چند روز قبل سخنگوی وزارت بهداشت از «شوخی تلخ» چینی‌ها صحبت کرد، صحبتی که در کنار تمام حاشیه‌های سیاسی‌ای که داشت، اما ابعاد فنی و تخصصی آن روشن نشد، و به سیاق همه روش‌های کدخدامنشانه، گویی که نه حرفی گفته شده و نه حرفی شنیده شده به پایان رسید.
حالا انتظار این است که مجلس نیمه تعطیل شورای اسلامی و کمیسیون بهداشتِ آن به این موضوع ورود کرده و ابعاد پنهان «شوخی تلخ» چینی‌ها را بررسی کنند. روزنامه «همدلی» در گفت‌وگو با «حیدرعلی عابدی»، نماینده اصفهان در مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، ضمن طرح این پرسش که آیا مجلس قصد دارد به این ماجرای ورود کند یا که نه، از ابعاد طرح فاصلهگذاری اجتماعی هوشمند می‌پرسد، طرحی که به نظر می‌رسد شروع نشده منتقدهای زیادی داشته باشد.
در ادامه شرح گفت‌وگو با عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس را می‌خوانید.
آقای عابدی چند روز قبل سخنگوی وزارت بهداشت صحبتی درباره «شوخی تلخ» چین داشتند، برداشت‌ها از صحبت‌های آقای جهانپور این بود که کشور چین اطلاعات غلطی در مورد کووید۱۹ داده است، آیا مجلس و کمیسیون بهداشت قصد دارد که به این موضوع وارد شود و ابعاد صحبت‌های آقای سخنگو را بررسی کند؟
-نخست اینکه، من به عنوان نماینده مردم اجازه نمی‌دهم یک سفیر کشور دیگری بیاید برای ما خط و نشان بکشد، همکاران من هم در مجلس موضع‌گیری کردند، دلخوری ما و آنها از این بود که سخنگوی وزارت خارجه به جای اینکه از صحبت‌های سخنگوی وزارت بهداشت و درمان پشتیبانی کند بیشتر از سفیر چین حمایت کرده است. اما در خصوص صحبت‌های سخنگوی وزارت بهداشت به هر حال نیاز به بررسی بیشتری دارد که جایگاه آن هم در کمیسیون بهداشت و درمان مجلس است. اما به هر صورت مجلس متاثر از بیماری کرونا فعلا جلسات خیلی منظم و منسجمی ندارد که ما بگوییم مسئله پیش آمده در کمیسیون مطرح می‌شود. بنابراین اگر شرایط عادی بود حتما این یکی از موضوع‌هایی بود که باید در کمیسیون مطرح می‌شد و روشن می‌شد که ببینیم منظور آقای دکتر جهانپور از «شوخی تلخ»، آیا اطلاعات غلط بوده است؟
در ضمن، من کاری به این ندارم که کشور چین چگونه آمار درست یا غلط می‌دهد، ولی سوی دیگر داستان این است ی یک چیز باید در کمیسیون ابعاد مختلفش بررسی شود و ما ببینیم آیا اصلا قرار بر این بوده اینها(وزارت بهداشت) به استناد آمار و ارقام کشور چین برای ما برنامه‌ریزی کنند، یا اینکه به اعتبار هشدارها و اطلاعات سازمان بهداشت جهانی و دیدگاه‌ها و نظرات تخصصی متخصص‌های داخل کشور خودمان، بالاخره این ماجرا ابعاد مختلفی دارد.
یعنی امکان سوال از وزیر یا حتی جمع کردن امضا برای استیضاح هست؟
اینکه باید در این شرایط چه تصمیمی گرفته شود آن هم در بحبوحه اینکه هم مسئولین و همه معاونین وزیر و خود وزیر و کلاً بدنه وزارت بهداشت و درمان به شدت درگیر هستند، کمی سخت است. آیا اصلا مطرح کردن چنین مسائلی به نفع برنامه‌های وزارت بهداشت و درمان است؟ من تردید دارم، بنابراین در شرایط فعلی باید همه کمک کنیم که از این بحران نجات پیدا کنیم، بالاخره بعداً وجدانهای بیدار هستند که قضاوت کنند و اگر فرصتی به عمر این مجلس بود این مجلس بررسی کند، اگر نه مجلس بعدی بررسی کند، ولی حقایق همیشه پشت ابر نمی‌ماند. اما مسئله، مسئله‌ای هست که ابعادش در کمیسیون بهداشت بررسی شود.
اما اگر ابتلا و مرگ‌ومیر در کشور به دلیل برنامه‌ریزی بر اساس اطلاعات غلط چینی‌ها باشد چطور؟ مجدد باید منتظر وجدانهای بیدار در آینده بود؟
اینکه ابتلا و مرگ‌ومیر ما به ویروس کرونا ممکن است به دلیل شوخی تلخ چین باشد، این فقط یکی از دلایل است. یک دلیل دیگر هم می‌تواند این باشد که ما باید متناسب با موقعیت کشور خودمان آماده می‌شدیم، همانطور که مثلا آلمان یا کره جنوبی یا سایر کشورها برای خودشان آمادگی داشتند. به هر صورت مسائل پیچیده است و ابعاد مختلف دارد و به سادگی نمی‌شود قضاوت کرد.
این طور که مشخص است این ماجرا فعلا به همین شکل باقی می‌ماند و ابعاد جدیدی به خود نمی‌گیرد، بنابراین عبور کنیم و بپردازیم به خودِ کووید۱۹. آقای دکتر، گفته می‌شود کرونا همچنان بر عهد خودش پابرجاست، می‌ماند و جان می‌گیرد، خیلی‌ها پیش‌بینی می‌کنند ممکن است تا پاییز و حتی بیشتر ادامه داشته باشد! این پیش‌بینی‌ها چقدر درست است؟
از نظر علمای بیماری‌های واگیردار، ما در این طور مواقع دو روش داریم. یک روش اینکه به مدت ۱۴روز تا یک ماه کشور را به شدت درگیر قرنطینه و فاصلهگذاری اجتماعی می‌کردیم که ۸۰درصد جامعه در قرنطینه بمانند، در این شرایط می‌گویند که حدود یک ماه طول می‌کشد که بیماری مهار شود. ولی اگر مانند الان کج‌دار و مریز رفتار شود، یعنی یک روز ورودی و خروجی‌ها از کشورهای مختلف را آزاد بگذارند و یک روز جلوگیری کنند و دائم متناوب برنامه‌ریزی کنند، بعید است که بشود تاریخی برای پایان قضیه در نظر گرفت.
الان مشاغل هم به ادامه کار برگشته‌اند، تردد میان استان‌ها قرار است برداشته شود، خیلی‌ها از این وضعیت به دلیل شیوع گسترده‌تر ویروس ابراز نگرانی می‌کنند، اما دولت می‌گوید با «فاصلهگذاری هوشمند» اوضاع را تحت کنترل دارد، شما توانایی‌های این «فاصلهگذاری هوشمند» را در کنترل ویروس چطور می‌بینید؟
-این مشاغل که برگشتند اسمش را گذاشته‌اند فاصلهگذاری هوشمند. اگر شما این را تلقی کنید که در فاصلهگذاری هوشمند همه کسانی که ناقل بیماری هستند شناسایی شوند، بعد مانع شوند که این افرادِ ناقل در سطح جامعه تردد کنند، این خیلی خوب است، اما اگر معنی فاصلهگذاری هوشمند این است که یک فرم بدهند دست افراد و بگویند این فرم را پرکنید، بعد آنها هم بنویسند که تب نداریم، مشکل خاصی هم نداریم، بعد همه بیایند در جامعه حضور داشته باشند، خوب این وضعیت چندان با رهاسازی کامل تفاوتی ندارد.
پس شکل صحیح‌تر مقابله با این ویروس واگیردار چگونه است؟
ببینید، مهمترین کاری که در کنترل بیماری‌های واگیردار باید انجام شود بیماریابی است، یعنی اول باید بیمار را پیدا کنیم، تازه مرحله بعد دو حالت دارد، یا بیمار ناقل بیماری است یا احتیاج به درمان و مراقبت دارد. کسی که ناقل هست به تعبیری باید نشانه‌دارَش کرد، به‌طوری که ۱۴روز در جامعه حضور نداشته باشد؛ آن کسانی هم که به درمان نیاز دارند، باز دو دسته هستند، آنهایی که در منزل می‌توانند مراقبت شوند که باید برای آنها نیروهای مراقبتی به درب منزل فرستاده شود که این سیستم را ما نداریم، گروه دوم کسانی هستند که باید در بیمارستان بستری شوند؛ تازه بعد از آنکه آنها درمان شدند نیاز به پیگیری بعد از درمان دارند که این مرحله را هم ما نداریم. بنابراین اگر همه اینهایی که گفتم را جمع بزنیم، می‌توانیم بیماری را کنترل کنیم. در حقیقت یک برنامه اقدامِ درست و صحیح، به معنای بیماریابی، درمان و مراقبت و پیگیری است. اینها اگر کنار هم قرار داده شود این معنی هوشمند بودن را می‌دهد. ولی من در این طرحی که داده شده این هوشمندی را نمی‌بینم.
حالا با توجه به ابعاد فاصلهگذاری هوشمند که ترسیم کردید، ما در کدام بخش خوب و ضعیف هستیم؟
شما نگاه کنید، در مقابله با بیماری کرونا باید مانند یک تیم فوتبال عمل کرد، یک تیم حمله و یک تیم دفاع خوب باید داشته باشیم. تیم دفاع ما همین پزشک‌ها و پرستارهای فداکاری هستند که دارند بیمارها را درمان می‌کنند. تیم حمله ما آنهایی هستند که بیماریابی و مراقبت بعد از ترخیص را مدیریت می‌کنند. ما در بحث دفاع که پزشک‌ها و پرستارها دارند زحمت می‌کشند خوشبختانه خیلی خوب عمل کردیم، اما در بحث حمله که با بیماریابی اتفاق می‌افتد چندان قوی عمل نکردیم، اینکه باید از شیوع ویروس و بیمارِ جدید جلوگیری می‌کردیم، از ورود ناقلان به جامعه جلوگیری می‌کردیم، کسانی را که درمان شدند پیگیری می‌کردیم، به خانواده‌های آنها آموزش می‌دادیم که مراقبت‌های لازم را انجام دهند، در این زمینه‌ها خوب نبودیم.
مظاهر گودرزی
- 13
- 4
