به گزارش گجت نیوز، اخترشناسان به تازگی موفق به شناسایی دسته ای کاملا جدید از سیاه چاله ها شده اند که شکاف مهمی را در دانش ما از کیهان پر می کند. این اجرام نه آن قدر کوچک هستند که از مرگ یک ستاره متولد شوند و نه آن قدر غول پیکر که بتوانند یک کهکشان کامل را مهار کنند. این کشف می تواند درک ما از تکامل جهان را برای همیشه تغییر دهد.
این سیاه چاله ها که به طور غیررسمی سیاه چاله های سبک با جرم متوسط (lite IMBH) نام گرفته اند، به دلیل سیگنال های بسیار ضعیف و فرکانس پایینی که از خود ساطع می کنند، به سختی قابل شناسایی هستند. تا پیش از این، دانشمندان تنها دو دسته اصلی سیاه چاله را می شناختند:سیاه چاله های ستاره ای با جرمی تا حدود ۵۰ برابر خورشید و سیاه چاله های کلان جرم که میلیون ها برابر خورشید وزن دارند. همیشه این سوال وجود داشت که حد واسط این دو دسته کجا قرار می گیرد.
تلاش برای یافتن پاسخ این پرسش، دانشمندان علم نجوم را به سمت استفاده از فناوری های پیشرفته سوق داد. پژوهشگران با بهره گیری از دو رصدخانه امواج گرانشی به نام های لایگو (LIGO) و ویرگو (Virgo) توانستند شواهد محکمی برای وجود این اجرام پیدا کنند. این رصدخانه ها با ثبت امواج ناشی از برخورد اجرام کیهانی، اطلاعات ارزشمندی را در اختیار تیم تحقیقاتی قرار دادند.
با تحلیل داده های جمع آوری شده، اخترشناسان چندین سیاه چاله با جرمی بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ برابر خورشید را شناسایی کردند. این محدوده جرمی دقیقا همان چیزی است که برای نوع جدیدی از سیاه چاله ها انتظار می رفت. این اجرام برای نگه داشتن یک کهکشان در کنار هم بسیار کوچک هستند و از طرفی، از فروپاشی یک ستاره تنها نیز به وجود نیامده اند.
این اجرام کیهانی چگونه متولد می شوند؟
نظریه اصلی این است که این سیاه چاله ها از ادغام های کیهانی متولد شده اند. وقتی دو یا چند سیاه چاله کوچک تر یا ستاره های نوترونی پرجرم با یکدیگر برخورد می کنند، میتوانند جرمی بزرگ تر و پایدارتر را شکل دهند. شبکه لایگو و ویرگو در طول فعالیت خود بین سال های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰، موفق به ثبت ۱۱ رویداد ادغام شدند که می توانستند منجر به تشکیل این اجرام شوند.
جزئیات این یافته ها در ژورنال معتبر The Astrophysical Journal Letters منتشر شده است. امید میرود که مطالعه بیشتر این نوع جدیدی از سیاه چاله ها بتواند پنجره ای به گذشته های دور کیهان باز کند. این اجرام ممکن است سرنخ هایی از زمان زندگی و مرگ اولین نسل از ستارگان را در خود پنهان کرده باشند. درک بهتر آن ها نه تنها به کشف اسرار جهان اولیه کمک می کند، بلکه مدل های فعلی ما از ساختار کیهان را نیز دقیقتر خواهد کرد.
- 12
- 3
