پس از یک وقفه کوتاه ولی پرهزینه حکم شهردار تهران امضاء شد. مسئله ساده‌ای که می‌توانست اگر پیچی هم داشت در خلوت حل و فصل گردد و نیازی نبود به رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی کشانده شود و سرخط خبری بیگانگان هم بشود با تحلیل‌هایی عجیب و غریب!
عدم تدبیر لازم و طرح مسئله «استعلامات» توسط وزارت کشور، اقدامی حرفه‌ای و کارشناسی شده نبود. از سوی دیگر «استعلام» قبل از «انتصاب» است و این هم برای افکار عمومی جای سوال داشت که وقتی شورای شهر تهران فردی را به عنوان شهردار منصوب می‌کند دیگر نباید گیر «استعلاماتی» وجود داشته باشد. و همین خودش دست مایه شایعه ساری دشمنان و تلخ کامی‌های دوستان انقلاب می‌گردد.
جامعه ما در شرایط خاص سیاسی و اقتصادی و اجتماعی قرار دارد. عملکرد غلط و عمداً انحرافی یک جریان خاص ضرباتی به پیکره و شاکله نظام وارد نموده که هرچه از آن گفته شود باز کافی نیست، این لطمه‌های جبران ناپذیر، موجب این مشکل امروز کشور است که متاسفانه تعبیر «فقر مطلق» را باید پس از ۳۸ سال بشنویم. در چنین شرایطی کمک به افزایش و گسترش این بحران، واقعاً بی‌تدبیری است.
کادرسازی برای آینده نظام پیش کش، حداقل بیش از این نسل جوان را بی‌اعتماد و بدبین نباید کرد. روشن است که دیگر امثال امام عزیز راحل(ره) و شاگردان بزرگ مکتب او همچون بهشتی و مطهری و هاشمی و رجایی و باهنر و... را باید فقط در کتاب‌های تاریخ جستجو کرد.
زیرا بستر و زمینه‌ای که موجب پرورش و بالندگی آن نسل بی‌همتا از مدیران نظام گردید، دیگر وجود ندارد. ویژگی اصلی آن بستر و زمینه، «صداقت و اخلاص» بود. چیزی که گم شده اصلی جامعه امروز ماست و وقتی نباشد، بی‌تدبیری و کوته فکری و بحران سازی حاصل آن می‌شود و بداخلاقی گیاه سبز به بالندگی می‌رسد؟
ماجرای حکم شهردار تهران، آغاز خوبی برای آقای نجفی در این مسئولیت سنگین نبود. بانیان این وضعیت، بر سختی کار و پیچیدگی مشکلات بی‌شمار روی شهردار جدید افزودند و باید با حمایت بیشتر و حضور جدی تر، این خطای خود را جبران نمایند.
زیرا آقای نجفی وارث مدیریت طولانی ۱۲ ساله و کارنامه جریانی خاص و یکدست در مجموعه شهر تهران می‌باشد که تعیین خط مشی و سیاست‌ها و رویکردهای جدید و خلاقانه و هر نوع تغییری را دشوارتر می‌سازد و در این شهر بی‌کران و مالامال از مشکلات و گرفتاری‌ها، هر حرکت اشتباه و نسنجیده‌ای می‌تواند بحران ساز باشد. آقای روحانی به عنوان رئیس‌جمهور قطعاً متوجه حساسیت‌های تهران بزرگ می‌باشد و شهردار خود را باید عضو مهمی از کابینه خود بداند که مسئولیت وی اگر از سایر وزراء بیشتر نباشد، کمتر نیست.
- 12
- 4
