در روزگاری که حق مالکیت خصوصی در سراسر جهان به رسمیت شناخته می‌شود، جالب است که شهری مسیحی در لبنان خرید و کرایه ملک را از سمت مسیحیان به مسلمانان منع کرده است، آن هم به این دلیل که هویت شهر مسیحی بماند و مسلمانان با رشد جمعیت و... نتوانند به شهر رنگ و بوی اسلامی دهند.
در دنیای رسانه این موضوع قطعا سوژه خوبی است و خبرگزاری آسوشیتدپرس دنبال آن را گرفته و در ادامه ترجمه گزارش این بنگاه رسانه‌ای معتبر را می‌خوانید.
محمد عواد و نامزدش هر دو به دنبال خانه‌ای مقرون به صرفه بودند که اخیرا در فضای مجازی آپارتمانی در شهری کوچک در جنوب شرقی بیروت پیدا کردند. عواد ۲۷ساله و خبرنگار است. او تصمیم گرفت تا در باره این آپارتمان و آنچه بر او گذشته است، حرف بزند. به هرحال او وقتی سخن مالک آپارتمان را شنید، شگفت زده شد. مالک عذرخواهی کرد و گفت که او نمی‌تواند به مسلمانان منزل کرایه دهد. او همچنین گفت که از نظر او کرایه دادن ملک به افراد از مذاهب گوناگون مشکلی ندارد اما شهر هدات دارای قانون ویژه خود است. قانونی که طبق آن تنها مسیحیان اجازه دارند که ملکی را از ساکنین مسیحی اجاره کنند یا از آنها بخرند.
عواد نتوانست آنچه را که شنیده است باور کند. او از نامزدش «سارا رَد» خواست تا با مقامات محلی تماس بگیرد.بعد از آن نامزدش به او گفت که چنین محدودیتی در این مکان سال‌ها سابقه دارد.
قانون هدات نمونه‌‌ای از تقسیمات فرقه‌‌ای عمیق لبنان است. ناشی شده از جنگ داخلی بین مذهبی و دیگر گروه‌‌‌ها با یکدیگر که به مدت ۱۵ سال ادامه یافت و بیش از ۱۰۰۰۰۰ نفر در آن کشته شدند. جوامع مسیحی این کشور اغلب احساس می‌کنند که تحت سلطه مسلمانان کشور هستند. مسلمانانی که نرخ تولد و مهاجرت آنها بیشتر از مسیحیان است.
ابی سعاب منتقد و خبرنگار لبنانی است. او گفت: اینجا مردمی وجود دارند که با ترس و طعم تهدید زندگی می‌کنند و این می‌تواند سیاست‌‌‌های ایجاد کننده برابری شهروندان را از بین ببرد.
۳۰ سال پیش هدات شهری بود که تقریبا همه آن مسیحی بودند اما امروز اکثریت مسلمان هستند. جمعیت مسلمان‌‌‌ها با سرعت زیاد در بین سال‌‌‌های ۱۹۹۰ که جنگ داخلی به پایان رسید و ۲۰۱۰ که این قانون تصویب شد، توسعه یافته به طوری که حدود ۶۰ الی ۶۵ درصد شهر را مسلمانان تشکیل می‌دهند.
البته این محدودیت قانونی تنها برای املاک مسیحیان است و ساکنان و مالکان مسلمان می‌توانند ملک خود را به مسلمانان بیرون شهر یا هرکسی که می‌خواهند، بفروشند یا کرایه دهند.
هدات تنها مکان شناخته شده‌‌ای است که چنین محدودیتی را اعمال کرده است. مقامات محلی در مکان‌‌‌های مسیحی‌نشین در مرکز، شرق و جنوب لبنان چنین محدودیت‌‌‌هایی را با شیوه‌‌‌های محتاطانه‌تری تحمیل می‌کنند. در منطقه جنوبی و عمدتا مسیحی جزین، برخی از مقامات محلی وضعیت کاربری زمین‌‌‌ها را در روستاهای خود از تجاری به کشاورزی تغییر داده‌اند تا از پروژه‌‌‌های عظیم ساختمانی جلوگیری کنند در حالی که در دیگر روستاها و شهرها تنها محلی‌‌‌ها حق خرید ملک را دارند.
ابی سعاب معاون سردبیر روزنامه‌الاخبار در این زمینه می‌گوید: من به عنوان یک شهروند لبنانی دلیلی برای ترس نمی بینم و رستگاری و نجات ما در این کشور در اختلاط با دیگران است. این غیرقابل پذیرش است که شهروندان لبنانی نتوانند در هرجایی در این کشور که دوست دارند، زندگی کنند.
شهر هدات در مجاورت داهیه مکان مسلمانان شیعه در نزدیکی بیروت است. این نقطه‌‌ای است که از گروه حزب الله لبنان پشتیبانی قوی می‌کند.
لبنان کشوری با حدود ۶میلیون نفر جمعیت است که شامل ۱۸مذهب و فرقه گوناگون است. آخرین سرشماری در سال ۱۹۳۲ انجام شد و در آن زمان مسیحی‌‌‌ها اکثریت را دارا بودند اما آنها امروز تنها یک سوم جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند و دو سوم دیگر تقریبا به صورت مساوی بین مسلمانان شیعه و سنی تقسیم شده است.
مسیحی‌‌‌ها سیاست‌‌‌های این کشور را تا قرارداد ۱۹۸۹ «طائف» در اختیار داشتند. «طائف» نام شهری از عربستان است که این معاهده در آن امضاء گردید. این عهدنامه به جنگ داخلی لبنان پایان داد و موقعیت‌‌‌های دولتی و حکومتی بر اساس مذهب و فرقه‌‌‌ها تقسیم شد.
از این رو کابینه دولت، صندلی‌‌‌های مجلس و مشاغل مهم دولتی بین گروه‌‌‌های مسیحی و مسلمان تقسیم شد.
به طور مثال بر پایه مکانیزم تقسیم قدرت کشور لبنان، رئیس جمهور باید مسیحی، نخست‌وزیر سنی و سخنگوی پارلمان شیعه باشد.
ریا الحسن وزیر کشور لبنان(اولین زنی که به این سمت رسیده است) سیاست شهر هدات را بر اساس قانون اساسی محکوم کرده اما جرج آعون شهردار این شهر از این تصمیم دفاع می‌کند.
شهردار هدات گفت: ما به هر مسیحی می‌گوییم که به مکان زندگی خود افتخار کن، کار و زندگی‌ات را همینجا داشته باش و بچه‌‌‌های خود را زیاد کن! ما یک منطقه نمونه برای هم زیستی هستیم.
قانون اساسی لبنان می‌گوید که هر لبنانی در هرجای خاک این کشور می‌تواند زندگی کند و سکنی بگزیند و همین امر موجب این پرسش از این شهردار شده که آیا چنین اقدامی نقض قانون اساسی نیست، که او این امر را رد می‌کند و برای اثبات آن به حدود ۶۰ درصد مسلمان ساکن هدات اشاره می‌کند. در واقع او معتقد است که قانون اساسی نقض نشده و مسلمان‌‌‌ها می‌توانند در هدات زندگی کنند اما باید ملک خود را از مسلمان‌‌‌ها کرایه کنند یا از آنها بخرند.
آعون در مصاحبه‌‌ای که در دفتر خود انجام داد و در حالی که نقشه بزرگی از شهر هدات در پشت سر او قرار داشت، گفت: هر منطقه باید درون خودش را نگه دارد. هر بخش شیعه باید ماهیت شیعه، هر بخش سنی باید ماهیت سنی و هر منطقه مسیحی باید ماهیت مسیحی خود را حفظ کند. ما می‌خواهیم شهر خود و آنچه در آن باقی می‌ماند را حفظ کنیم.
آقای شهردار پس از این مصاحبه تحت انتقادهای رگباری در شبکه‌‌‌های اجتماعی و ایستگاه‌‌‌های تلویزیون محلی قرار گرفت که تصمیم او را نژادپرستانه و تبعیض‌آمیز خواندند.
در واکنش صدها نفر از حامیان تصمیم شهردار در حمایت از او آخر هفته در سراسر این شهر راهپیمایی کردند. آعون خطاب به جمعیت به خیابان آمده گفت که تا آخرت به این محدودیت پایبند خواهد بود.
محمد عواد با رجوع به سخنان آعون، گفت: زمانی که او می‌گوید مسلمان‌‌‌ها اجازه کرایه کردن ملک را ندارند، منظور او این است که نمی‌خواهد مسلمان‌‌‌ها را ببیند.
شهرداری هدات تحت سلطه اعضای ناسیونالیست «جنبش وطنی آزاد» وابسته به میشل عون رئیس جمهور لبنان است. این جنبش پویشی را علیه پناهندگان سوری جلو برد که می‌خواهد آنها به نقاط امن در کشور جنگ زده سوریه برگردند.
دو سال پیش شهرداری هدات فعالیت کاری سوری‌‌‌ها را در این شهر ممنوع کرد و این اولین نقطه‌‌ای بود که چنین اقدامی در لبنان انجام داد. در خیابان‌‌‌های این شهر قدم می‌زنید و هیچ فردی از سوریه را مشاهده نمی‌کنید، امری که متفاوت از آن چیزی است که در سایر نقاط لبنان دیده می‌شود. صاحبان کسب و کار مفتحرانه اعلام می‌کنند که فقط لبنانی‌‌‌ها را برای کار به استخدام در می‌آوردند.
جرج اَسمار یکی از صاحبین مغازه در هدات است. او می‌گوید یک زن مسلمان شیعه را استخدام کرده و او خواهر مسلمان او محسوب می‌شود اما او قانون مذکور را خیلی خوب توصیف می‌کند.
اَسمار می‌گوید: من از شهردار حمایت می‌کنم زیرا محدودیت تملک یا اجاره برای مسلمان‌‌‌ها موجب حفظ هویت شهر می‌شود.
او ادامه داد: تصمیم شهرداری خیلی خوب است زیرا ما می‌خواهیم پسرانمان را در هدات نگه داریم و زندگی کردن آنها با ما بهتر از سفر کردن است.
- 14
- 3
