به گزارش بهارنیوز، کاوه مدنی در گفت‌وگو با فاکس‌نیوز دیجیتال گفت: «این ورشکستگی آبی، حایگاه ایران را در صحنه جهانی تضعیف می‌کند. اگر مقام‌های جمهوری اسلامی بخواهند بر ایدئولوژی خود پافشاری کنند و با غرب در ستیز بمانند، ناچارند از منابع طبیعی استفاده کرده و آن‌ها را بسوزانند؛ اما وقتی آبی نباشد، توان و تاب‌آوری نیز کاهش می‌یابد.» مدنی که سال‌ها درباره سوءمدیریت محیط‌زیستی در ایران هشدار داده، گفت بحران کنونی آب در کشور از قبل قابل پیش‌بینی بود. او گفت: «وضعیت ورشکستگی آبی یک‌شبه ایجاد نشده است. خانه از قبل در حال سوختن بود و افرادی مانند من سال‌ها پیش به حکومت هشدار داده بودند که چنین وضعیتی در راه است.»
محمد درویش، کارشناس و فعال برجسته محیط زیست: هم منابع آب زیرزمینی تخلیه شده و هم سدها خالی از آب هستند
محمد درویش، فعال و کارشناس با سابقه حوزه محیط زیست در گفت و گویی با سایت امتداد، ضمن اشاره به چالش این روزهای بی‌آبی و بایسته‌های مربوط به حل و فصل آن، اظهار داشت: متاسفانه در حال حاضر، هم منابع آب زیرزمینی تخلیه شده و هم سدهای ما، تقریبا خالی از آب هستند. عملا با یک شرایط کم سابقه‌ای روبرو شدیم و اگر نتوانند، جایگزینی برای منابع آب شیرین تهران از بخش کشاورزی فراهم کنند، وضعیت می‌تواند بسیار بحرانی شود.
چکیده اظهارات این کارشناس و فعال برجسته محیط زیست را در ادامه بخوانید:
بالغ بر ۱.۰۸ میلیارد مترمکعب در بخش کشاورزی در استان تهران آب مصرف می‌کنیم و چاره‌ای نیست، جز اینکه بخشی از این آب کشاورزی را به آب شرب تخصیص بدهیم تا از این شرایط دشوار عبور کنیم. دولت می‌تواند، مابه ازای این مسئله به کشاورزان خسارت بدهد و هزینه‌های این اقدام به مراتب کمتر از این خواهد بود که بخواهیم مردم را از تهران منتقل کرده و یا طرح‌های انتقال آب جدیدی را اجرا کنیم. یا اینکه از منابع زیرزمینی که همین الان هم آب ندارد، بخواهیم اقدام به برداشت آب کنیم.
سند ملی امنیت غذایی هم در سال ۱۴۰۲ به تصویب رسیده و بر اساس آن، هر استان باید به صورت سالانه، ۱۰ درصد در بخش کشاورزی صرفه‌جویی کند. اگر در این سه سال، دولت این کار را در استان تهران صورت داده بود، دست کم ۵۴۰ میلیون مترمکعب می‌توانست صرفه جویی کرده و نیاز آب شرب حداقل ۵ میلیون نفر را تامین کند. متاسفانه این اقدام صورت نگرفته و اجرای این سند به بهانه‌های مختلف به تعویق افتاده است. الان به خاطر این چالش، امیدوارم که این اقدام تسریع شود.
همانگونه که تا مادامی که درگیر ناترازی نشده بودیم به صرافت استفاده از استحصال انرژی خورشیدی و بادی نیفتادیم، الان هم فکر می‌کنم که همین چالش بی‌آبی کمک می‌کند که شاید یک تصمیم خردمندانه گرفته و با کاهش مصرف آب در بخش کشاورزی به سمت ارتقا نرم‌افزاری در این بخش حرکت کنیم. می‌توانیم از روش‌های هیدروپونیک و کشت گلخانه‌ای استفاده کنیم و بتوانیم به این ترتیب، مشکل ناترازی آبی و کمبود آب شرب را حل کنیم.
سال‌هاست که مردم ما در هرمزگان، خوزستان، خراسان جنوبی و مناطقی از این دست، اقدام به نصب ذخیره‌ساز آب در منازل خود می‌کنند ولی وقتی مسئله به تهران می‌رسد، بحران تازه خود را نشان می‌دهد. امیدوارم، حالا که وضعیت به این مرحله رسیده، آقایان یک فکر اساسی کنند و به سمت اقتصادی حرکت کنیم که آب‌محور نباشد. چشم‌انداز آینده ایران، چشم‌انداز خشک‌تری داشته و بارندگی کمتر و تبخیر در آن بیشتر خواهد شد. ما بیشتر از متوسط جهانی در معرض خطر جهان‌گرمایی هستیم.
همانگونه که خوشبختانه در حال حاضر به جای استفاده از نیروگاههای حرارتی به سمت استفاده از نیروگاههای خورشیدی و بادی حرکت کردیم که آلودگی و مصرف آب کمتری دارند، الان هم باید در حوزه آب یک تغییر رویکرد داشته باشیم. این مسئله، ناشی از هزینه‌های زیادی بوده که ما باید نیروگاههای حرارتی بسازیم!
به عبارت دیگر، نه از سر منطق که از سر اجبار به این سمت رفتیم ولی، خوب شد که رفتیم! در هر حال، انقدر این کار را عقب انداختیم که حالا به اینجا رسیدیم. در حال حاضر، چاره‌ای نیست که مصرف آب در بخش کشاورزی را بهینه کرده و منابع آب را جایگزین کنیم.
کسانی که پیش از این در اظهار نظرهای خود درباره ورود کشور به دوره ترسالی ماندگار سخن می‌گفتند، امروز باید پاسخگوی مواضع خود باشند. خوب است که به این آقایان زنگ زده و این سوال را از آن‌ها بپرسید که شما بر اساس چه استدلالی گفته بودید که ایران وارد دوره ترسالی ۳۰ ساله می‌شود؟
در طول چند هزار سال گذشته-جز در مواقعی اندک- ما همیشه درگیر خشکسالی بودیم. جمله مشهور پادشاه هخامنشی را همه می‌دانیم که ۲۵۰۰ سال قبل گفت که خداوند این کشور را از خشکسالی، دروغ و دشمن در امان بدارد. پس، خشکسالی، مسئله اصلی ایران بوده و خواهد بود و باید با درایت در این سرزمین به شکلی زندگی کنیم که بتوانیم این خشکسالی را مهار کنیم.
- 13
- 3
