چاپگر ۳ بعدی چندرنگ با الهام از آفتاب‌پرست ساخته شد

به گزارش ایسنا به نقل از ساینمگ، گروهی از پژوهشگران با الهام از توانایی تغییر رنگ آفتاب پرست ها، یک روش پایدار را برای چاپ سه‌بعدی (۳D printing) چندرنگ پویا با استفاده از یک جوهر توسعه دادند.

پژوهشگران «موسسه علوم و فناوری پیشرفته بکمن» (Beckman Institute) زیرمجموعه «دانشگاه ایلینوی اربانا شمپین» (UIUC)، این روش جدید را برای چاپ سه بعدی و تغییر رنگ های ساختاری در طیف طول موج مرئی از آبی تیره به نارنجی ابداع کردند. روش چاپ سه بعدی با استفاده از جوهر به کمک اشعه فرابنفش می تواند رنگ ساختاری را در طول فرآیند چاپ تغییر دهد تا رنگ های زنده تر و احتمالا پایدارتری ایجاد کند.

« یینگ دیائو»( Ying Diao) دانشیار شیمی و مهندسی شیمی و بیومولکولی دانشگاه ایلینوی اربانا شمپین و پژوهشگر موسسه علوم و فناوری پیشرفته بکمن گفت:با طراحی شیمی جدید و فرآیندهای چاپ می توانیم رنگ ساختاری را تعدیل کنیم تا رنگ هایی را ارائه دهیم که پیشتر چاپ آنها امکان پذیر نبود.

«دیمین گیرونت» (Damien Guironnet) دانشیار مهندسی شیمی و بیومولکولی و از پژوهشگران این پروژه گفت: این پژوهش، یک تصویر عالی از قدرت همکاری است.

دیائو و همکارانش در این پژوهش، یک روش چاپ سه بعدی را ابداع کردند که با کمک جوهر و اشعه فرابنفش کار می کند و با تنظیم نور برای کنترل ساخت پلیمرهای ویژه می تواند رنگ ساختاری را در طول فرآیند چاپ تغییر دهد.

«سانگیون جئون» (Sanghyun Jeon) دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد در آزمایشگاه دیائو و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت:برخلاف رنگ های سنتی که از رنگ دانه های شیمیایی یا رنگ هایی جاذب نور به دست می آیند، رنگ های ساختاری در بسیاری از سیستم های بیولوژیکی فراوان هستند و از سطوح نانوبافت به دست می آیند که با نور مرئی تداخل دارند. این باعث می شود آنها زنده تر و احتمالا پایدارتر باشند.

پژوهشگران میتوانند رنگ های ساختاری را در طیف طول موج مرئی از آبی تیره تا نارنجی تولید کنند. در حالی که یک هنرمند ممکن است از چند رنگ متفاوت برای رسیدن به این رنگ استفاده کند، این گروه پژوهشی از یک جوهر استفاده کرده اند و نحوه چاپ آن را برای ایجاد رنگ تغییر داده اند.

«سایمون راجرز» (Simon Rogers) دانشیار مهندسی شیمی و بیومولکولی و از پژوهشگران این پروژه گفت: این پژوهش نشان می دهد که همه ما با به اشتراک گذاشتن موفقیت ها و چالش های خود، از یکدیگر آموخته ایم.

«چارلز سینگ» (Charles Sing) دانشیار مهندسی شیمی و بیومولکولی و از پژوهشگران این پروژه گفت: تنها با همکاری یکدیگر توانستیم این سیستم را در سطح مولکولی طراحی کنیم تا چنین ویژگی های شگفت انگیزی را به ارمغان بیاوریم.

این پژوهش در مجله «PNAS» به چاپ رسید.