نقش مهم وراثت در ابتلا به دیسپلازی مفصل ران

به گزارش فارس، فریدون مجتهد جابری در ارتباط با برگزاری کارگاه یک روزه‌ استئوتومی لگن در اطراف مفصل رانی (هیپ) اظهارداشت: این سمینار و کارگاه به همت انجمن جراحان ارتوپدی کودکان ایران و انجمن ارتوپدی شاخه فارس در بیمارستان دنا در شیرازبرگزارشد.

وی افزود: اساتید برجسته و صاحبنظر از استان‌های مختلف کشور در این کنگره حضور داشتند و در سیمنار و کارگاه عملی نیز جهت بحث و تبادل اطلاعات شرکت کردند.

این متخصص ارتوپدی ادامه داد: دیسپلازی مفصل ران می‌تواند شدت های مختلفی داشته باشد. در شدیدترین حالت بیمار دچار دررفتگی مادرزادی مفصل ران است. در این بیماری سر استخوان از درون حفره استابولوم خارج شده است. دررفتگی مادرزای نیاز به درمان فوری دارد و در صورت شروع درمان در سنین نوزادی نتایج درمان آن بسیار خوب خواهد بود.

جابری تصریح کرد: دیسپلازی مفصل ران، عدم رشد مناسب مفصل لگن است که در بیشتر از دوران نوزادی آغاز شده و در صورت تشخیص و درمان به موقع بسیار می توان به بیمار کمک کرد در برخی افراد نیز این مشکل از نوزادی به صورت خفیف وجود داشته که بعد از سن بلوغ و بزرگسالی فرد دچار مشکلات بیشتر می‌شود.

دبیر علمی انجمن ارتوپدی شاخه فار س با اشاره به اینکه این بیماری موجب درد و محدودیت حرکتی و لنگش در مفصل لگن شده و اندام طرف مبتلا کوتاه تر از اندام سالم می‌شود و فرد می‌لنگد، عنوان کرد: دیسپلازی می‌تواند دررفتگی کامل تا نیمه دررفتگی مفصل لگن را به همراه داشته باشد و گاهی در اثر عدم توجه به درمان، ارتروز، سائیدگی و دررفتگی کامل مفصل لگن در دراز مدت بیمار را تهدید می‌کند.

جابری افزود: دیسپلازی معمولا زمینه وراثتی دارد و بر اساس تحقیقات به عمل آمده مشخص شده افرادی که یک فرزند مبتلا به این بیماری دارند احتمال ابتلای فزرند دیگر نسبت به جمعیت کلی بالاتر است و معمولا شیوع درگیری در دختران بیشتر از پسران است.

این متخصص ارتوپدی با بیان اینکه این بیماری در ایران در استان های جنوبی ، فارس و جنوب غربی ایران به همان دلیل وراثتی بودن بیماری بیشتر گزارش شده است، گفت: درمان دیسپلازی باید هرچه سریع‌تر انجام شود تا مفصل لگن در جای دقیق خود باشد و رشد طبیعی صورت گیرد.