جمعه‌ای که گذشت، کافو بازیکن معلوم‌الحال وکاف‌دار برزیلی و از مجریان شبکه فارسی۱ (برنامه چند شنبه‌ها با کافور)، با لبخندی مرموز و بودار تیم ایران را در گروه B مسابقات قرار داد. مراسم قرعه‌کشی حواشی زیادی به همراه داشت.
یکی از این حواشی، حمله هموطنان همیشه در صحنه‌مان به پیج پرتغالی‌ها و اسپانیایی‌ها و مراکشی‌ها و برزیلی‌ها بود. یعنی کار به جایی رسید که در صورت پیروزی بر عثمانی‌ها و رومی‌ها، ۷۰ درصد جهان را فتح می‌کردند. اکانت اینستاگرامی کافو (یکی از پیج‌های فیک کافو البته) نیز زیر کامنت‌های احوال‌پرسی گرم ایرانیان نوشت «پلیز استاپ!» که در زبان پرتغالی به معنای «خدایا بسه دیگه خسته شدیم!» است.
به هرحال لازم دانستیم با به کارگیری همه پتانسیل‌های موجود در کشور، به ارائه چند راهکار برای موفقیت در جام جهانی بپردازیم:
یک: چند تن از متخصصان‌مان را داخل زمین می‌بریم و از حضار می‌خواهیم آن‌ها را پنج دقیقه با یک لیوان و یک بچه و دو دروازه تنها بگذارند.
دو: سردار آزمون را برای مذاکره می‌فرستیم تا در صورت موافقت بازیکنان تیم‌های رقیب، با کت و شلوار و بارانی وارد زمین بشوند و توان حرکتی‌شان افول کند. در صورت مقاومت رقبا، به جای سردار آزمون از آریوبرزن سردار دوره هخامنشیان و یا سورنا سردار دوره اشکانیان استفاده می‌کنیم.
سه: قبل از شروع بازی، یک تیم دو نفره متشکل از آقایان امامی و رضوانی خبرنگاران برنامه «بدون تعارف» صدا و سیما را برای مذاکره با تیم حریف می‌فرستیم.
این دو، جوری طبیعی به بازیکنان رقیب می‌گویند: «درسته که شما خودت دوست داری بری توی زمین و ببازی؟» که بازیکنان حریف خودشان هم باورشان می‌شود.
چهار: چند نفر از خوب‌های سیاسی کشور که قبلا سابقه حضور در مجمع عمومی سازمان ملل داشته‌اند را می‌فرستیم پشت میکروفون ورزشگاه. به این ترتیب تمام غیرایرانی‌ها ورزشگاه را ترک می‌کنند و بازی‌ها با نتیجه سه بر صفر به نفع ما به پایان می‌رسد.
پنج: یک‌سری از مهندسان بی‌مسئولیت‌مان را می‌بریم تا زیرساخت‌های فوتبال رقبا را مهندسی کنند. مطمئنا شعار طرفداران‌شان مثلا از «پرتغال زلزله محبوب هرچی دله»، به «پرتغال آب لمبو، بمبی بمبی بمبو!» تغییر می‌کند.
شش: بدل‌ها و شاخ‌های مجازی و ارتش‌های‌شان از قبیل تتلیتی‌ها، خزاییتی‌ها، تَبَریتی‌ها، راه‌کبریتی‌ها و غیره را در صفوف منظم پشت ورزشگاه‌ها مستقر می‌کنیم.
آخر: وقتی همه نفرات گزینه‌های قبلی از کشور خارج و به روسیه اعزام شدند، خودمان به همراه تیم بر می‌گردیم و مرزها را روی آن‌ها می‌بندیم و یک عمر به راحتی زندگی می‌کنیم. شک نکنید برنده واقعی جام جهانی ما خواهیم بود.
محمدامین فرشادمهر
- 10
- 4
