خورشید گرفتگی روز یک شنبه اول تیر ماه ۹۹ حدود ساعت ۹:۰۵ دقیقه به وقت ایران آغاز شد.
این خورشید گرفتگی یک خورشید گرفتگی حلقوی است به این معنا که در زمان بيش ترین گرفت، کل خورشید بطور کامل تیره نمی شود و حلقه ای روشن دور آن قابل رویت است.
این خورشید گرفتگی در ایران نیز قابل رصد بود و هر چه به جنوب شرقی کشور نزدیک شویم، گرفت بیشتری قابل رصد خواهد بود. یکی از بيش ترین گرفت ها در ایران در شهر چابهار قابل رصد است.
این کارشناس ارشد فیزیک نظری عنوان کرد: نخستین تماس این خورشید گرفتگی در زمان حدود ۰۹:۰۵ صبح به وقت ایران روی داد؛ بيش ترین گرفت در زمان حدود ۱۰:۲۰ صبح به وقت ایران و آخرین تماس در زمان حدود ۱۱:۳۷ صبح به وقت ایران بود. مدت زمان بيش ترین گرفت حدود ۳۸ ثانیه بوده است.
حسین مردی به این نکته مهم اشاره نمود که در خورشید گرفتگی بر خلاف ماه گرفتگی محل استقرار رصد کننده در زمین بسیار مهم است به این معنا که امکان دارد در محل های مختلف بر روی زمین بطور همزمان خورشید گرفتگی کلی، جزیی و عدم خورشید گرفتگی رصد شود ولی در خصوص ماه گرفتگی تمام رصدگرها در صورت مشاهده ماه یک نوع گرفت را رصد می کنند.
خورشیدگرفتگی (یا کسوف) زمانی رخ می دهد که ماه از بین زمین و خورشید بگذرد؛ بدین ترتیب کاملا یا جزیی تصویر خورشید را برای یک بیننده روی زمین مبهم می کند و سایه ی ما بر سطح زمین می افتد. خورشیدگرفتگی حلقوی هنگامی رخ می دهد که قطر ظاهری ماه از خورشید کوچکتر باشد، بدین ترتیب نور بیشتری از خورشید را مسدود می کند و سبب می شود خورشید مانند یک حلقه بنظر برسد. از منطقه ای دیگر از زمین که هزاران کیلومتر دورتر است، خورشیدگرفتگی حلقوی، شبیه به خورشیدگرفتگی جزیی به نظر می آید.
لازم به ذکر است که این خورشید گرفتگی را آخرین خورشید گرفتگی قرن ۱۴ هجری شمسی می‌نامند.
- 9
- 3
