خبر آنلاین/سال ها است که در جامعه ما، زادروز حضرت علی (ع)، به عنوان روز مرد یا روز پدر تلقی می شود. شاید خیلی ها ندانند که در مناسبت های تقویمی رسمی ایران، اصلا روزی به نام مرد یا پدر وجود ندارد و معلوم نیست برای اولین بار، چه کس یا کسانی تصمیم گرفتند سیزده رجب را با این عنوان من درآوردی به شکل غیررسمی نامگذاری کنند؛ شاید برخی مردان با اخلاق هایی نه چندان مردانه که در چشم و هم چشمی و رقابت های نازل با بانوان، فقدان این مناسبت را چنین جبران کرده اند!
به نظر می رسد این نامگذاری نه فقط جعلی، که خیلی هم پیش پاافتاده است. مشاهده این که عظمت و شأنیت بزرگواری همچون علی مرتضی، که بعد از این همه قرن، همچنان سخنان و سیره اش، در ادب و حکمت و معیشت و تقوا، هوش ربا و دل انگیز است، چگونه در حد مناسبت های کادویی زن و شوهری و پدر و فرزندی، تنزل می یابد و والامقامی یک انسان شجاع، حکیم، ادیب، متقی، عادل، و عمیق در ابعاد داشتن کروموزوم XY و یا صرف داشتن اولاد و متصف شدنش به ویژگی پدری، نازل برشمرده می شود، بسی تأسف آور است.
نگارنده هرگز مخالف فضاهای مهرانگیز خانوادگی بین زوجین یا والدین و فرزندان نیست که خود نیز به عنوان یک همسر و پدر، از اهدای هدیه مانند هر همسر و والد دیگری لذت می برد، ولی این را می توان در بسیاری از مناسبت ها، مثلا روز تولد افراد و یا اعیاد، و یا حتی بدون مناسبت مشخصی و صرف دوست داشتن (که اتفاقا بسیار لذت بخش تر هم هست) انجام داد.
فضیلت های امام علی (ع)، بیش از آن که متجلی در پدر بودنش باشد، متبلور در عدالت و نکته سنجی و نوع زمامداری و دینداری و انسان دوستی اش بود. جنسیت یک آدم (چه زن و چه مرد) اصولا فضیلتی نیست که قرار باشد نامی در سال بدان قرار داده شود، ویژگی ای است فارغ از اراده شخص که نه عیبی بدان روا است و نه امتیازی. پدر بودن نیز یک فرایند طبیعی حاصل از مناسبات زناشویی است و شاید «پدری کردن» نکته ای بسیار مهم تر از «پدر بودن» باشد.
زادروز علی (ع)، به عنوان یکی از معدود پیشوایان دینی که به امر حکومت نیز سال هایی معدود مشغول بود، بهتر است به عنوان یادبود و سنجه ای برای حاکمان و والیان جامعه درنظر گرفته شود و میزان مدعیات فراوان شان در باب علی وارگی، با نوع منش و رفتارشان در عدالت ورزی و پرهیز از لجاجت و خصومت های شخصی و پرهیز از ریاکاری و زهدفروشی و البته تجمل گرایی، در این مناسبت سنجیده شود؛ تا این که یک مشت لوس بازی در دادن و گرفتن کادو و جوک ساختن با آن ها درباره موضوع جوراب و غیره، در زیر نام بزرگ علی مرتضی انجام پذیرد؛ اسطوره ای که اگر مرد هم نبود و پدر هم نبود، آن قدر فضیلت و تشخص داشت که که همچنان نامش در تاریخ ماندگار باشد. این بزرگان، با انسانیت و معرفت شان بزرگ و معتبر شده اند؛ ایشان را با اتصاف به جنسیت شان، کوچک نشماریم.
- 9
- 2
