«کوزه‌های گنج ۱۷۰۰ ساله» از زیر خانه‌های دوران روم باستان بیرون آمدند

به گزارش فرادید، سنون شهری مهم در قلمرو قبیله «مدیوماتریکی» بود که پس از فتح سرزمین گل در سال ۵۷ قبل از میلاد در منابع رومی از آن نام برده شده است. پیش از این، آثار دوران پیش از روم در این منطقه پیدا شده بود، اما کاوش‌ها آن‌قدر گسترده نبودند که بتوان درباره اندازه و نوع استقرار رومی‌ها در منطقه نظر قطعی داد. در کاوش‌های اخیر بقایای سازه‌های چوبی کشف شد که نشان می‌دهد از میانه قرن دوم پیش از میلاد تا آغاز دوران روم، این منطقه سکونتی گسترده و سازمان‌یافته داشته است.

این کاوش همچنین نشان داد که پس از فتح رومیان، این استقرار چگونه تغییر کرده است. در قرن اول میلادی، رشد شهر و نفوذ شیوه‌های ساخت‌وساز رومی، باعث افزایش استخراج سنگ شد. ساختمان‌های چوبی و خاکی جای خود را به سازه‌های سنگی دادند و معماران از منابع محلی سنگ آهک استفاده کردند. در این منطقه دست‌کم ۱۰ گودال سنگ‌تراشی پیدا شد که برخی از آنها تا ۳ متر عمق داشت. با گسترش شهر، این گودال‌ها دوباره مورد استفاده قرار گرفتند.

خانه‌ها و خیابان‌های جدید با الگوی رومی ساخته شده بودند. دست‌کم سه مورد از خانه‌های کشف‌شده دارای اتاق‌های نشیمن با کف بتنی، سیستم گرمایش زیرزمینی، زیرزمین‌های دقیق طراحی‌شده، تنور و حیاط بودند. ساکنان این خانه‌ها افراد مرفه و احتمالاً از طبقه بازرگانان یا صنعتگران موفق بوده‌اند.

اما از همه مهم‌تر سه گنجینۀ بزرگ سکه بود که در این سه خانه یافت شد؛ گنجینه‌های سکه درون کوزه‌های بزرگ موسوم به «آمفورا» و در گودال‌هایی درون خانه‌ها قرار داده شده بودند. این گنجینه‌ها در خانه‌های مختلف بودند، اما وجه مشترک آنها ظرف‌های مشابهی است که هزاران سکه از اواخر قرن سوم تا اوایل قرن چهارم میلادی را در خود جای داده بودند.

در گزارش باستان‌شناسان آمده است: «این گنجینه‌ها باید به عنوان تصویری از یک مدیریت مالی پیچیده، برنامه‌ریزی‌شده در میان‌مدت و بلندمدت در یک خانه یا اداره در نظر گرفته شوند. شواهد اولیه نشان نمی‌دهد که این گنجینه‌ها با عجله مخفی شده باشند. ظرف‌ها کاملاً عمودی و با دقت در گودال‌های آماده‌شده قرار داده شده‌اند. در دو مورد، وجود تعدادی سکه در سطح بیرونی ظرف نشان می‌دهد که این سکه‌ها پس از قرار گرفتن ظرف در گودال افزوده شده‌اند. همچنین محل قرارگیری گنجینه‌ها در اتاق‌های معمولی و در ارتفاعی برابر با کف همان زمان (یعنی دهانه ظرف‌ها هم‌سطح زمین بوده) نشان می‌دهد که مالک آنها به راحتی به آنها دسترسی داشته است».

در مورد این گنجینه‌ها احتمالات مختلف بررسی خواهد شد، اما احتمال قوی این است که این سه گنجینه بین سال‌های ۲۸۰ تا ۳۱۰ میلادی دفن شده باشند. اهمیت این کشف نه به دلیل تعداد زیاد سکه‌ها بلکه به دلیل امکان مطالعه دقیق شرایط و مکان دفن آنهاست؛ چیزی که بسیار نادر و استثنایی است».