آن ها دیروز در دادگاه حاضر شدند و خواستند از صندوق بیت المال دیه به آن ها پرداخت شود. رسیدگی به این پرونده از ۳۱ تیر ۸۳ به دنبال تماس صاحب یک کارگاه نجاری در ازگل با پلیس آغاز شد. وی که هراسان بود به ماموران گفت: من سال هاست یک کارگاه نجاری در خیابان ازگل دارم که یک مرد افغانستانی نگهبان آن جاست.صبح وقتی به کارگاه رفتم متوجه غیبت نگهبان شدم.
من در کارگاه را باز کردم و ناباورانه با جسدهای طناب پیچ دو مرد جوان روبه‌رو شدم. به دنبال اظهارات این مرد، ماموران به کارگاه مد نظر رفتند و با جسد دو مرد ناشناس که با پیچیده شدن طناب دور گردنشان خفه شده بودند رو به رو شدند.پلیس در بررسی کارگاه چندین بسته مشکوک کشف کرد که در تحقیقات روشن شد بسته‌های مشکوک حاوی ۱۵ کیلوگرم مخلوط خرما و شن و ماسه بودند که شبیه تریاک بسته بندی شده بود. تحقیقات پلیس ادامه داشت تا این که خانواده دو قربانی شناسایی شدند.
با تکمیل بررسی ها مشخص شد دو قربانی به مواد مخدر اعتیاد داشتند و در حالی که هیچ ردی از نگهبان فراری کارگاه به دست نیامده بود فرضیه جنایت به خاطر معامله مواد افیونی قوت گرفت اما پلیس به نتیجه مطلوب نرسید. با گذشت ۱۶ سال از این ماجرا و در حالی که راز جنایت فاش نشده بود اولیای دم دیروز در شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران حاضر شدند و خواستند تا دیه از صندوق بیت المال به آن ها پرداخت شود. پسر یکی از قربانی ها گفت: وقتی پدرم کشته شد سه ساله بودم. مادرم به تنهایی مرا بزرگ کرد و در این سال‌ها خیلی سختی کشیدیم. حالا که ردی از قاتل پدرم به دست نیامده تقاضا دارم تا دیه پدرم از صندوق بیت المال پرداخت شود. پسر دوم قربانی نیز گفت: وقتی پدرم کشته شد چهار سال بیشتر نداشتم.
بعدها از مادرم شنیدم جسد پدرم و یک مرد غریبه در کارگاه نجاری پیدا شده بود. ما هنوز نمی‌دانیم چرا پدرم و مرد غریبه به کارگاه نجاری رفته بودند و پلیس هم در این سال ها ردی از نگهبان فراری کارگاه به دست نیاورده است. ۱۶ سال از این ماجرا می گذرد و هنوز مرگ پدرم برایم یک معماست. حالا دیگر امیدی به دستگیری عاملان این جنایت ندارم و به همین دلیل تقاضا دارم تا دیه از صندوق بیت المال به من و مادرم پرداخت شود. در پایان جلسه، قضات وارد شور شدند تا درباره این درخواست اظهارنظر کنند.
- 18
- 5
