به گزارش ایران، رسیدگی به این پرونده از اردیبهشت سال گذشته با گزارش مرد جوانی که مدعی بود همسرش ناپدید شده آغاز شد.
وی در توضیح ماجرا به مأموران گفت: مثل همیشه صبح برای رفتن به محل کارم از خانه خارج شدم اما وقتی چند ساعت بعد با تلفن خانه و تلفن همراه همسرم تماس گرفتم و جواب نداد نگران شدم.
هرجا که احتمال می‌دادم رفته باشد سر زدم و با همه آشنایان و دوستان مان تماس گرفتم اما خبری از همسرم نبود تا اینکه تصمیم گرفتم از پلیس کمک بگیرم.
در ادامه مأموران تحقیقات خود را برای یافتن زن جوان پی گرفتند و مشخص شد مردجوان واقعیتی را پنهان می‌کند. از این رو وی تحت بازجویی‌های تخصصی قرار گرفت و در نهایت به قتل همسرش اعتراف کرد و در تشریح ماجرا گفت: چند ماهی بود که به همسرم مشکوک شده بودم و فکر می‌کردم که با شخصی رابطه پنهانی دارد.
بارها تهدیدش کردم و گفتم که اگر شکم به یقین تبدیل شود تو را خواهم کشت اما او در رفتارهایش تغییری ایجاد نکرد تا اینکه روز حادثه بازهم سر همین موضوع درگیر شدیم و با شالی که دور گردنش بود او را خفه کردم. اما بعد نمی‌دانستم جسدش را چه کار کنم. در نهایت تصمیم گرفتم او را مثله کنم و در کیسه‌هایی بگذارم. بعد جسدش را به حواشی شهر سمنان بردم و در چاله‌ای انداختم. وقتی به خانه برگشتم تصمیم گرفتم با قصه پردازی خودم را بی‌خبر نشان دهم و موضوع ناپدید شدن او را مطرح کردم. با خانواده و چند نفری هم تماس گرفتم و پیگیرش شدم تا کسی شک نکند.
پس از اعتراف‌های صریح متهم، مأموران به محلی که او اعلام کرده بود رفتند و جسد مثله شده همسرش را پیدا کردند.
با تکمیل تحقیقات و گزارش پلیس و همین‌طور اعتراف‌های صریح متهم، پرونده برای رسیدگی به شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
در ابتدای این جلسه اولیای دم برای دامادشان درخواست قصاص کردند و پس از آن متهم به جایگاه رفت و گفت: من نمی‌خواستم همسرم را به قتل برسانم. به رفتارهای او مشکوک شده بودم و تصور می‌کردم همسرم کارهای اشتباهی انجام می‌دهد.
آخرین بار وقتی با او سر همین موضوع بحث کردیم متوجه شدم نمی‌خواهد زیر بار اشتباهاتش برود به همین خاطر باهم درگیر شدیم و در یک لحظه از شدت عصبانیت نتوانستم خودم را کنترل کنم و او را خفه کردم. اما خیلی زود پشیمان شدم، حالا هم از خانواده همسرم شرمنده‌ام و درخواست دارم مرا ببخشند.
پس از اظهارات متهم و وکیل او، قضات برای صدور حکم وارد شور شدند.
- 13
- 4
