا در تلاش است ایران را وارد چرخه تامین انرژی خود کند

ساداتیان در خصوص اینکه پیش بینی خود شما چیست؟ گفت: ایران مجبور است توافق را امضا کند چون وضعیت اقتصادی ایران نامطلوب است. طرف های مقابل نیز نیاز دارند تا ایران وارد بازار انرژی شود چون می خواهند جلوی روسیه را بگیرند، روسیه امروز گاز و نفت اروپا را تامین می کند. اروپا در آستانه سرمای پاییز و زمستان قرار دارد و اگر با این روند پیش بروند هزینه های افزایش یافته اروپا را کلافه خواهد کرد. همانطور که تا امروز هم بر زندگی مردم اتحادیه اروپا تاثیر زیادی داشته است. اگر از این وضعیت جلوگیری نشود مشکلات در این منطقه بیشتر خواهد شد. آمریکایی ها گفتند با آل آن جی اروپا را تامین می کنند ولی واقعیت نشان داد اینطور نیست. گفته شده بود نیازمندی های اتحادیه به انرژی از خاورمیانه و عربستان و بحرین و عراق و ایران در غرب آسیا تامین می شود بخصوص که در مورد مساله گاز تنها ایران است که خط لوله دارد و می تواند گاز اروپا را تامین کند. در حال حاضر تنها این خط می تواند جوابگو باشد و بقیه باید خط بکشند و هزینه کنند و از تکنولوژی های دیگری استفاده کنند و در نهایت با آل آن جی تامین کنند که آمریکایی ها همین کار را می کنند اما نتوانسته اند انرژی مورد نیاز اروپا را تامین کنند. از این رو اروپا در تلاش است ایران را وارد چرخه تامین انرژی خود کند در غیر این صورت روسیه دست بالا را خواهد داشت.