تصور این‌که تیم‌ملی جوانان ایران نتواند جواز حضور در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا را به دست آورد، بسیار سخت است؛ جوانان ایران اما در رقابت با تیم‌های اردن، سوریه و فلسطین نتوانستند به دور بعدی صعود کنند تا سیلی از انتقادها متوجه کادرفنی این تیم شود. بی‌اطلاعی فرهاد پورغلامی، سرمربی تیم جوانان از قوانین مسابقات هم مزید بر علت شد تا او سیبل شود؛ اگرچه این مربی زیر بار ناتوانی خود و کادرش نمی‌رود و اعتقاد دارد ناکامی تیم جوانان به مسائل دیگری ارتباط پیدا می‌کند.
گفت‌وگوی شهروند با فرهاد پورغلامی را در ادامه بخوانید:
*حذف از رقابت‌های جام ملت‌های جوانان آسیا و به تبع آن جام‌جهانی ٤سال بعد، برای اهالی فوتبال قابل تصور نیست. چرا این اتفاق رخ داد؟
واقعیت این است که ما با بدشانسی از دور رقابت‌ها کنار رفتیم. بچه‌های ما تلاش زیادی انجام دادند و مسابقات را با اطلاعات کافی شروع کردیم. در هر سه بازی که انجام دادیم، مستحق برد بودیم اما شانس‌های گلزنی زیادی را از دست دادیم و درنهایت روی غافلگیری گل خوردیم. ما برای کسب موفقیت همه کار کردیم، اما مسائلی پیش آمد که دست ما نبود. قوانین مسابقات به شکل غیرقابل باور عجیب بود و ما انتظار نداشتیم با چنین وضعیتی از رقابت‌ها کنار برویم.
*درباره قوانین حرف و حدیث‌های زیادی مطرح شده؛ شما واقعا از قوانین صعود تیم‌ها اطلاع نداشتید؟
در این‌باره سوءتعبیر شده است. من بعد از بازی گفتم با این قوانین گیج شده‌ام و وقتی تیم قطر با امتیاز کمتر از ما به دور بعد می‌رسد، نمی‌دانم باید چه بگویم. برخی افراد از این حرف سوءاستفاده کردند و گفتند پورغلامی از قوانین مسابقات خبر نداشته است. مگر می‌شود از قوانین بی‌خبر باشم؟ با وجود این، این قوانین به تیم من ضربه زد و همه برنامه‌های ما را خراب کرد. اعتراض من از روز اول این بود که چرا یک گروه سه تیمی است، یک گروه چهار تیمی و یک گروه پنج تیمی؟ من حرفی که می‌زنم، امکان ندارد زیرش بزنم، ضمن این‌که ما به عدم همزمانی دیدار سوم هم اعتراض داشتیم.
*قبول دارید این حرف‌ها نوعی توجیه کردن است؟ ما از گروهی که تیم‌های نه‌چندان قدرتمندی مثل اردن، سوریه و فلسطین در آن حضور داشتند، صعود نکردیم.
باور کنید دنبال توجیه کردن نیستم. من کاملا قبول دارم نتایج کسب شده خوب نیست و ما نباید اجازه می‌دادیم کار به جایی برسد که با قوانین پر از ایراد مسابقات کنار برویم. الان هم که همه چیز تمام شده، مسئولیت ناکامی را برعهده می‌گیرم، اما باید همه چیز را در نظر بگیریم. شما تا به حال به این فکر کرده‌اید که من یک‌ماه مانده به مسابقات سرمربیگری تیم را قبول کردم؟ این درحالی است که اردن یک‌سال و ٣ ماه قبل از این مسابقات در اردو بود.
*درست که شما زمان کافی نداشتید، اما مسأله این‌جاست که از اول این را می‌دانستید؛ شما می‌توانستید همان روزی که پیشنهاد سرمربیگری جوانان را دریافت کردید، قبول نکنید!
من آن روز امیدوار به آینده بودم. واقعا فکر نمی‌کردم به چیزی که می‌خواهیم دست پیدا نکنیم. حالا که همه چیز تمام شده، می‌گویم مشکل تیم من زمان بود. شاید خودم هم تصور نمی‌کردم این اتفاقات رخ بدهد و الان هم باور کنید از همه ناراحت‌تر هستم. من گفتم همه مسئولیت شکست با من است، اما گلایه‌هایی هم دارم.
*چه گلایه‌ای؟
از برخی افراد که بدون در نظر گرفتن همه مسائل شروع به انتقاد کردند، دلخورم. متاسفانه همیشه برد صد مدعی دارد و باخت پدر ندارد. حالا که ناکام مانده‌ایم حرفی نمی‌توان زد، اما کاش برخی همه چیز را با هم می‌دیدند. عیبی ندارد، خدای ما هم بزرگ است.
*فکر نمی‌کنید نمی‌شود حذف تیم جوانان از همه برنامه‌های بین‌المللی ٤سال بعد را نادیده گرفت؟
من که از اول می‌گویم ناراحتم و شرمنده مردم شدیم. حرف من حمله‌های بی‌محابای برخی دوستان است. الان دیگر اتفاقی است که افتاده و بهتر است دیگر درباره این چیزها حرف نزنیم. ما بازی‌های خوبی انجام دادیم، ولی بدشانس بودیم و به هدفمان نرسیدیم، تمام.
*با شرایطی که پیش آمده به فعالیت خود در تیم جوانان ادامه می‌دهید؟
هنوز چیزی مشخص نیست. فدراسیون باید در این‌باره تصمیم بگیرد. البته از نظر روحی شرایط خودم هم خوب نیست. باید زمان بگذرد تا بتوانیم تصمیم‌گیری کنیم.
- 18
- 2
