یکی از مزایای زندگی در خاورمیانه این است که صبح که از خواب پا میشم، امکان داره اصلا پا نشم! یکی دیگر از مزایا هم این است که صبح که از خواب پا میشم/ اول آفتاب پا میشم/ اخبارو من چک می‌کنم و اینجاست که شعر و ترانه کودکانه تمام می‌شود و زندگی واقعی خاورمیانه‌ای شروع می‌شود.
مثل همین دیروز که با چشمان خوابالو و قبل از زدن عینک، خبر چپ افتادن کشورهای عربی به سرکردگی عربستان (پرچمدار مبارزه با تروریسم. یادش بخیر يكي هم بود می‌گفت من پرچمدار مبارزه با فسادم) با قطر را دیدم. عینکم را زدم گفتم شاید بهبودی در امور منطقه حاصل شود ولی بدتر شد که بهتر نشد. قطر توسط کشورهای عربی و دیگر كشورهاي دنباله‌روي آن‌ها (از قبیل ابرقدرتی چون مالدیو) «تحریم» شده.
البته بنده چون رشته علوم سیاسی و تحلیل مسائل خاورمیانه را تا ترم ۱۱ بیشتر نخوانده‌ام، از شکافتن اینکه آنجا دارد چه اتفاقی می‌افتد معذورم (همه اینها در درس‌های ترم آخر بود) و بحثم این است که آقایان، اخوان، شیوخ، الرقاصان من السیف! شما با هم مشکل دارید، چرا صف را به هم می‌زنید؟ چرا قبح تحریم را از بین می‌ریزید؟ هر چیزی راه و روشی دارد، رسم و رسومی دارد. در کشور ما برای هر قطعنامه و هر تحریم، کلی آدم زحمت کشیده‌اند.
همین تيم مذاكره كننده قبلي برای هر کدام‌شان کلی پند و اندرز در گوش طرف‌هاي خارجي خوانده. خیال می‌کنید تحریم هم انتخاب پادشاه و ريیس‌جمهور مادام‌العمر است که همین‌جوری سرتان را بیندازید پایین و انجامش دهید؟ ما که می‌دانیم همه چیز زیر سر سفر آن آقای پشمک زعفرانی حاج عبدا... (مشهور به ترامپ) با دخترش به کشورهای شماست.
معلوم نیست وقتی شما شش دانگ حواس‌تان به ایوانکا بود، چه چیزی زیر بالشت شما گذاشتند که این‌جور طلسم شدید. لااقل روزی چند دقیقه شبکه خبر یا العالم را ببینید و از کارشناسان مسائل خاورمیانه ما چهار تا چیز درباره منطقه‌ای که در آن زندگی می‌کنید یاد بگیرید.
یا دیگر لااقلِ لااقل چهار تا سخنرانی از محمود نبویان و حسن عباسی گوش کنید تا دو کلام درباره عرف بین‌المللی و مسائل استراتژیک دستگیرتان شود. درد ما، درد قوانین بین‌المللی است و الا به ما چه، بروید همدیگر را بخورید. ما هم یک جاده خدای مشتی به هواپیماها و کشتی‌های قطری می‌دهیم و ان‌شاءا... این وسط به یک فیض مبسوطی می‌رسیم. بلیت لار-دوحه-لار هم از امروز نفری دو ميليون تومان. همینه که هست.
پدرام ابراهیمی
- 9
- 6
