به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، عکس تازه منتشرشده از دو سیاه‌چاله کلان‌جرم نشان می‌دهد که آنها در یک رقص کیهانی درون یک اختروش درخشان به نام «OJ287» واقع در فاصله حدود پنج میلیارد سال نوری از زمین در صورت فلکی «خرچنگ» قفل شده‌اند. اختروش‌ها مناطقی در قلب کهکشان‌ها هستند؛ جایی که شرایط شدید و خشونت‌آمیز اطراف سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم به گرم شدن و درخشش گاز و غبار منجر می‌شود.
پژوهشگران می‌گویند این عکس جدید واضح‌ترین مدرک تا به امروز را ارائه می‌دهد مبنی بر این که سیاه‌چاله‌های دوتایی - اساساً دو غول گرانشی متصل به هم - واقعاً وجود دارند. «مائوری والتونن»(Mauri Valtonen) ستاره‌شناس «دانشگاه تورکو»(University of Turku) در فنلاند و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: اختروش OJ287 به قدری درخشان است که حتی ستاره‌شناسان آماتور با تلسکوپ‌های خصوصی نیز می‌توانند آن را شناسایی کنند.
اختروش‌ها از درخشان‌ترین اجرام کیهان هستند. ستاره‌شناسان پیشتر از سیاه‌چاله‌های منفرد مانند سیاه‌چاله کهکشان راه شیری و سیاه‌چاله کهکشان «مسیه ۸۷»(Messier 87) تصویربرداری کرده‌اند اما هرگز دو سیاه‌چاله را که با هم در حال چرخش باشند، ندیده بودند.
اگرچه آشکارسازی امواج گرانشی، شواهد غیرمستقیمی را درباره این دو سیاه‌چاله و ادغام نهایی آنها ارائه داده است اما دو سیاه‌چاله OJ287 هرگز به صورت بصری تفکیک نشده بودند زیرا تلسکوپ‌ها وضوح لازم را برای تشخیص دادن آنها از یک نقطه نورانی نداشتند.
اختروش OJ287 بیش از یک قرن است که رصد می‌شود. عکس‌های اولیه از همان بخش از آسمان که در اواخر دهه ۱۸۰۰ گرفته شده بودند نیز این اختروش را نشان داده بودند. آن زمان دهه‌ها پیش از این بود که وجود سیاه‌چاله‌ها غیر قابل تصور باشد؛ چه رسد به اختروش‌ها.
اختروش OJ287 در سال ۱۹۸۲ توجه‌ها را به خود جلب کرد. در آن زمان، «آیمو سیلانپا»(Aimo Sillanpää) ستاره‌شناس فنلاندی متوجه شد که روشنایی اختروش در یک چرخه ۱۲ ساله منظم افزایش و کاهش می‌یابد. این نشان می‌داد که ممکن است دو سیاه‌چاله درون اختروش در حال چرخش باشند و هر کدام از مواد اطراف تغذیه کنند. از آن زمان تا به امروز، صدها ستاره‌شناس OJ287 را زیر نظر داشته‌اند تا این نظریه را آزمایش کنند و به دنبال اثبات قطعی این موضوع باشند که دو سیاه‌چاله واقعاً یک قلب کهکشانی مشترک دارند.
این تاییدیه که مدت‌ها انتظار می‌رفت، اکنون از طریق مشاهدات رادیویی و به کمک ترکیب تلسکوپ‌های زمینی با ماهواره «اسپکتر-آر»(Spektr-R) حاصل شده است که یک تلسکوپ رادیویی روسی بود و از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۹ فعالیت می‌کرد. مدار آن ماهواره تا نیمه ماه امتداد داشت و منظره‌ای تقریباً ۱۰۰ هزار برابر واضح‌تر از تصاویر نوری معمولی را به ستاره‌شناسان ارائه می‌داد.
در بیانیه این پژوهش آمده است: وقتی پژوهشگران تصویر رادیویی جدید را با محاسبات نظری گذشته مقایسه کردند، دریافتند که دو سیاه‌چاله در تصویر درست همان جایی که انتظار می‌رفت، وجود دارند. والتونن گفت: خود سیاه‌چاله‌ها کاملاً سیاه هستند اما می‌توان آنها را از طریق این فوران‌های ذرات یا توسط گاز درخشان اطراف سوراخ شناسایی کرد.
تصاویر جدید نشان دادند فوران سیاه‌چاله کوچک‌تر به فوران ناشی از شلنگ باغبانی چرخان پیچ خورده شباهت دارد که ناشی از حرکت سریع آن به دور سیاه‌چاله بزرگ‌تر است. پژوهشگران می‌گویند که با ادامه مدار ۱۲ ساله سیاه‌چاله کوچک‌تر به نظر می‌رسد این فواره مانند یک دنباله کیهانی به سمت جلو و عقب حرکت می‌کند و یک فرصت نادر را برای تماشای در لحظه تکامل حرکت آنها فراهم می‌کند.
این پژوهش در «Astrophysical Journal» به چاپ رسید.
- 18
- 5
