آمار قربانیان زلزله پاپوا گینه نو به ۳۱ نفر افزایش پیدا کرد

به گزارش مهر به نقل از النشره، برخی منابع اعلام کردند که شمار قربانیان زلزله ۷.۳ ریشتری چند روز قبل در پاپوا گینه نو به ۳۱ نفر افزایش پیدا کرده است.

بر اساس این گزارش؛ این زمین لرزه به خطوط ارتباطاتی در ارتفاعات جنوبی این کشور و جاده ها خسارات زیادی وارد کرده است  که این موضوع کار امداد رسانی به آسیب دیدگان از زلزله را دشوار کرده است.

بیشتر تلفات این زمین لرزه در شهرهای ماندی و تاری که در ۴۰ کیلومتری کانون زلزله قرار دارند، است.

مسئولان محلی اعلام کرده اند که آمار قربانیان افزایش خواهد یافت.

شایان ذکر است وقوع زمین لرزه های شدید در آبهای سواحل پاپوا گینه نو که در منطقه ای موسوم به حلقه آتش در اقیانوس آرام واقع شده، رایج است. در این کشور چند آتشفشان فعال وجود دارد که گاه به گاه منفجر می‌شوند. وقوع زمین‌لرزه هم در این کشور نسبتاً پربسامد است که گاه با سونامی نیز همراه می‌شود. ازجمله، روز هفدهم ماه ژوئیه سال ۱۹۹۸ نیز وقوع زلزله‌ای به بزرگی هفت ریشتر در پاپوآ گینه نو باعث وقوع سونامی به ارتفاع ۱۵ متر شد که در بر اثر این زلزله بین دو هزار و ۱۸۳ تا دو هزار و ۷۰۰ نفر جان خود را از دست دادند و هزاران نفر نیز زخمی شدند.

پاپوا گینه نو به پایتختی بندر مورسبی در نیمکره شرقی کره زمین و در شمال کشور استرالیا واقع شده و شش میلیون و ۳۰۰ هزار نفر جمعیت دارد.

پاپوا گینه نو، شرق جزیره گینه نو به همراه بیش از ۶۰۰ جزیره دیگر را در بر می گیرد و نیمه غربی این جزیره متعلق به اندونزی و ایالت ایریان جایا است.

این کشور جزیره ای از سه طرف با دریاهای بیسمارک، سلیمان و مرجان احاطه شده و یکی از کشورهای قاره اقیانوسیه به شمار می رود و پس از استرالیا بزرگترین و پرجمعیت ترین کشور این قاره است.

پاپوآ گینه نو در ۱۶ سپتامبر ۱۹۷۵ از استرالیا مستقل شد و به عنوان یکی از کشورهای مشترک المنافع درآمد یعنی ملکه الیزابت دوم را همچنان به عنوان رئیس دولت خود به رسمیت می‌شناسد. این کشور همچنان مناسبات نزدیکی به استرالیا دارد و استرالیا بزرگترین کمک‌کننده به این کشور است. پاپوآ گینه نو در ۱۰ اکتبر ۱۹۷۵ به عضویت سازمان ملل متحد درآمد.

بر اساس اطلاعات دانشنامه اینترنتی ویکی پدیا؛ در سال ۱۹۰۱، در جزیره گوآریباری در خلیج پاپوآ، هری داونسی، مبلغ مسیحی، در خانه‌های قبایل این جزیره ۱۰ هزار جمجمه انسان پیدا کرد که نشان‌دهنده آیین‌های گذشته شکار انسان در این منطقه است. آدم‌خواری در پاپوآ گینه نو تا دهه هفتاد میلادی هم دیده می‌شود و هنوز هم ردی از آن در برخی گروه‌های اجتماعی وجود دارد.