روز ۱۴ شهريور، آخرين بازي ايران در مقدماتي جامجهاني ۲۰۱۸ روسيه برگزار مي‌شود. ايران با سوريه در ورزشگاه آزادي بازي دارد. براي ايراني که صعودش در جامجهاني قطعي شده، اين بازي تشريفاتي است اما براي زنان مي‌تواند شروع يک اتفاق خوب باشد؛ يک اتفاق تاريخي.
زنان نزديک به چهار دهه است که حسرت رفتن به استاديوم‌هاي فوتبال را دارند و نزديک به سه دهه است که به‌دنبال راهي براي رفع اين ممنوعيت هستند. آخرين‌بار و اولين‌باري که بعد از پيروزي انقلاب چند نفر از آنها توانستند در استاديوم آزادي و از روي سکوها بازي فوتبال ببينند، در مقدماتي جامجهاني ۲۰۰۶ و در بازي ايران و بحرين بود.
با حضور رئيس‌جمهوري وقت در استاديوم، زناني که پشت در ورزشگاه آزادي صف کشيده بودند، اجازه پيدا کردند به داخل استاديوم بروند. بعد از آن روز، انتظارات اين بود که مشکل زنان تماشاگر براي هميشه حل شود اما وضعيت از آني که بود، بدتر شد.
ممنوعيت حضور زنان در ورزشگاه‌ها از فوتبال به رشته‌هاي ديگر هم سرايت کرد. در دولت‌هاي بعدي وعده‌هايي براي برطرف‌شدن اين ممنوعيت داده شد اما تغييري در شرايط زنان ديده نشد. در روزهاي آغازين دولت دوازدهم و قبل از معرفي کابينه باز هم سؤالاتي دراين‌باره مطرح شده.
يکي از خواسته‌ها از مسعود سلطاني‌فر، وزير ورزش فعلي در چهار سال آينده، حل اين معضل است. سلطاني‌فر روزهاي قبل و در گفت‌وگو با روزنامه قانون، موضعش را اعلام کرد؛ اينکه حل اين موضوع فقط با خواست وزارت ورزش و حتي دولت حل نمي‌شود: «عوامل و دستگاه‌هاي مختلفي در اين قضيه دست‌اندرکار هستند که بايد همگرايي و تعامل بين همه آنها به‌وجود بيايد و همه به اين باور برسند که حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها نه‌تنها از لحاظ فرهنگي و اجتماعي مشکل‌ساز نيست بلکه مي‌تواند جلوي بروز برخي از مشکلات و ناهنجاري‌هاي فرهنگي را نيز بگيرد.
اميدواريم بتوانيم در ماه‌هاي آينده و جلساتي که در شوراي اجتماعي کشور و ديگر تشکل‌ها مي‌گذاريم، کار توجيهي انجام دهيم و همه را به اين باور برسانيم که اين هماهنگي ايجاد شود و اول در رشته‌هاي سالني و بعد در ساير رشته‌ها بتوانيم زمينه حضور مناسب و سازنده خانواده‌ها را فراهم کنيم. براى حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها نيازمند همکارى همه دستگاه‌هاى مسئول و حمايت مراجع فرهنگى و دينى هستيم و اين کار بايد در فضايى دور از جنجال اتفاق بيفتد.»
اين صحبت‌هاي سلطاني‌فر براي زناني که تلاش مي‌کنند به ورزشگاه بروند، تکراري است. وزراي قبلي و رؤساي سازمان تربيت بدني سابق هم همین نظر را داشته‌اند اين که آنها چقدر براي حل مشکل تلاش کردند، مشخص نيست و شايد سلطاني‌فر با برنامه‌تر و جدي‌تر، اين خواسته زنان را دنبال کند اما پيشنهاد و راه‌حلي که خود زنان داده‌اند، قابل اجرا به نظر مي‌رسد.
زنان، هم‌نظر شده‌اند و روزهاي گذشته در فضاي مجازي متن‌هاي مشابهي را منتشر کرده‌اند؛ متني خطاب به حسن روحاني، رئيس‌جمهوري و با اين مضمون که زنان در همه لحظات کنار مردان و پا به پاي آنها براي سربلندي و عزت سرزمين ايران تلاش کرده‌اند و حالا سزاوار نيست که در لحظه‌اي خوب کنار آنها نباشند.
اين زنان از روحاني خواسته‌اند تا شرايط را فراهم کنند که روز ۱۴ شهريور آنها هم در جشن صعود تيم ملي به جامجهاني و در بازي ايران و سوريه حضور داشته باشند. اين زنان مي‌دانند که با حضور مردان در ورزشگاه فعلا امکان حضور زنان وجود ندارد و به‌همين‌دليل پيشنهاد داده‌اند که اين بازي بدون تماشاگران مرد و فقط با حضور زنان برگزار شود.
اين خواسته آنها به گوش وزارت ورزش رسيده است ولي هنوز وزير واکنشي در اين مورد نشان نداده است. گفته مي‌شود روزهاي آينده بعضي از بازيکنان تيم ملي هم اين خواسته آنها را در صفحات اينستاگرامشان مطرح و از حضور زنان در استاديوم‌ها حمايت مي‌کنند.
بازيکنان تيم ملي قبلا هم از آنها حمايت کردند. تيم ملي بعد از صعود تيم به جامجهاني و در ديدار با رئيس‌جمهوري از او خواسته بودند که شرايط حضور زنان در استاديوم را فراهم کنند. در آن ديدار مسعود شجاعي اين خواسته را مطرح کرده بود ولي بقيه بازيکنان مدعي شده بودند که شجاعي به نمايندگي از آنها صحبت کرده است.
زناني که اين پيشنهاد را مطرح کرده‌اند، نگران قوانين فيفا و عواقب حذف مردان از استاديوم هستند ولي سه سال پيش در ليگ ترکيه اين اتفاق افتاد. در بازي فنرباغچه و ريزه‌اسپور، فدراسيون فوتبال ترکيه براي تنبيه تماشاگران فنرباغچه که رفتار نامناسبي در بازي قبلي اين تيم داشتند، فقط به زنان و خردسالان اجازه حضور در استاديوم را دادند.
- 9
- 1
