به گزارش ایرنا، همه رعدوبرق را دیده اند و از قدرت آن شگفت زده شده اند. در سراسر جهان، روزانه، حدود ۸.۶ میلیون رعدوبرق رخ می دهد؛ اما مراحل وقوع رعدوبرق، که به صورت پله هایی از ابر صاعقه دار تا زمین کشیده میشوند ، به صورت یک راز باقی مانده است.
چند کتاب درسی درباره رعدوبرق نوشته شده است؛ ولی در هیچ کدام از آن ها توضیح داده نشده است که چگونه این« زیگزاگ ها»( همان پله ها ) شکل می گیرند و چگونه رعدو برق می تواند کیلومترها را طی کند.
پژوهش جدید صورت گرفته درباره رعدوبرق حاکی از این است که میدان های الکتریکی شدید در ابرهای صاعقه دار، الکترون ها را تحریک می کنند تا انرژی کافی برای ایجاد« مولکول های اکسیژن دلتای منفرد» داشته باشند. این مولکول ها و الکترون ها برای ایجاد یک پله کوتاه و بسیار رسانا ساخته می شوند که به مدت یک میلیونیم ثانیه به شدت روشن می شود. در انتهای پله، در جایی که دوباره انباشت اتفاق می افتد، یک مکث و به دنبال آن یک جهش درخشان و چشمک زن دیگر رخ می دهد. این روند بارها و بارها تکرار می شود.
افزایش رویدادهای شدید آب وهوایی به این معنی است که حفاظت در برابر صاعقه اهمیت روزافزونی یافته است. اگر بدانیم رعدوبرق چگونه آغاز می شود، می توانیم از ساختمان ها، هواپیماها و افراد بهتر محافظت کنیم.
رعدو برق زمانی اتفاق می افتد که ابرهای صاعقه دار با پتانسیل الکتریکی میلیون ها ولت به زمین متصل می شوند. جریان هزاران آمپری بین زمین و آسمان با دمای ده ها هزار درجه جریان پیدا می کند. عکس های رعدوبرق مجموعه ای از جزئیات را نشان می دهد که با چشم غیرمسلح دیده نمی شود. معمولاً چهار یا پنج جریان مغناطیسی ضعیف از ابر به صورت زیگزاگی، در مسیری نامنظم به سمت زمین منشعب می شوند.
اولین جریان مغناطیسی که به زمین می رسد ، رعدوبرق شروع می شود. سپس، جریان های دیگر خاموش می شوند. جریان ها از ابر شروع میشوند و به صورت « پله هایی» به طول حدود ۵۰ متر به سمت پایین می آیند. هر پله، به مدت یک میلیونیم ثانیه روشن می شود؛ اما پس از آن تقریباً تاریکی کامل وجود دارد. پس از ۵۰ میلیونم ثانیه، یک مرحله تمام می شود و مرحله دیگری شکل می گیرد؛ اما مراحل قبلی تاریک باقی می مانند.
درک چگونگی وقوع رعدوبرق برای حفاظت از ساختمان ها، هواپیماها و همچنین انسان ها مهم است. به ندرت اتفاق می افتد که رعدوبرق به مردم برخورد کند؛ اما بسیاری از اوقات، رعدوبرق به ساختمان ها اصابت می کند؛ مخصوصاً به ساختمان های بلند و تک افتاده.
هنگامی که رعدوبرق به درختان اصابت می کند، شیره داخل آن ها می جوشد و بخار حاصل، فشار ایجاد می کند و تنه را می شکافد. به همین ترتیب، هنگامی که رعدوبرق به گوشه ساختمان برخورد می کند، آب ناشی از باران که به داخل بتن نفوذ کرده است ، می جوشد. فشار، تمام گوشه ساختمان را منفجر می کند و خطر ریزش های مرگبار را ایجاد می کند.
بنجامین فرانکلین در سال ۱۷۵۲ میلادی( ۱۱۳۰ شمسی) میله برق گیر را اختراع کرد که یک توری حصار ضخیم است که به بالای ساختمان متصل می شود و آنرا به زمین مرتبط می کند. این میله برای جذب رعدوبرق و تخلیه بار الکتریکی طراحی شده است. با هدایت جریان از طریق سیم، ساختمان از آسیب مصون می ماند.
امروزه، برای ساختمان های بلند به میله های فرانکلین نیاز است؛ اما مشخص نیست که چه تعداد میله برای هر سازه مورد نیاز است.
- 12
- 2
