اعلام شده است ۵۰ قلاده یوزپلنگ در ایران وجود دارد؛ براستى مگر میدانیم كه ۵۰ قلاده يوز داريم؟ طبق کدام سرشماری، از کدام مناطق به این عدد رسیده ایم؟ هرچند آنقدرها هم تفاوتی نمی کند...!
كاش ميشد با جمع آورى اعانه براى طبيعت و حيات وحش، اين كشور گربه اى شكل را از نابودی نجات داد. كاش ميشد با بهره برداریِ احساسی از دلسوزى مردم مهربان کشورمان، آخرین بخش های باقیمانده ی حيات وحش و طبيعت ايران را برای نسل های آینده حفظ کرد.
اما نه ! هرچه که هست، راهش اینگونه نیست.
پرسش من از سازمان محیط زیست و انجمن يوز- بعنوان مهم ترین نهادهای متعهد نسبت به یوز- این است:
سالهای دور، خبری از بودجه های کلان براى نجات اين مينياتور طبيعت (لقبی که زنده یاد استاد محمد على اينانلو به این گربهسان زیبا دادند) نبود و مردم و فعالان دلسوز، ناگزیر بودند به صورت انفرادی و مستقل از اهداف بلند مدت دولت، قدمی برای حفظ و جلوگیری از شکار بی رویه و کشته شدن این حیوان در جاده ها و حاشیه روستاها بردارند.
اما امروز، همزمان با ساخت اولین فیلم یوز "خط انقراض" در سال ۱۳۷۹ (به همراه دکتر احمد ضابطی جهرمی)، تهیه کلیپ های متعدد توسط دوستداران داوطلب، زحمات شبانه روزی موسسات غیردولتی برای آشنایی مردم از نامِ یوز ایرانی و تلاش برای احراز شرایط دریافت بودجه های آن سوی آبی، چرا هنوز هم با نگرانی های جدی نسبت به از دست دادن یوز، با سرعتی بالا روی خط قرمز انقراض راه می رویم؟
و چرا سازمان محترم محیط زیست، با داشتن آن همه امکانات و ابزار حمایتی، همچنان حاضر نیست رسالت اصلی حفاظت را برعهده بگیرد و قبول کند که حيات وحش و طبيعت كشور با اين گونه صدقات، نجات پيدا نمي كند و ای کاش به جای جمع آورى اين نوع اعانه، بودجه های موجود داخلی و خارجی را با برنامه ریزی های صحیح، در راه فرهنگ سازی و آموزش مردمانی قرار می داد که بطور مستقیم، ساکنِ مشترکِ زیستگاه یوز هستند و بر سر منافع غذایی و آبی خود و ادامه حیات در کویر و کوهستان، در جدال اند.
يادمان باشد!
از آنجايى كه مردمان معتقد و دلسوزى هستيم، ممكن است در حد توان و حتى فداکاری از جان، هر كارى انجام دهيم تا شاید نام یوز (همچون دهها گونه دیگر) بر صفحه کتابهای فرزندانمان به قصه ای افسانه ای تبدیل نشود. اما بدانیم که طبيعت و حيات وحش ایران، هرگز با توبره گدایی به سامان نمیرسد.
حیات ما به قیمتِ گرفتن حیاتِ طبیعت ایران، کاری است ناپسند. با این حال از تمام انجمن هایی که در جهت احیای این زیبا نقشِ طبیعت، گام برمیدارند تا همچنان، از خطری که آن را تهدید می کند غافل نشویم، سپاسگزاریم و انرژی ارزشمندی که در راه آگاه سازی مردمان برمیدارند را قدر می نهیم.
رضا فرقانی* کارشناس محیط زیست و حیات وحش
- 18
- 3
