به گزارش مهر به نقل از ساینس دیلی، در طول دوره های آپنه خواب (اختلال خواب)، تنفس تا حدی یا به طور کامل قطع می شود که باعث هیپوکسی متناوب یا کاهش اکسیژن خون می شود. بروز آپنه خواب در دوران بارداری رو به افزایش است و در حدود ۱۵ درصد از بارداری های بدون عارضه و بیش از ۶۰ درصد از بارداری های پرخطر تا سه ماهه سوم بارداری رخ می دهد. آپنه خواب در دوران بارداری اثرات مضری بر روی نوزاد دارد، اما تأثیرات آن بر رشد عصبی به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است.
برای بررسی چنین تأثیراتی، محققان دانشگاه ویسکانسین موش های باردار را در زمان های استراحت، در نیمه دوم دوره بارداری خود، در معرض میزان پائین اکسیژن متناوب قرار دادند.
این رفتار باعث ایجاد هیپوکسی در مادران شد؛ ناهنجاری های رفتاری در فرزندان بلافاصله بعداز تولد مشاهده شد، از جمله الگوهای صدای تغییر یافته در هر دو فرزند دختر و پسر. هیپوکسی مادر همچنین عملکرد شناختی و اجتماعی را در فرزندان پسر، اما نه دختر، مختل کرد، که هر دو تا بزرگسالی ادامه داشتند. اثرات دیگر شامل کاهش حافظه فعال و ذخیره سازی حافظه طولانی مدت و کاهش علاقه به موقعیت های جدید اجتماعی بود.
این تغییرات رفتاری با ناهنجاری های قابل توجهی در تراکم و مورفولوژی خارهای دندریتیک، رشد روی نورون هایی که سیگنال های نورون های دیگر را دریافت و ادغام می کنند، همراه بود. این که چگونه هیپوکسی مادر باعث ایجاد این تغییرات در جنین هایی می شود که خود هیپوکسی را تجربه نمی کنند، هنوز مشخص نیست.
محققان دریافتند که فرزندان مبتلا به ناهنجاری های رفتاری، مسیر سیگنال دهی سلولی شأن موسوم به مسیر mTOR فعالیت بیش از حد زيادي داشت، که ویژگی مشخص شده در قشر انسان مبتلا به اوتیسم است. از سوی دیگر درمان با راپامایسین، یک مهارکننده mTOR، تا حدی اثرات رفتاری هیپوکسی مادر را بر فرزند کاهش داد.
یافته ها شواهد روشنی ارائه می دهد که آپنه (Sleep apnea) مادر ممکن است یک عامل خطر مهم برای ایجاد اختلالات عصبی رشدی، به ویژه در فرزندان پسر باشد.
- 18
- 1
