آشنایی با قانون پاس به عقب

قانون پاس به عقب یکی از قوانین فوتبال است

قانون پاس به عقب

قانون پاس به عقب به دو بند از قانون دوازدهم در بین قوانین فوتبال، مربوط میشود. یک دروازه بان در دو حالت زیر، مجوز لمس توپ با دستانش در درون محوطه جریمه خودی را ندارد:

۱. در صورتی که توپ توسط یک هم تیمی بطور عمدی به طرف دروازه بان فرستاده شود.

۲. در صورتی که پرتاب اوتی توسط یک هم تیمی بطور مستقیم برای دروازه بان فرستاده شود.

چنانچه دروازه بان، توپ را با دستانش در هر یک از دو حالت بالا لمس کند؛ تیم مقابل، یک ضربه ایستگاهی غیر مستقیم در محل لمس توپ دریافت خواهد کرد. اما چنین قانونی دارای چند حالت خاص میباشد که این قانون در آنها قابل اجرا نیست:

- اگر یک هم تیمی، توپ را با سرش به دروازه بان بدهد؛ او مجوز گرفتن توپ با دستش را دارد.

- همچنین اگر توپ به وسیله هر قسمتی از بدن هم تیمی به جز پایش برای دروازه بان فرستاده شود، دروازه بان میتواند توپ را با دست بگیرد.

- علاوه بر این ، اگر یک هم تیمی با پایش ضربه ای سهوی بسوی دروازه بان بزند؛ او می تواند توپ را با دستش بگیرد.

کاهش میزان اتلاف وقت دلیل قانون پاس به عقب بود

پیشینه قانون پاس به عقب

دروازه بانان در اوایل دهه ۱۹۹۰ این مجوز را داشتند که پاس رو به عقب بسوی خودشان را با دست بگیرند؛ یعنی وقتی که توپ بسوی دروازه بان بطور عمدی پاس داده میشد، او مجوز گرفتن توپ با دستانش و نزدیک کردن آن به سینه اش را داشت و تا جای ممکن باید صبر میکرد تا آنرا دوباره به زمین بازی بفرستد. چنین کاری، متفاوت از روزگار کنونی بود؛ یعنی امروزه دروازه بان باید بر روی پاهایش به جای دستانش تکیه کند و این موقعیت را کنترل کند.

پس از آنکه« فوتبال منفی» در مسابقات یورو ۱۹۹۲ به اوج خود رسید، قوانین توسط فیفا تغيير کرد. درواقع فیفا نگذاشت که دروازه بانان، پاس های عمدی بازیکنان خودی به سویشان را بگیرند. این روند، باعث بهبود بازی شد. این تغيير مهم، مزیت هایی ازجمله کاهش وقت کشی و انجام بازی تهاجمیِ بیش تر را بهمراه داشت.

سوء استفاده از قانون« پاس رو به عقب به دروازه بان»

برخی از بازیکنان برای سوء استفاده از قانون پاس رو به عقب به دروازه بان، راه‌های یگانه ای پیدا کرده اند که از آن ها می توان به بلندکردن توپ با پا و پاس دادن آن به دروازه بان با سر، سینه یا زانو اشاره کرد. یک زیرقانون دیگری در صورت رخ دادن چنین اتفاقی، وجود دارد که می گوید اگر دروازه بان با دستش توپ را بگیرد باید به حریف، ضربه آزاد غیر مستقیمی داده شود. البته این حرکت فقط در صورتی خطا محسوب می شود که در جهت اتلاف وقت انجام شود.

اگر یک پاس با سر، سینه یا زانو برای رفع خطر، به سمت دروازه بان فرستاده شود( مثلاً یک بازیکن پس از دریافت توپ بخاطر حضور یک مهاجم در کنارش، توپ را از هم تیمی اش با سر به دروازه بان بدهد) خطای نقض این قانون توسط داور اعلام نخواهد شد.

تشخیص عمدی یا سهوی بودن پاس رو به عقب به دروازه بان از نظر داور، امر دشواریست. تاکنون برخی از پاس های رو به عقب، عمدی تلقی شده است و داور، خطا را اعلام کرده است ولی گاهی اوقات، پاس های رو به عقب از نگاه داور پنهان مانده و حواشی بسیاری را بوجود آورده است.

امروزه فوتبال نسبت به اوایل دهه ۱۹۹۰، بسیار جذاب تر شده است. وضع این قانون باعث چنین اتفاقی شده است، به این دلیل که کمتر با مشکل وقت کشی و استفاده تیمها از تاکتیک های منفی رو به رو شده ایم. فوتبال در اثر این قانون به یک بازی سیال تر، مهارتی تر و جذاب تر تبدیل شده است.

در قانون پاس به عقب دروازه بان اجازه ندارد توپ را با دستانش لمس کند

گردآوری: بخش فوتبال سرپوش