به گزارش همشهری آنلاین، نام آیلار، دختر ۸ساله بندرعباسی، از هفته گذشته سر زبان ها افتاد؛ زمانی که اعلام شد او به طرز عجیبی در پشت بام خانه شان جان خود را از دست داده است. با اینکه آثار کبودی دور گلوی او به چشم می خورد و در نگاه اول به نظر می رسید خودکشی کرده است اما گمانه زنی هایی درخصوص قتل او به گوش رسید و حتی برخی از شایعه ها از دخالت یکی از نزدیکان او در مرگ آیلار حکایت داشت که خیلی زود تکذیب شد.
شب حادثه
۲۸آبان ماه که این حادثه اتفاق افتاد ، آیلار به همراه دوست ۱۲ساله اش یکتا که در همان ساختمان و در همسایگی آنها زندگی می کند برای بازی به پشت بام رفته بودند. خانه یکتا در طبقه همکف بود و آیلار و پدر و مادرش در طبقه اول زندگی می کردند و مستأجری هم در طبقه دوم بود. معمولا کودکان بندری به دلیل گرمای هوا روزها استراحت می کنند و شب ها که هوا کمی خنک تر است بازی می کنند.
آن شب هم آیلار و یکتا گفتند به پشت بام می روند تا بازی کنند. با اینکه پدر و مادر آیلار مخالف رفتن دخترشان به پشت بام بودند، وقتی او اصرار کرد موافقت کردند اما دیگر سراغی از دخترشان نگرفتند، تا اینکه صبح روز بعد پدر دختربچه که متوجه شده بود او هنوز به خانه برنگشته به پشت بام رفت و با پیکر بی جان او روبه رو شد. مرد که هنوز باور نداشت دخترش جان باخته او را به بیمارستان منتقل کرد اما تلاشش فایده ای نداشت و به او گفته شد که دختربچه چند ساعتی از مرگش می گذرد.
پدر او که صبح روز بعد به کلانتری۱۷ بندرعباس رفته بود گفت:دخترم شب گذشته با دختر همسایه برای بازی به پشت بام منزل رفت و وقتی صبح از خواب بیدار شدم دیدم در خانه نیست. سراسیمه به پشت بام رفتم و دیدم که او با طناب خودش را حلق آویز کرده است.
قتل یا خودکشی؟
به دنبال وقوع این حادثه تلخ تحقیقات پلیس برای روشن شدن علت اصلی مرگ آیلار آغاز شد. هنوز به درستی معلوم نبود که دختربچه با این سن کم دست به خودکشی زده یا اینکه قربانی یک جنایت شده است. حتی شایعه ای درخصوص وقوع یک قتل خانوادگی همه جا پیچید؛ اما خیلی زود از سوی پلیس تکذیب شد.
سرهنگ کرمی، رئیس پلیس آگاهی استان هرمزگان در این باره گفت:هم اکنون پدر و مادر کودک، هردو به عنوان شاکی پرونده پیگیر ماجرا هستند. پدر و مادر هردو اعلام کرده اند که آیلار برای بازی با دختر همسایه به پشت بام رفته بود. با این حال تحقیقات در این زمینه همچنان ادامه دارد.
انگشت اتهام به سوی دختر ۱۲ساله
حالا با گذشت بیش از ۲هفته از مرگ آیلار پلیس به جزئیات تازه تری از آنچه نیمه شب ۲۸آبان ماه رخ داده دست پیدا کرده است. اطلاعاتی که نشان می دهد آیلار و یکتا هردو قصد خودکشی داشته اند.
سردار غلامرضا جعفری، درباره تازه ترین یافته های پلیس گفت:این پرونده با گزارش مردمی به کلانتری۱۷ بندرعباس درخصوص حلق آویز شدن کودکی در پشت بام خانه و انتقال او به بیمارستان آغاز شد. با حضور همکارانم در بیمارستان پدر دختربچه به آنها گفت دخترش با طناب در پشت بام خودش را حلق آویز کرده است.
وی در ادامه گفت:بلافاصله گروهی از کارآگاهان پلیس آگاهی متشکل از کارشناسان بررسی صحنه و رئیس اداره مبارزه با جرائم جنایی خود را به محل حادثه رساندند و به تحقیق در این باره پرداختند و در این میان به دختر ۱۲ساله همسایه که با آیلار دوست بود مظنون شدند. هرچند او ابتدا می گفت همراه آیلار نبوده اما در ادامه گفت که شب حادثه با او در پشت بام بوده است. او گفت که شب حادثه برای بازی به بالای پشت بام رفتیم و با توجه اختلافات شدید خانوادگی و از آنجا که تحت تأثیر خودکشی یکی از دوستانمان بودیم تصمیم گرفتیم خودکشی کنیم. اول من خودم را حلق آویز کردم اما تحمل نکردم و خودم را نجات دادم و در ادامه دوستم خودش طناب را دور گردنش پیچید و من هم دو دور طناب دورگردنش پیچیدم و طناب را به سمت بالا کشیدم تا بی حال شد که با دیدن وضعیت او ترسیدم و برای به نجاتش تلاش کردم اما نتوانستم طناب را از گردنش باز کنم و از ترس به خانه مان رفتم.
سردار جعفری در ادامه گفت:در ادامه رسیدگی به این پرونده با حضور مقام قضایی، نماینده پزشکی قانونی و کارآگاهان پلیس آگاهی بازسازی صحنه انجام و با تکمیل تحقیقات پرونده به دادگاه کیفری فرستاده شد. همچنین به دلیل وضعیت روحی و جسمانی دختر ۱۲ساله و سن کم او، وی هم اکنون در بهزیستی بندرعباس نگهداری می شود.
خواب تلخ و ابدی یک کودک- نگار فیض آبادی ـ روانشناس بالینی
« دختر ۸ساله ساکن بندرعباس با همکاری دوست ۱۲ساله اش با انگیزه مشکلات خانوادگی و تحت تأثیر خودکشی یکی از دوستان خود بر اثر حلق آویز شدن جان باخت.» این چکیده خبر تلخ و مهمی است که به تازگی منتشر شده است. خودکشی عوامل مختلفی دارد؛ در یادداشت پیش رو به ۲عامل مهم فشارهای روانی در خانواده و خودکشی تقلیدی می پردازیم.
هجوم هیجان های ناخوشایند
خودکشی، مرگ خودخواسته ای است که نوعی فروپاشی به حساب می آید. کسی که این راه را برای پایان دادن به فشارهای زندگی انتخاب می کند، چند مرحله را از سر می گذراند:ابتدا خودش را میان انبوهی از هیجان های منفی می بیند که به آن« سیل عاطفه» می گویند.
اگر راهکارهای مقابله ای فرد با مشکلات موفقیت آمیز نباشد ناامیدی را تجربه خواهد کرد. زمانی که فرد در ناامیدی و عواطف ناخوشایندش غرق شود، این احتمال وجود دارد که در آستانه فروپاشی قرار گیرد. درنهایت، برنامه ریزی و تلاش برای پایان دادن به رنج ها از طریق مرگ، ماجرای غم انگیز خودکشی را رقم می زند.
وقتی خانواده به جای یار بودن بار باشد
کودکان ازنظر سنی، جسمی و روانی، جزو گروه های آسیب پذیر به حساب می آیند و بدیهی است که در مقابل مشکلات احساس ناتوانی کنند. آنها هنوز برای رویارویی با بالا و پایین های زندگی آمادگی ندارند و با شیوه های مختلف حل مسئله آشنا نیستند.
گاهی والدین آنقدر درگیر مشکلات زوجی خودشان می شوند که مسئولیت اصلی شان یعنی مراقبت از فرزندان را فراموش می کنند. حالا به جای توجه به کودکان و رسیدگی به مشکلات آنها، خودشان تبدیل به مشکلی برای کودک می شوند. گویی به جای اینکه پدر و مادرها یار بچه ها باشند تبدیل به باری می شوند که شانه های نحیف کودک، تحمل آن را ندارد.
اختلافات خانوادگی برای کودکان می تواند به قدری تنش زا باشد که آنها را در معرض افسردگی، اضطراب، بیماری های جسمی، پرخاشگری، انزوا و آسیب های اجتماعی قرار دهد. شاید دعواهای مستمر و شدید خانه را نمک زندگی بدانید، اما شوری زندگی تان زخم بچه ها را حسابی می سوزاند.
تأثیر یادگیری مشاهده ای بر کودکان
خودکشی منجر به مرگ این دختر ۸ساله، تحت تأثیر دوست دیگری با همین تجربه رخ داده است. اگر حلقه های این زنجیر را دنبال کنیم، شاید به یک الگو برسیم. همه ما می توانیم با تماشای یک الگو، رفتارهای خاصی را یاد بگیریم. در قالب« یادگیری مشاهده ای» ترس ما از انجام دادن برخی رفتارها می ریزد و با کارهایی آشنا می شویم که تا قبل از دیدنشان هرگز بلد نبودیم. می توانیم این اتفاق تلخ را« خودکشی تقلیدی» بنامیم.
ابزارها و شیوه مرگ، همانطور است که بچه ها شنیده اند. دچار اشتباه شده ایم اگر تأثیر دیدن و شنیدن در کودکان را دست کم بگیریم. آنها می بینند، یاد می گیرند، خیال پردازی می کنند و اگر شرایط نامساعدی داشته باشند، ممکن است بخواهند دیده ها و شنیده هایشان را تجربه کنند. اگر محیط خانواده امن باشد، کودک می تواند درباره آنچه دیده است حرف بزند و بپرسد، نه آنکه آن را کامل انجام دهد.
خانواده امن و حامی، علاوه بر مراقبت کافی از کودکان، فضای گفت وگو را فراهم می کند و همینطور بر دوستی های فرزندش نظارت دارد. شرایطی که شوربختانه در مورد این کودک وجود نداشته است. امنیت روانی برای بچه ها بسیار جدی است. کودک ۸ساله ای که امروز باید مشغول بازی در حیاط خانه شان باشد، در غیاب توجه کافی و به موقع ، آرام خوابیده است؛ خوابی که قطعاً هیچ پدر و مادری آن را برای کودکش آرزو نمی کند.
- 13
- 1
