به گزارش ایسنا به نقل از ساینس‌آلرت، وقتی یک سیارک عظیم با سرعت سرسام‌آوری به سمت زمین می‌آید، راه‌حل آن ساده به نظر می‌رسد؛ یک فضاپیما را به آن بکوبیم تا از مسیرش منحرف شود. این دقیقاً همان کاری است که ناسا با موفقیت در مأموریت «دارت»(DART) در سال ۲۰۲۲ انجام داد. آنها ثابت کردند که این ایده عملی است و مدار سیارک «دیمورفوس»(Dimorphos) را به طرز چشمگیری تغییر دادند اما یک مطالعه جدید، این احتمال دلهره‌آور را آشکار می‌کند که اگر نقطه اشتباهی از سیارک را بزنید، ممکن است فقط زمان برخورد را به تعویق بیندازید.
دانشمندان «دانشگاه ایلینوی»(Illinois) کشف کردند که تلاش‌های نامناسب برای انحراف سیارک می‌تواند به طور تصادفی این سنگ‌های فضایی را از مناطق خطرناکی در فضا عبور دهد که به آنها «گذرگاه‌های گرانشی»(gravitational keyholes) می‌گویند. این گذرگاه‌ها باعث می‌شوند سیارک همچنان به زمین برخورد کند و تنها ممکن است چند سال یا چند دهه دیرتر اتفاق بیافتد.
ماموریت «دارت» با برخورد به قمر کوچک سیارک «دیمورفوس» منجر به تغییر مسیر آن شد.
یک گذرگاه گرانشی، منطقه کوچکی در فضاست که در آن، جاذبه یک سیاره می‌تواند مدار سیارک در حال عبور را به گونه‌ای تغییر دهد که در تاریخ بعدی، دوباره در مسیر برخورد با همان سیاره قرار گیرد. «راحیل ماکادیا»(Rahil Makadia) از ناسا گفت: حتی اگر با یک مأموریت فضایی عمداً یک سیارک را از زمین دور کنیم، باید مطمئن شویم که پس از آن در مسیر یکی از این گذرگاه‌ها نمی‌افتد. در غیر این صورت، دوباره با همان تهدید مواجه خواهیم شد.
این گروه پژوهشی برای حل این مشکل، نقشه‌های احتمالی را توسعه دادند که امن‌ترین نقاط را برای ضربه زدن به هر سیارک شناسایی می‌کند. هر نقطه روی سطح یک سیارک، احتمال متفاوتی را برای عبور سیارک از یک گذرگاه گرانشی پس از انحراف دارد. ایجاد این نقشه‌ها نیازمند دانش دقیق از ویژگی‌های سیارک مانند شکل، ویژگی‌های سطحی، چرخش و جرم آن است. این کار در حالت ایده‌آل با یک مأموریت فضایی برای ملاقات با سیارک، تولید تصاویر و داده‌هایی با وضوح بالا انجام می‌شود.
این نما با وضوح بالا از «دیمورفوس» در ماموریت «دارت» قبل از برخورد گرفته شده است.
با وجود این، اگر سیارکی دیر کشف شود و زمان کمی تا برخورد باقی مانده باشد، دانشمندان می‌توانند نقشه‌های اولیه و با کیفیت پایین‌تر را تنها با استفاده از مشاهدات تلسکوپ‌های زمینی ایجاد کنند. آنها نقشه‌های احتمالی را برای سیارک‌های مطالعه‌شده ایجاد کردند. این نقشه‌ها موارد عدم قطعیت اجتناب‌ناپذیر در هر مأموریت فضایی را در نظر می‌گیرند زیرا حتی دقیق‌ترین فضاپیما نیز ممکن است چندین متر از هدف خود منحرف شود. مأموریت‌های دفاع سیاره‌ای در آینده به سطح بالایی از برنامه‌ریزی دقیق نیاز دارند.
«مأموریت هرا»(Hera) از «آژانس فضایی اروپا»(ESA) که قرار است در دسامبر ۲۰۲۶ (آذر ۱۴۰۵) به محل برخورد فضاپیمای ماموریت دارت برسد، داده‌های ارزشمندی را برای اصلاح این رویکردها ارائه خواهد داد. ما تاکنون بسیار خوش‌شانس بوده‌ایم زیرا هیچ جرم قابل توجهی در مسیر مستقیم ما قرار نگرفته است اما همان طور که به کاوش آسمان ادامه می‌دهیم، سرانجام یک روز سیارکی را خواهیم دید که به سمت زمین در حال حرکت است. اکنون، به لطف ماکادیا و گروهش، وقتی به دفاع سیاره‌ای نیاز پیدا کنیم، دقیقاً خواهیم دانست که کجا را هدف قرار دهیم.
این مطالعه در مجله Universe Today منتشر شده است.
- 12
- 2
