محاکمه مجدد پسری که در نوجوانی مرتکب به قتل شده بود

پسری که در نوجوانی به اتهام قتل دستگیر شده بود، بعد از نقض حکمش در دیوان عالی کشور، بار دیگر محاکمه شد. رسیدگی به این پرونده از نیمه شب نوزدهم بهمن سال ۹۵ به دنبال وقوع جنایت در تالار پذیرایی در بلوار الغدیر در دستور کار مأموران کلانتری ۱۵۱ یافت آباد قرار گرفت.

وقتی مأموران به تالار مد نظر رفتند، با جنازه خونین پسری ۲۴ساله به نام کامران روبه رو شدند. پلیس در نخستین گام از تحقیقات، به پرس و جو از میهمانان پرداخت و روشن شد درگیری خونین هنگامی آغاز شد که میهمانان در حیاط مشغول رقص چوب بودند و دعوا میان کامران و دوستانش و پسر نوجوانی به نام حسام و خانواده وی رخ داد.

پلیس به بررسی فیلم دوربین های مداربسته تالار پرداخت و حسام را شناسایی و وی را در شهرک ولیعصر تهران بازداشت کرد. به این ترتیب، پسر ۱۶ساله بازداشت شد. این متهم که سعی داشت با دروغگویی هایش پلیس را گمراه کند، هر بار ادعای تازه ای مطرح می کرد. او یکی از میهمانان را به عنوان عامل جنایت معرفی کرد، ولی سرانجام لب به بیان حقیقت گشود و به قتل اعتراف کرد.

متهم ۱۶ساله در شعبه پنجم دادگاه کیفری یک استان تهران در حالی پای میز محاکمه ایستاد که اولیای دم برای او حکم قصاص خواستند. حسام که از کانون اصلاح و تربیت به دادگاه منتقل شده بود، در دفاع از خودش گفت:باور کنید من چاقو را روی سینه حسام کشیدم و به سینه او فرو نکردم. تعدادی از میهمانان چاقو داشتند و ممکن است یکی از آنها ضربه کشنده را به مقتول زده باشد.

در پایان جلسه، قضات با توجه به نظریه کمیسیون سه و پنج نفره پزشکی قانونی که اعلام کرده بود حسام هنگام ارتکاب قتل رشد عقلی نداشته، او را در راستای ماده ۹۱ قانون مجازات اسلامی از قصاص معاف کرده و به پرداخت دیه و پنج سال زندان محکوم کردند. این حکم در دیوان عالی کشور تحت رسیدگی موشکافانه قرار گرفت و تأیید نشد. قضات دیوان عالی کشور اعلام کردند از آنجا که کمیسیون هفت نفره پزشکی قانونی در گزارشی نوشته است رشد عقلی حسام هنگام ارتکاب جرم احراز نشده، لازم است او بار دیگر از خود دفاع کند.

با شکسته شدن این حکم، حسام این بار در شعبه هفتم دادگاه کیفری استان تهران از خود دفاع کرد. وی که با قرار وثیقه آزاد بود، در تشریح جزئیات درگیری گفت:آن شب در جشن عروسی در حال رقص چوب بودیم. همه حلقه زده بودند و میهمانان نوبت به نوبت وارد حلقه می شدند و پایکوبی می کردند. کامران یکباره وارد حلقه شد و می خواست چوب را از یکی از میهمانان بگیرد. به همین خاطر پدرم به او اعتراض کرد و گفت بهتر است اجازه دهد ابتدا بزرگان فامیل به پایکوبی بپردازند. وی ادامه داد :پدرم با مهربانی دست کامران را گرفت و از او خواست تا عقب تر بایستد که او عصبانی شد و آنها با هم درگیر شدند. برادران کامران به پدرم حمله کردند و چون پدرم در آن درگیری تنها بود، به هواخواهی از او وارد دعوا شدم. حتی یکی از برادران کامران با چاقو ضربه ای به دستم زد که زخمی شدم. من هم چاقویی را که در جیب داشتم، بیرون آوردم و به سمت کامران پرتاب کردم، اما چاقو را به سینه او فرو نکردم.

من و پدرم هیچ خصومتی با کامران و برادرهایش نداشتیم. او درباره حمل چاقو به قضات گفت:مدتی بود با عمویم اختلاف داشتم. چون می دانستم عمویم هم در جشن عروسی حضور دارد، از ترسم چاقو در جیبم گذاشته بودم تا بتوانم از خودم دفاع کنم. وی به عنوان آخرین دفاع گفت:من واقعا پشیمانم و قصد قتل نداشتم. سپس سایر شرکت کنندگان در درگیری منجر به قتل نیز از خود دفاع کردند. در پایان جلسه، قضات وارد شور شدند تا برای حسام حکم صادر کنند.