به گزارش ایران ، پاییز سال ۹۸ گزارش یک درگیری خونین در خیابان فلسطین به پلیس اعلام شد و وقتی مأموران کلانتری به محل اعزام شدند دو جوان حدوداً ۳۰ ساله را در حال درگیری دیدند که یکی از آنها با دیدن مأموران کلانتری متواری شد و مأموران هم او را تعقیب کردند و چند بار دستور ایست دادند اما در نهایت مأمور پلیس با شلیک یک گلوله وی را متوقف کرد. پسر مجروح بلافاصله توسط نیروهای اورژانس به بیمارستان منتقل شد، اما ساعاتی بعد به علت اصابت گلوله به قلبش و شدت خونریزی تسلیم مرگ شد.
با مرگ پسر جوان، مأمور شلیککننده به اتهام قتل عمد بازداشت شد و تحت بازجویی قرار گرفت. وی با تشریح ماجرا در روز حادثه گفت: قصدم کشتن او نبود و فقط میخواستم او را متوقف کنم. در حالی که دست او را نشانه گرفته بودم گلوله کمانه کرد و به قلبش خورد.پس از اظهارات مأمور پلیس و تکمیل تحقیقات، پرونده برای رسیدگی به شعبه یازدهم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
در ابتدای جلسه مادر مقتول بهعنوان تنها ولیدم به جایگاه رفت و ضمن درخواست قصاص برای متهم عنوان کرد: چرا باید پسر مرا با گلوله بکشند مگر چه جرمی مرتکب شده بود. پسرم فقط دعوا کرده بود و سزای او مرگ نبود. من فقط قصاص میخواهم و مصالحه هم نمیکنم.
در ادامه متهم به جایگاه رفت و گفت: روز حادثه پس از اعلام گزارش درگیری به سرعت به محل اعزام شدیم اما یکی از پسرها تا ما را دید پا به فرار گذاشت و من به دنبال او دویدم، در ابتدا دستور ایست دادم که توجهی نکرد بعد با استفاده از قانون بهکارگیری اسلحه ۲ تیر هوایی شلیک کردم اما او بازهم به مسیرش ادامه داد که بازوی او را نشانه گرفتم و از شانس بدم گلوله پس از برخورد به بازویش کمانه کرد و از پهلوی او به قلبش خورد. قصدی برای کشتن او نداشتم و اتهام قتل عمد را قبول ندارم. از مادرش هم میخواهم مرا ببخشد.
بعد از متهم، وکیل وی به جایگاه رفت و اظهار کرد: موکلم در زمان شلیک گلوله از قانون بهکارگیری اسلحه استفاده کرده، ضمن اینکه در آن لحظه موکلم مأمور پلیس بوده است و فرد متواری، متهم. بنابراین از قضات میخواهم موکلم را از اتهام قتل عمد تبرئه کنند.
پس از پایان اظهارات وکیل متهم، قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.
- 17
- 5
