آندو: با ۷ استقلالی جهانی شدیم کـــری نخواندیـــم

 صعود ایران به جام جهانی ۲۰۲۲ در حالی رقم خورد که در ترکیب تیم ملی حتی یک بازیکن حال حاضر استقلال حضور نداشت. شاید برخی امید نورافکن را که اکنون در لباس سپاهان بازی می‌کند، استقلالی بدانند اما حقیقت این است که در صعود تیم ملی به جام جهانی استقلالی‌ها نقش کمرنگی داشتند و نمی‌شود این بازیکن را هم استقلالی دانست در شرایطی که عضو باشگاه سپاهان است. همین موضوع دستمایه‌ای شده تا در فضای مجازی فقدان بازیکنان استقلال در ترکیب تیم ملی از سوی هواداران رقیب سنتی استقلال به سخره گرفته شود و کری‌های عجیبی شکل بگیرد. رنگی شدن یک صعود ملی مسأله‌ای بود که ما را دوباره به سمت آندرانیک تیموریان، کاپیتان تیم ملی ایران برد. مردی که در دوران حضورش در تیم ملی همواره به‌عنوان یک چهره استقلالی شناخته می‌شد. آندو از اینکه می‌بیند در مواجهه با تیم ملی چنین فضایی شکل گرفته عمیقاً ناراحت است. او این فضا را مناسب‌ شأن تیم ملی نمی‌داند و معتقد است باید جور دیگری به تیم ملی نگریست.

 با اینکه ۳ بازی تا پایان بازی‌های انتخابی جام جهانی در قاره آسیا باقی مانده اما تیم ملی ایران موفق شده به جام جهانی صعود کند. خیلی‌ها از یک صعود سریع و آسان حرف می‌زنند و برخی هم ساخته شدن این نسل توسط مربیان سابق تیم ملی را دلیل صعود سریع به جام جهانی می‌دانند.

به هر حال همه عوامل دست به دست هم می‌دهد تا یک موفقیت به دست می‌آید. این طور نیست که ما کاری که در گذشته شده را زیر سؤال ببریم و از آن سو زحمتی که در این دوران توسط بازیکنان و کادرفنی کشیده شد را هم نادیده بگیریم. به نظر من فوتبال ملی ما سال‌ها است شرایط خوبی را به دست آورده و به جز یک دوره کوتاه در دوران مربیگری ویلموتس فوتبال ما توانسته قدرتش را به آسیا تحمیل کند. ما بازیکنان بزرگی داریم که در ترکیب تیم ملی درخشیدند و نباید از زحمت آنها چشم‌پوشی کرد. کادر فنی تیم ملی هم قطعاً مرارت‌های زیادی برای رساندن تیم ملی به جام جهانی کشیده و باید قدرشناس همه آنها باشیم. دست همگی درد نکند که باعث خوشحالی مردم شدند و فوتبال ایران برای ششمین بار به جام جهانی رفت.

 این صعود در حالی رقم خورد که تا حذف ایران در مرحله پیش مقدماتی فاصله کمی بود.

همین طور است. ما در آن مقطع وضعیت خوبی نداشتیم که عوامل متعددی در به وجود آمدن آن نقش داشت. نمی‌خواهم وارد جزئیات بشوم و نبش قبر کنم اما اسکوچیچ از وقتی سکان هدایت تیم ملی را به عهده گرفت توانست بخوبی اوضاع را کنترل کند و شخصیت از دست رفته را به تیم ملی بازگرداند. حیف بود که این نسل خوب به جام جهانی نرود. من به‌عنوان یک فوتبالیست درک می‌کنم که حذف از جام جهانی چه عذابی برای این بچه‌ها بود. خودم وقتی در جام جهانی بازی کردم مورد توجه باشگاه بولتون قرار گرفتم و جام جهانی در واقع برای من یک سکوی پرتاب بود.

 اما همین حالا هم ۲۰ بازیکن ما لژیونر هستند.

 خیلی خوب است که ما ۲۰ لژیونر داریم اما همین لژیونرها هم دوست دارند سطح باشگاهی خود را ارتقا دهند. تک تک این ملی‌پوشان به تیم‌های بهتر فکر می‌کنند که حضور در جام جهانی و درخشش در قطر این امکان را برای‌شان فراهم می‌کند. البته باید در جام جهانی جدی باشند. آنجا باید با انگلیس و فرانسه و هلند و آلمان بازی کنیم. دیگر با تیم‌های آسیایی بازی نداریم و من از همین حالا به مجموعه کادرفنی و بازیکنان هشدار می‌دهم که تفاوت‌های بازی در جام جهانی را با بازی مقابل تیم‌های آسیایی از همین حالا خوب درک کنند و با چشم باز به جام جهانی بروند. البته چندین بازیکن ما جام جهانی دیده‌اند و خوشبختانه باتجربه هستند اما به طور کلی فضای جام جهانی با بازی در آسیا کاملاً متفاوت است.

 خیلی‌ها بر این باورند که همگروه‌های ایران نسبت به گذشته خود بسیار افت کرده بودند وگرنه شاید با چالش بیشتری از گروه صعود می‌کردیم.

من مطمئنم اگر امارات و عراق در بهترین شرایط خود مقابل ایران قرار می‌گرفتند باز هم ما یکی از دو تیم صعود کننده از این گروه به مرحله بعد بودیم. ما بالا و پایین این تیم‌ها را بارها دیده‌ایم. در زمانی که بهترین وضعیت را داشتند هم با ما بازی کردند و باختند. شاید امارات و عراق نسبت به گذشته افت کرده باشند اما سؤال من این است که اگر آنها با عالی‌ترین تیم خود به تورنمنت می‌آمدند آیا می‌شد گفت که ما از گروه صعود نمی‌کردیم؟ سال‌ها است با این تیم‌ها بازی می‌کنیم و دیگر بر همه کارشناسان فوتبال آسیا و جهان روشن شده که تیم ملی فوتبال ایران یک سر و گردن از تیم‌های آسیایی بالا‌تر است و معدود تیم‌هایی هستند که می‌توانند شانه به شانه ما حرکت کنند.

 ماندن اسکوچیچ در تیم ملی آیا به سود ما است یا اینکه از این تصمیم لطمه می‌بینیم؟

ما باید ببینیم چه تصمیمی در این برهه درست است. شاید روزی که اسکوچیچ انتخاب شد خیلی‌ها نقد داشتند چون این مربی را برای فوتبال ایران چندان حائز جایگاه ویژه‌ای نمی‌دیدند. اما آیا می‌توانیم چشم ببندیم بر نتایجی که او تا امروز برای فوتبال ایران به دست آورده؟ آیا می‌شود مربی بدون باخت را از تیم ملی کنار گذاشت؟ ما باید بهترین تصمیم ممکن را بگیریم. نباید احساسی حرف بزنیم. البته شنیدم که سران فدراسیون فوتبال اعلام کردند تیم ملی با اسکوچیچ به جام جهانی می‌رود که این تصمیم عاقلانه‌ای است.

 اگر اسکوچیچ نتواند در جام جهانی به انتظارات ما پاسخ دهد و تیم ملی را به مرحله بعد ببرد، آیا انتقاد از فدراسیون فوتبال گسترش نخواهد یافت؟

اینکه تیم ملی به مرحله بعد برود بستگی به همگروه‌های ما دارد و از حالا نمی‌شود برای مرحله بعد نظر قطعی داد. هر چند که همه ما دوست داریم این اتفاق بیفتد. هر دو بار که خودم برای تیم ملی در جام جهانی بازی کردم، دوست داشتیم از گروه بالا برویم اما تلاش ما نتیجه نداد. مهم این است در این تورنمنت که غول‌های فوتبال جهان حاضر می‌شوند، سربلند باشیم. این اهمیت بیشتری دارد.

 بعد از صعود تیم ملی کری‌های عجیبی در فضای مجازی علیه استقلال مطرح شد و پرسپولیسی‌ها فقدان بازیکن استقلالی در ترکیب تیم ملی را سوژه کرده بودند.

من درگیر فضای مجازی نیستم و دورا دور برخی خبرها را رصد می‌کنم. اما درباره این موضوع باید بگویم واقعاً زشت است که یک کار ملی را رنگی کنیم و بی‌جهت در فضای فوتبال التهاب به وجود آوریم. شاید آنهایی که این حرف‌ها را به زبان می‌آورند هنوز معنی ملی را درک نکرده‌اند. باید به این لباس احترام گذاشت و وقتی بازیکنی این پیراهن مقدس را می‌پوشد دیگر ارتباطی با باشگاهی ندارد. تیم ملی اعتبار یک کشور در بعد بین‌المللی است و نباید با این حرف‌ها یک صعود را که متعلق به همه مردم ایران است زیر سؤال برد و به رنگ و باشگاه خاصی ارتباط داد. اگر بخواهیم این طوری نگاه کنیم باید بگویم ۹۰ درصد ترکیب تیم ملی لژیونر بودند و باشگاه‌های داخلی نقشی در این صعود نداشتند در حالی که همه این بازیکنان توسط مربیان ایرانی به فوتبال معرفی شدند و پله‌های ترقی را یکی بعد از دیگری طی کرده‌اند. این صعود همه مردم ایران است.

 حتی هواداران استقلال از اسکوچیچ هم بابت بازی ندادن به بازیکنان استقلالی در بازی آخر دلخور بودند.

زمانی که تیم ملی به جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل رفت ۷ بازیکن در ترکیب اصلی تیم ملی استقلالی بودند، اما ما هیچ وقت به خودمان اجازه ندادیم این موضوع را باعث برتری استقلالی‌‌ها بدانیم و کری بخوانیم. من ندیدم که آن زمان کسی برای پرسپولیسی‌ها کری بخواند چون اصلاً موضوع باشگاهی مطرح نبود و آن صعود متعلق به همه مردم ایران بود. درباره بازی نکردن استقلالی‌ها در ترکیب تیم ملی هم باید به سرمربی تیم ملی احترام گذاشت. به هرحال او وضعیت تیمش را آنالیز می‌کند و بر اساس آمادگی به بازیکنانش بازی می‌دهد. من شک ندارم در آینده نوبت به بازیکنان استقلال هم می‌شود و این موضوع کری باشگاهی در تیم ملی را باید برای همیشه از فضای هواداری دور کنیم وگرنه ممکن است برای تیم ملی هم مشکل ساز شود.

این تصویر تیم ملی است نه استقلال، نه پرسپولیس

رنگی شدن صعود تیم ملی به جام جهانی فوتبال، رفتاری نامناسب از سوی طیفی است که خود را اکنون وارث صعود تازه تیم ملی به جام جهانی فوتبال می‌دانند. بعد از صعود به جام جهانی ۲۰۲۲ پرسپولیسی‌ها به دلیل فقدان بازیکنان استقلالی در ترکیب تیم ملی کری‌هایی در فضای مجازی خواندند که فضای فوتبال ایران را ملتهب کرد. این قبیل رفتارها جز آنکه میان هواداران با تیم ملی فاصله بیندازد نتیجه دیگری به همراه ندارد، ضمن اینکه سرمربی تیم ملی بر اساس آمادگی و هماهنگی شکل گرفته بین بازیکنانش ترکیب نهایی را انتخاب می‌کند و نباید نگرش او را رنگی توصیف کرد. کما اینکه در گذشته بارها شاهد رسوخ پرتعداد بازیکنان استقلال در ترکیب اصلی تیم ملی بودیم؛ نمونه‌اش جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل که ۷ استقلالی (آندرانیک تیموریان، جواد نکونام، خسرو حیدری، امیرحسین صادقی، پژمان منتظری، مجتبی جباری، هاشم بیک‌زاده) در ترکیب اصلی تیم ملی مقابل کره جنوبی در آخرین بازی انتخابی جام جهانی در قاره آسیا حضور داشتند و تیم ملی را به مرحله بعد سوق دادند. ضمن اینکه در آن بازی فرزاد حاتمی نیز یکی از تعویضی‌ها بود اما هیچ‌گاه در آن دوران این موضوع برجسته نشد و شاهد کری‌خوانی استقلالی‌ها پیرامون حضور پرتعداد بازیکنان تیم محبوب‌شان در تیم ملی نبودیم اما در این برهه شاهدیم که فضای مجازی تحت‌الشعاع رفتارهای تحریک‌آمیز برخی هواداران پرسپولیسی قرار گرفته و مساعی بسیاری وجود دارد تا استقلالی‌ها را در تقابل با تیم ملی قرار دهند.