به گزارش آنا، این فسیل متعلق به دوران کرتاسه، یعنی ۱۱۰ میلیون سال پیش، است. این نمونه در چنین شرایط عالی حفظ شده است که دانشمندان حتی توانستند رنگ پوست آن را نیز تشخیص دهند.
به احتمال زیاد رنگ پوست این دایناسور نقش استتاری داشته است تا این جانور بتواند از چشم شکارچیان عظیم‌الجثه گوشتخوار آن دوره مخفی بماند. در دوران کرتاسه دایناسورهای سنگین‌وزن گوشتخوار حاکم محیط زیست بودند.
به گفته محققان، کشف این فسیل به عنوان زیباترین و بهترین فسیل باقی‌مانده در گونه دایناسورها در تاریخ علم ثبت خواهد شد؛ این فسیل «مونا لیزای دایناسورها» لقب گرفته است.
این دایناسور گیاهخوار در سال ۲۰۱۱ در طی یک حادثه اتفاقی در آلبرتا کشف شد. حالا دانشمندان این دایناسور ۵/۵ متری را به افتخار مارک میچل، تکنسین موزه رویال تایرل، «nodosaur Borealopelta markmitchelli» نامیده‌اند. وی ۷۰۰۰ ساعت را با دقت تمام صرف حفاری این فسیل از بستر سنگی آن کرد.
این فسیل متعلق به خانواده نودوزورها یا «برجسته خزندگان» است. این دایناسور ۱۳۰۰ کیلو وزن داشته و از نزدیکان خانواده «خمیده خزندگان» بوده است. همچنین این جانور دارای دم صاف انعطاف‌پذیر، فلس‌های برجسته و شاخ‌های کلفت بوده است.
گروه تحقیقاتی کشف کرد که در کنار همه این سپرهای محافتی برای مقابله با شکارچیان گوشتخوار دوران کرتاسه، این دایناسور نودوزور استاد استتار در محیط اطرافش بوده است.
دانشمندان با استفاده از تکنیک‌های طیف‌سنجی قادر به شناسایی رنگ‌‌دانه در فلس‌های این دایناسور شدند. نکته جالب توجه این بود که رنگ این جانور در قسمت پایینی بدن روشن اما در قسمت‌های بالایی به رنگ قرمز قهوه‌ای تیره بوده است.
بازسازی کامپیوتری شکل ظاهری مونا لیزای دایناسورها
این رنگ‌آمیزی به عنوان سایه معکوس شناخته می‌شود که نوعی استتار است و در برخی از گونه‌های حیوانی امروزی مانند پنگوئن و گوزن نیز دیده می‌شود.
- 19
- 1
