هر مجلسي مختصات خود را دارد و كساني كه در محيط هستند و مسائل، دوستان و همكاران خود را مي‌شناسند؛ مي‌توانند بهترين تصميم‌ها را بگيرند اما من با توجه به تجربه خود از حضور در مجلس انتشار فهرست اعضاي فراكسيون اميد را سودمند نمي‌دانم. علت آن است كه انتخابات در كشور ما كاملا حزبي نيست. در حقيقت نظام انتخاباتي و شيوه نظارت بر انتخابات در ايران موجب مي‌شود كه احزاب سياسي تا چند هفته پيش از انتخابات ندانند كه روي چه كساني مي‌توانند سرمايه‌گذاري كنند. هر دو جريان سياسي از اين آفت آسيب مي‌بينند اما اصلاح‌طلبان از اين بابت بيشتر متضرر مي‌شوند.
در نتيجه مجالس حزبي و قدرتمندي همچون كنگره نداريم و نمي‌توان به طور دقيق گفت كه چند كرسي به اصلاح‌طلبان و چند كرسي به اصولگرايان رسيده است. حتي در مجالس سياسي‌تر مثل مجلس ششم نيز اين‌طور نبود و طيف نمايندگان اصلاح‌طلب با توجه به اينكه چه موضوعي مورد بحث بود بزرگ و كوچك مي‌شد. اين تغيير در تعداد اصلاح‌طلبان از سوي ديگر به نحوه مديريت اين جريان بستگي داشت. به همين خاطر اعتقاد دارم كه خط كشي و صدور كارت عضويت براي فراكسيون‌ها راه به جايي نمي‌برد و حتي نتايج بدي خواهد داشت. هر فراكسيوني كه چنين اقدامي انجام دهد با ريزش تعداد اعضاي خود مواجه خواهد شد.
لذا گمان من بر آن است كه انتشار اسامي اعضاي فراكسيون اميد اتفاق خوبي نيست. واقعيت اين است كه اكثريت نمايندگان مجلس ترجيح مي‌دهند در هاله اين فراكسيون و آن فراكسيون حركت كنند. نمايندگاني كه در اين بخش قرار مي‌گيرند، نمي‌خواهند كاملا عضو يك فراكسيون باشند و از ديگري قهر كنند. اين سيال بودن به نمايندگان كمك مي‌كند كه در منطقه خود قدرت مانور بيشتري داشته باشند.
مجلس ضعيف يعني همين و اين نتيجه نظام انتخاباتي و نظارتي ناصحيح است. به واسطه نوع نگرش هيات نظارت كساني به مجلس مي‌روند كه سياست، كار و شغل درجه چندم آنها است. اگرچه برخي نمايندگان طي سال‌ها حضور در مجلس، باتجربه شده‌اند اما بيش از ٥٠ درصد آنها در هاله‌ها زيست مي‌كنند لذا درست نيست كه با روش‌هاي نادرست آنها را حذف كنيم.
خوب است كه اعضاي فراكسيون اميد به جاي اين‌كار به فكر مديريت فضاي مجلس به نفع خود باشند. لازم است كه مديران و رهبران اين فراكسيون از روي صندلي‌هاي خود برخاسته و لابي كنند. فراكسيون اميد قطعا با لابي‌گري قوي، ارزيابي درست در مورد تركيب آرا و دانستن اينكه در كجا مي‌تواند تاثيرگذار باشد؛ عملكرد بهتري خواهد داشت.
انتشار فهرست اعضا علاوه بر اينكه پديده مرسومي در مجلس نيست، راهكار مناسبي به نظر نمي‌رسد و لزوما همه اعضا را به همراهي با فراكسيون متعهد نمي‌كند. از همين رو توصيه مي‌كنم كه به تقويت لابي‌گري اهميت بيشتري داده شود.
*نماينده پيشين مجلس شوراي اسلامي
احمد شيرزاد*
- 11
- 4
