به گزارش ایسنا به نقل از دیلی میل، بازوی رباتیکی که به فضاپیما متصل بود این صفحه ی بزرگ را ۲۶۵ مایل (۴۲۶کیلومتر) دورتر از زمین رها کرد تا دو تا چهار سال آینده را در مدار زمین بچرخد پیش از آن که بطور بی خطری در جو زمین بسوزد.
لیا چشیر (Leah Cheshier) متخصص ارتباطات ناسا به "Spaceflight Now" گفت: ناسا هنوز اطلاعاتی در مورد قطعاتی که امکان دارد از ورود به جو جان سالم به در ببرند ندارد.
رها کردن این صفحه برنامه ی اصلی ناسا نبود بلکه قرار بود به وسیله ی فضاپیمای انتقال دهنده ی ژاپنی "H- II" به زمین بازگردانده شود، ولی سال پیش به دلیل ناموفق بودن پرتاب سایوز ۲۰۱۸ و ایجاد تاخیر در برنامه های پیاده روی فضایی این موضوع لغو شد.
این صفحه با سرعت ۴.۸ مایل بر ثانیه در مدار می چرخد و انتظار نمی رود از دمای شدید جو زمین جان سالم به در ببرد و مسئولان بخش بالستیک ناسا می گویند که هیچ تهدید و خطری وجود ندارد.
سازمان ناسا در سال ۲۰۱۶ تعویض ۴۸ باتری نیکل- هیدروژنی با ۲۴ باتری یون لیتیوم را آغاز کرد و آخرین تعویض را سال گذشته انجام داد.
آژانس فضایی آمریکا در بیانیه ای گفت: ظرفیت بالای انرژی باتری های لیتیومی باعث کاهش تعداد باتری های موردنیاز می شود و نیاز به فضای کمتری برای حمل آنها است.
باتری های یون لیتیوم پس از موفقیت در زمین برای فضا انتخاب شدند. طراحی آنها به گونه ای است که می توانند گرمای شدید و پدیده های دمایی را تحمل کنند.
باتری های یون لیتیوم ایستگاه فضایی از یک محافظ در برابر اشعه نیز استفاده می کنند. این محافظ ابتدا برای موتور موشک ها ساخته شده بود. در سال ۲۰۱۶ ناسا شروع به ارسال واحدهای باتری ارتقا یافته به وسیله ی فضاپیمای HTV به ایستگاه فضایی کرد و ۱۳ فضانورد مختلف در طول نزدیک به پنج سال ۱۴ پیاده روی فضایی انجام دادند تا باتری های نیکل- هیدروژنی را با باتری یون لیتیوم تعویض کنند.
این زباله ی ۲.۹ تنی فضایی به ۳۴ هزار زباله ی فضایی دیگری که بزرگ تر از ۳.۹ اینچ( ۱۰ سانتی متر ) هستند و میلیون ها قطعه ی کوچک تر در مدار زمین پیوسته است.
- 16
- 5
