چندی پیش زمانی که دانشجویان به دیدار رهبری رفتند، برخی از دانشجویان در سخنانی اعلام کردند که مجلس فعلی انقلابی نیست و از رهبری خواستند تا اسم انقلابی را از آنها بگیرد. روز گذشته نیز نمایندگان مجلس به اصطلاح انقلابی به دیدار رهبری رفتند و رهبری خطاب به آنها اعلام کرد که انقلابی بودن کفایت نمی‌کند و انقلابی ماندن اهمیت دارد. اما انقلابی بودن چیست و چه شاخص‌هایی دارد؟ غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی نماینده پیشین مجلس درباره همین موضوع پیشنهادی داده و گفته مجلس خودش قانونی تصویب کند و شاخص‌های انقلابی بودن را بشمارد که فقط نخواهند در حرف، چیزی بگویند بلکه در صورت عدم انجام، با آنها برخورد شود.
جعفرزاده ایمن‌آبادی می‌گوید: این هفته رهبری با نمایندگان مجلس دیداری داشتند و به نکات مهمی اشاره کردند و گفتند این مجلس انقلابی بود، شعار‌های انقلابی داد اما مهم این است که انقلابی بمانید. من پیشنهادی برای مجلس دارم که بتواند انقلابی بماند و مجالس بعدی نیز انقلابی باشد و شاخص‌ها را رعایت کند، بیاید و شاخص‌های انقلابی بودن را تعریف و آن را تبدیل به قانون کند.
مجلس برای نمایندگان و خانواده‌های درجه یک آنها قانون سختگیرانه تعارض منافع تعریف کند
جعفرزاده با بیان اینکه مجلس می‌تواند این قوانین را تحت عنوان قانون تعارض منافع تصویب کند، گفت: خواهش می‌کنم مجلس مانند شفافیت آرا، آن را به سایر ارگان و نهاد‌ها تعمیم ندهد چراکه رهبری روی انقلابی بودن خود این‌ها تاکید داشتند. مجلس برای نمایندگان و خانواده‌های درجه یک آنها قانون سختگیرانه تعارض منافع تعریف کند و بگوید هرکسی از این قوانین عدول کرد دیگر «انقلابی» نیست و باید با او برخورد شود. انقلابی بودن باید قانون شود. یعنی کسی که نماینده مجلس می‌شود، حق ندارد از امکانات دولتی استفاده کند یا ثروتش را به شکل‌های غیر مشروع افزایش دهد، حق ندارد در کار اقتصادی شرکت کند، خانواده درجه یک آنها حق ندارد از خارج سیسمونی بخرد یا خارج کشور از خانه بخرند.وی ادامه داد: زمانی که این‌ها قانون شود، دیگر نمی‌توانند بگویند این زندگی خصوصی من است و نباید در آن دخالت کنید. کسی که نماینده پارلمان جمهوری اسلامی می‌شود و خودش را انقلابی معرفی می‌کند، طبیعتا شاخص‌ها و ارزش‌های دینی و اجتماعی دارد.
وقتی دم از انقلابی بودن می‌زنند دیگر نمی‌توانند بگویند فرزندم مستقل از من است
نماینده پیشین مجلس ایران می‌گوید: مردم معتقدند مسئولان در رفاه هستند و حال آنها را درک نمی‌کنند. اگر شاخص‌ها تبدیل به قانون شود، وقتی افراد می‌خواهند نماینده مجلس شوند می‌دانند که نباید دنا پلاس بگیرند، می‌دانند نباید چند صد میلیون تومان وام بگیرند، می‌دانند نمی‌توانند وام خانه بگیرند، نباید حقوقشان از یک حدی بیشتر باشد و ... وقتی شرایط سختگیرانه‌ای حاکم شود، دیگر می‌دانند نماینده شدن برای آنها نفعی ندارد و اگر به دنبال منفعت باشند می‌دانند که باید بروند کار خصوصی و شخصی خودشان را راه بیاندازند. وقتی دم از انقلابی بودن می‌زنند دیگر نمی‌توانند بگویند فرزندم مستقل از من است و هر کاری بخواهد می‌کند. دیگر نمی‌توانند بگویند زن من سفر رفته و به کسی ارتباطی ندارد.جعفرزاده می‌گویند اگر افراد بدانند مثلا هنگام نماینده شدن حقوق بسیار کمی دارند، نباید از امکانات دولتی استفاده کنند، نمی‌توانید در تعطیلات با خانواده سفر خارجی بروید، نمی‌توانند نزدیکانشان را بدون قانون استخدام دستگاه‌ها کنند و از رانت‌های مختلف استفاده کنند یا بعد از پایان دوره نمایندگی بروند در وزارت نفت استخدام شوند.
طرف معلم بوده و بعد از پایان دوره نمایندگی به پاس نمایندگی استخدام وزارت نفت شده
او با ذکر مثالی می‌گوید: طرف معلم بوده و بعد از پایان دوره نمایندگی به پاس نمایندگی استخدام وزارت نفت شده، خب با کدام تخصص و اصلا به چه دلیل؟ اگر مدعی انقلابی‌گری هستند این قوانین را برای خودشان مشخص کنند، آن‌وقت ببینید باز هم برای نماینده شدن سر و دست می‌شکنند و میلیارد‌ها تومان هزینه تبلیغات و رانت برای رای‌آوری می‌کنند یا نه!
به نماینده شدن به دید یک سرمایه نگاه می‌کنند
جعفرزاده ایمن آبادی می‌گوید: مثلا در پارلمان سوئد نمایندگان باید با حمل و نقل عمومی استفاده کنند. آنجا می‌دانند که نماینده شدن برای منفعت نیست و فقط خدمت‌رسانی به مردم است و می‌دانند حقوق چندانی دریافت نمی‌کنند و پارلمان صرفا چند خودرو برای تشریفات دارد. اما اینجا به محض نماینده شدن می‌گویند باید ماشین خوب به ما بدهند، باید به ما وام خرید خانه بدهند، نمی‌گویم بد است، اما وقتی می‌گویید انقلابی هستیم نباید این کار را انجام بدهید. متاسفانه به نماینده شدن به دید یک سرمایه نگاه می‌کنند. انقلابی بودن به این معنا است که برای مردم رفاه ایجاد کنید تا همه در رفاه باشند نه فقط شما، وقتی بخش زیادی از مردم یارانه‌بگیر هستند، یعنی توانایی سفر خارجی ندارند، یعنی رفاه ندارند.
- 19
- 5
