چهارشنبه هفته پیش یکی از بچه‌ها گفت: در سایت ایسنا خواندم که سرای اهل قلم به نویسندگانی که سه عنوان کتاب دارند، ۱۰ میلیون تومان وام بدون بهره می‌دهد.
پرسیدم: باید چه کار کنم؟
گفت: از شنبه ۲۸ بهمن در سایت اهل قلم ثبت‌نام می‌کنند.
شنبه ظهر ساعت ۱۲ و نیم وارد سایت شدم دیدم هیچ خبری نیست. انگار که خاک مرده پاشیده‌اند. با دفتر سرای اهل قلم تماس گرفتم.
گفتم: برای چگونگی ثبت‌نام وام تماس گرفتم.
گفت: تمام شد!
گفتم: کِی شروع شد که الان تمام شد؟!
گفت: ساعت ۱۰ صبح سایت باز شد، ساعت ۱۲:۱۵ دقیقه ظرفیت تمام شد.
گفتم: نویسنده جماعت تازه ظهر از خواب بیدار می‌شوند. چگونه می‌شود که تمام شده باشد؟
گفت: شما ظهر بیدار می‌شوید!
گفتم: یعنی باز هم از سفره انقلاب به ما چیزی نرسید؟
کسی که آن طرف خط بود چیزی نگفت. قطع کردم. فردای آن روز رفتم سرای اهل قلم. به خانمی که آنجا مسوول بود گفتم: ماجرای وام چیست؟ گفت: گفتم که ظهر دیروز تمام شد.
پرسیدم: چندتا وام بود؟
گفت: ۲۰۰ تا
گفتم: سرای اهل قلم چند نفر عضو دارد؟
گفت: ۱۶۵۰۰ نفر!
گفتم: فکر نمی‌کنید ۲۰۰ عدد وام برای این تعداد عضو اندکی کم است؟
گفت: بضاعت ما همین قدر است.
گفتم: شما که به شانزده هزار و سیصد نفر وام نمی‌دهید به آن ۲۰۰ نفر هم ندهید!
گفت: تصمیم‌گیری با مدیران است.
گفتم: مکانیسم شما برای اعطای این وام‌ها این است که هر کس زودتر از خواب بیدار شود، زودتر ثبت‌نام کند؟
گفت: بله
گفتم: یعنی اگر مرحوم هوشنگ گلشیری زنده بود باید ساعت یک ربع مانده به ۱۰ آماده پشت کامپیوتر می‌نشست و انگشتانش را روی کیبورد قرار می‌داد تا به محض اینکه سایت باز شد ثبت‌نام کند تا وام به او برسد؟
گفت: شما راه دیگری سراغ دارید؟
گفتم: بله...لطف کنید به نویسنده‌ها وام ندهید. آنها همینطوری بدبخت هستند. کاری نکنید که بیشتر احساس بدبختی کنند!
محمدرضا ستوده
- 14
- 4
