به گزارش ایسنا، آژانس فضایی اروپا تصویری از مدل کوچک شده "فضاپیما جویس"(Juice spacecraft) حین "آزمون الکترومغناطیس"(electromagnetic test) منتشر کرده است.
"آزمون الکترومغناطیس" یکی از روش‌های آزمون‌های غیر مخرب است. در این روش با استفاده از یک میدان مغناطیسی متغیر در یک ماده رسانا جریان الکتریکی گردابی القا می‌شود و این جریان الکتریکی اندازه‌گیری می‌شود. وجود گسستگی‌هایی مانند ترک در ماده باعث ایجاد وقفه در این جریان می‌شود و بدین طریق می‌توان به وجود چنین عیبی پی برد. در ضمن مواد مختلف دارای رسانایی الکتریکی نفوذپذیری متفاوتی هستند؛ بنابراین می‌توان بعضی از مواد را با این روش رده‌بندی نمود.
"فضاپیما جویس" یک فضاپیما بین سیاره‌ای است که با مشارکت آژانس فضایی اروپا و شرکت فناوری هوافضا "ایرباس دیفنس اند اسپیس" توسعه یافته است. هدف این فضاپیما بررسی سیاره مشتری و اقمار(گانیمد، کالیستو ، اروپا ) آن است. فضاپیمای جویس ماه ژوئن سال ۲۰۲۲ سوار بر موشک "آریان ۵" و از "مرکز فضایی گویان" در فرانسه پرتاب خواهد شد و سرانجام پس از ۵ "کمک گرانشی"(gravity assist) و ۸۸ ماه سفر، ماه اکتبر سال ۲۰۲۹ به مشتری خواهد رسید. فضاپیمای مذکور سال ۲۰۳۳ برای انجام ماموریت علمی وارد مدار "گانیمد"خواهد شد.
در مکانیک مداری و مهندسی هوافضا، کمک گرانشی به استفاده از حرکت نسبی و گرانشی سیاره یا دیگر ساختارهای آسمانی برای تغییر مسیر و تغییر سرعت فضاپیما گفته می‌شود. به طور معمول این کار برای صرفه‌جویی در سوخت، زمان و هزینه انجام می‌شود. از کمک گرانشی می‌توان برای افزایش یا کاهش شتاب و برنامه‌ریزی برای تغییر مسیر فضاپیما استفاده نمود.
این کمک به وسیله حرکت سیاره و حرکت گرانش آن که موجب کشیده شدن و حرکت فضاپیما می‌شود، بوجود می‌آید. این تکنیک برای اولین بار در یک مانور در سال ۱۹۶۱ پیشنهاد شد و سپس بر روی کاوشگر بین سیاره‌ای مارینر ۱۰ و همچنین دو پروژه وویجر مورد استفاده قرار گرفت.
ابزاری به نام "Radar for Icy Moons Exploration" یا "RIME" بر روی فضاپیمای جویس تعبیه شده است و وظیفه آن بررسی ساختار زیرین اقمار: گانیمد، اروپا و کالیستو است. سیگنال‌های این رادار با داشتن یک آنتن ۱۶ متری، می‌توانند تا عمق ۹ کیلومتری سطح یخ زده اقمار مشتری نفوذ کنند. ⠀
مشتری پنجمین سیاره از خورشید و بزرگترین سیاره در منظومه خورشیدی است. این سیاره یک غول گازی با جرم یک هزارم خورشید است، ولی جرمی دو و نیم برابر تمامی دیگر سیاره‌های منظومه خورشیدی دارد. از نظر دوری از خورشید، مشتری پنجمین سیاره پس از عطارد، زهره، زمین و مریخ است.
مشتری حداقل دارای ۷۹ قمر است که ۱۶ ماه آن قطری بیش از ۱۰ کیلومتر دارند. چهار ماه از بزرگترین ماه‌های مشتری به ترتیب دوری از این سیاره عبارتند از: آیو، اروپا، گانیمد و کالیستو. این چهار ماه را ماه‌های گالیله‌ای می‌نامند. زیرا ستاره‌شناس ایتالیایی "گالیلئو گالیله" آنها را در سال ۱۶۱۰ به وسیله نخستین تلسکوپ پیدا کرد.
اروپا کوچکترین ماه گالیله‌ای است که قطر آن برابر با ۳ هزار و ۱۳۰ کیلومتر است. اروپا دارای سطحی از یخ صاف و ترک خورده است.
بزرگترین ماه گالیله‌ای، گانیمد با قطری برابر با ۵۲۶۸ کیلومتر است. گانیمد بزرگتر از سیاره عطارد است. کالیستو با قطری برابر با ۴۸۰۶ کیلومتر اندکی کوچکتر از عطارد است. گمان می‌رود کالیستو و گانیمد از یخ و اندکی مواد سنگی ساخته شده باشند.
- 13
- 6
