اتكای صرف به نفت هیچوقت خوب نبوده. لذا اگر دولت با همین فرمان پیش برود و چپ نكند، یعنی با همین سه، چهار برابركردن عوارض خروج از كشور، میتواند دهان بودجه هر سال را با موفقیت ببندد. دهان ما هم كه تكلیفش مشخص است. با این رقم بالای عوارض خروج از كشور، بهنظر میآید كه باید عنوانش تغییر پیدا كند. بیشتر شبیه «جریمه خروج از كشور» است. میخواهی خارج بزنی، جریمهاش را بده!
(صدبار گفتم اینقدر آنتالیا و اینجاها نروید كه مسئولان حساس میشوند. هی رفتید و هی گفتید حساس نشو، حساس نشو! حالا دیدید شد؟) معمولا اكثر كسانی كه از كشور خارج میشوند، دستشان به دهانشان میرسد؛ واحد اندازهگیری؛ دولت، متر كرده است. مستند است. لذا وقتی به اتفاق خانواده محترم، دارند میروند خوش بگذرانند، شیرینی دولت نباید یادشان برود. دولت شیرینكام! عوارض خروج از كشور كه اعلام شد. اگر برای مسئولان مقدور است، عوارض ماندن در كشور را هم اعلام كنند.
به قول سالار عقیلی: وطنم... الی آخر! وقتی نشود توریست جذب كشور كرد و مثل تركیه و تایلند و امارات و.... از آنها حق الورود چرب و چیلی گرفت، خب در یك ابتكار جالب میشود، برعكس عمل كرد؛ از كسانی كه به قصد سفرهای توریستی از كشور خارج میشوند، حقالخروج حسابی گرفت. حالا از هر مرز و محلی كه خارج میشوند. هموطنان جان كه خروج از كشور دیگر برایشان نمیصرفد، بهنظرم خیلی سنگین، خودشان در یك حركت خودجوش داوطلبانه، خودشان را «ممنوعالخروج» كنند.
هم كلاسش بیشتر است، هم از نظر اقتصادی بهنفعشان است.عرفا را اعتقاد بر آن بود كه انسان دو نوع سفر دارد: سیر در آفاق و سیر در انفس. خب وقتی كه سیر در آفاق، گران دربیاید، آدم عاقل، ولو عارف باید به سیر انفس بچسبد. یك گوشه بنشیند و بدون پرداخت هرگونه عوارضی، در خودش سفر كند. گفته بود: «یارب، چه خوش است بیدهان خندیدن/ بیمنت دیده، خلق عالم دیدن/ بنشین و سفر كن كه به غایت نیكوست/ بیمنت پا گرد جهان گردیدن!»
رضا رفیع
- 14
- 1
