علاوه بر نظم و مدیریت اصولی، آقای قالیباف روی مسئولان ژاپنی را در عذرخواهی هم سفید کرده‌اند. ایشان روز چهارشنبه با حضور در مجلس ، مسئولیت کامل حادثه پلاسکو را بر عهده گرفتند و به مدت ۹۶ دقیقه به نمایندگان و...
مهرشاد مرتضوى در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
علاوه بر نظم و مدیریت اصولی، آقای قالیباف روی مسئولان ژاپنی را در عذرخواهی هم سفید کرده‌اند. ایشان روز چهارشنبه با حضور در مجلس ، مسئولیت کامل حادثه پلاسکو را بر عهده گرفتند و به مدت ۹۶ دقیقه به نمایندگان و عموم مردم تعظیم کردند و سپس از تمامی مناصب خود استعفا دادند. (عرق ریزان از خواب می‌پرد)
به همین مناسبت، مروری داریم بر عذرخواهی‌های آقای قالیباف از دیرباز تا کنون که همیشه التیام بخش خسارت دیدگان و مردم مظلوم بوده است.
قالیباف ۵ ساله است که با توپ، شیشه خانه همسایه را پایین می‌آورد. سپس زنگ همسایه را می‌زند و به اینکه توپش را همان لحظه پس نداده‌اند و ۳ دقیقه بازی را معطل کرده‌اند، اعتراض می‌کند. همسایه که از پیشینیانِ حاشیه سازان و بهانه جویان اصلاح‌طلب است، دم در می‌آید و گوش او را می‌گیرد و پیش پدرش می‌برد. پدر قالیباف می‌گوید: «پسرم عذرخواهی کن شیشه‌شونو آوردی پایین!» اما قالیباف زیر بار حرف زور نمی‌رود و بیانیه عذرخواهی خود را به این شرح قرائت می‌کند: «ضمن عرض خسته نباشید به پدر گرامی جهت پرداخت پول شیشه به همسایه نه چندان محترم؛ ایشان اول باید بگویند که چرا در حرکتی مشکوک برای پنجره مذکور شیشه تعبیه کرده بودند. ضمن اینکه من قبلا سه بار در کوچه فریاد زده و به همسایگان گرامی تذکر داده بودم که شیشه خیلی خطرناک است و احتمال شکستنش وجود دارد. چرا صاحبخانه‌های خاطی که در منزلشان از مصالح خطرناک شیشه‌ای استفاده می‌کنند، جریمه نمی‌شوند؟»
قالیباف جلوی آینه ایستاده و دارد با خودش می‌گوید: «من سرهنگ نیستم، من خلبان نیستم، من رییس‌جمهور آینده‌ام». ناگهان یک نفر وارد می‌شود و از اعتراضات به دلیل برخورد خشن با دستفروشان و درخواست مردم برای عذرخواهی شهرداری خبر می‌دهد. قالیباف تقصیر را کاملا به گردن می‌گیرد، اما توضیح می‌دهد که اصلا دستفروشی غیرقانونی است و هر کس هر برخوردی کرده دستش درد نکند. ولی به دلیل آینده نگری و اینکه در ۳۰ سال آینده کلی انتخابات هست که باید در آن‌ها شرکت کند، تاکید می‌کند که تقصیر پیمانکاران بوده و به شهرداری ربطی ندارد. لطفا تمامی پیمانکاران قراردادشان را یک طرفه فسخ کنند و دستفروشان عزیز هم محصولات‌شان را داوطلبانه به شهرداری تسلیم کرده و بیکار شوند. ضمنا مسئولیت و آمار بیکاری هم به دولت ربط دارد و مشکل شهرداری نیست. پس قضیه گردن گرفتن تقصیرات کلا منتفی است.
قالیباف تصمیم می‌گیرد یک روز در سِلف شهرداری با بقیه غذا بخورد. همین‌طور که وارد سلف می‌شود، پایش به قرنیز در می‌گیرد و تلوتلو‌خوران به همه تنه می‌زند و ۱۵ ظرف غذا را می‌ریزد و همه جا کثیف می‌شود. وی پس از تکاندن خود و مطمئن شدن از اینکه کتش کثیف نشده، سریع بودجه یک تیم تحقیقاتی را تصویب می‌کند تا مقصران حادثه را که در مسیر تلوتلو خوردن او قرار گرفته بودند شناسایی و با خاطیان به شکل مناسب برخورد کنند. همچنین بودجه اضافه‌ای را صرف برداشتن تمام قرنیزهای موجود در شهرداری‌های مناطق ۲۲ گانه تهران می‌کند. بالاخره چیزی به آخر سال نمانده و بودجه‌ها با وجود احداث این همه چاله و پر کردن مجدد آن‌ها تمام نشده است.
پس می‌بینیم که همیشه راهی جز عذرخواهی وجود دارد. به همین منظور، از فرهنگستان ادب خواهش می‌کنیم به جای ساختن واژه‌هایی که تلفظ‌شان از ما افراد عادی بر نمی‌آید، لطف کنند عبارت‌های «حالا که چی؟»، «تقصیر خودشون بود»، «ما تذکر داده بودیم» و «سایر نهادها برخورد کنند» به اصطلاحات مربوط به عذرخواهی اضافه شود تا حداقل مرهمی الکی باشد بر دل داغدیدگان و مردم.
- 18
- 3
