چند وقت پیش تلویزیون یه آگهی دو وجهی پخش میکرد، مثلا میگفت: اه خونه که نیست لونه مرغه پاتو دراز میکنی به دیوار روبهرو میخوره، بعد میگفت: با اینکه خونمون لونه مرغه ولی خدارو شکر سرشار از آب و دون و صفاست. نتیجه اخلاقی که از این آگهی میشد گرفت این بود که در همه احوال شکرگزار داشتههامون باشیم. الان میتونم بگم با اینکه تکتک دیالوگای بعضی سریالها رو حفظ شدیم ولی خدارو شکر تلویزیونی داریم که به همه اقشار اجازه محک زدن خودشونو تو بخشهای مختلف میده.
اگه روزی یه کانال زدیمو دیدیم امیرمحمد به عنوان منتقد سینما دعوت شده و یا کیروش اخبار بیست و سی رو با زیرنویس داره میگه اصلا تعجب نمیکنیم و میگیم که خدارو شکر که این دوستان در این زمینهها هم مهارت دارند. میدون دادن به افراد یک بحثه و انتخاب خود افراد هم بحث دیگهای است. مثلا وقتی خداداد عزیزی میخواد تیزو بزی توی چمن رو به اجرا بکشونه ما بینندهها هم باید خیلی آماده و رو فرم برنامشو ببینیم که یه موقع از سرعت اجرای غزال تیزپا عقب نمونیم و خدارو شکر کنیم با اینکه فن و فوت اجرا رو نمیبینیم ولی کلی خاطره برامون تداعی میشه.
وقتی خانم بازیگر با اون همه لطافت و ظرافت تبلیغ تیرآهن میکنه، بهجای اینکه توجه بیننده جلب تیرآهن بشه بیشتر سمت سلامتی خانم بازیگر میره. با یک سرچ ساده متوجه میشویم که کمترین وزن یک شاخه ۱۲ متری تیرآهن ۷۲ کیلوگرم است، پس این وزن خارج از توان این خانمه مگه اینکه هدف از تبلیغ، سبک وزنی تیرآهن باشه که این هم با عقل سلیم جور درنمیاد. یک راهحل میتونه این باشه که فرد تبلیغ کننده تیرآهن با یک برند نوشیدنی نیروزا یه آگهی رو تبلیغ کنند که هم ظرافت خانم بازیگر زیر سوال نره و هم تبلیغ نرمالی شده باشه.
درسته که ما حسود نیستیم و دود هم از کنده بلند میشه، ولی کندهای که داره میسوزه و دود میکنه باید مطلوب باشه که دودش خوشایند باشه. بعد از فکر کردن به دلیل انتخاب بعضی از افراد برای بعضی از کارها و عدم تناسب اون شخص با کاری که داره انجام میده به این نتیجه رسیدم که شاید من فکر میکنم که اون فرد رو درست جا ندادن و اهداف پشت پرده فراتر از درک من باشه.
نسیم نوحه خوان
- 16
- 3
