تخریب ناکام شهردار آرام

شهرداران در پایتخت سرنوشت خوبی نداشتند؛ گویی این جایگاه طلسم شده بود و هر شخصی پا در بهشت می‌گذاشت در شرایطی که شاید بتوان آن را به جهنم تعبیر کرد، از آن خارج می‌شد. کرباسچی که شهردار دوران سازندگی بود و روز ۱۵ فروردین ۱۳۷۷ بازداشت شد. وزارت کشور آن زمان رسما بازداشت شهردار تهران را محکوم کرد و هیات دولت، عده‌ای از نمایندگان مجلس و مطبوعات به این امر اعتراض کردند.

پس از کرباسچی، مرتضی الویری شهردار شد که ۱۱ خرداد ۷۸ تا ۳۰ بهمن ۸۰ بر این کرسی نشست؛ شاید بتوان اذعان داشت که در طی ۳ دهه اخیر او پس از قالیباف و احمدی‌نژاد بیشترین حضور در شهرداری را داشته است. پس از الویری هم ملک مدنی شهردار شد که عمر جلوس او بر کرسی شهرداری به یکسال نرسید. نوبت به احمدی‌نژاد رسید که او هم از سال ۸۲ تا ۸۴ شهردار تهران بود و پس از آن به ریاست‌جمهوری رفت.

قالیباف از شهریور ۸۴ تا شهریور ۹۶ شهردار تهران بود که باسابقه‌ترین شهردار پایتخت محسوب می‌شود اما این جایگاه برای او هم خوش‌یُمن نبود، چراکه با آغاز شورای شهر پنجم و تغییرات شهری پرونده تخلفات شهرداری از جمله واگذاری املاک نجومی به روی میز آمد که هنوز نتیجه آن مشخص نشده است. پس از او محمدعلی نجفی با رأی اعضای شورای شهر شهردار شد که عمر این حضور بسیار کم بود چنان‌که در شهریور ۹۶ به بهشت رفت و فروردین ۹۷ از آن خارج شد.

خروج از قبضه کارگزاران

نکته قابل تامل اینجاست که اکثر شهرداران اصلاح‌طلب تهران عضو حزب کارگزاران سازندگی بودند که عمر حضور آنها در شهرداری زیاد نبود البته نباید فراموش کرد توانایی مدیریت اعضای حزب کارگزاران در میان اصلاح‌طلبان معروف است و مدیرانی مانند جهانگیری، کرباسچی و... اعتبار مدیریتی این حزب محسوب می‌شوند، اما شورای پنجم انحصار مدیریتی شهرداری را از کارگزاران گرفت. هر چند محمدعلی نجفی که در ابتدا به‌عنوان شهردار معرفی شد، اما پس از مدت کوتاهی استعفا داد. او عضو کارگزاران بود، اما پس از آن عضوی از حزب اعتمادملی بر کرسی شهرداری نشست. شخصیتی که شاید تا پیش از این به‌عنوان استاندار فارس در دولت اول روحانی شناخته شده بود.

تخریب ناکام شهردار آرام

افشانی شخصیت آرامی دارد و اهل چالش نیست. او هیچگاه تمایلات سیاسی خود را پنهان نکرد، اما از آنجا که میانه‌ای با افراط و تفریط ندارد پس حساسیتی متوجه او نیست. افشانی در اداره شهر توجهی به گرایش‌های سیاسی ندارد و آنچه بیش از همه برای او دارای اهمیت است توانمندی و تجربه افراد است. اما برخی سعی دارند با انتشار اخبار به شهردار تهران فشار وارد کنند تا به اهدافشان به‌ویژه در انتصاب‌ها برسند که در این راستا با بدنام کردن و اتهام‌زنی به افرادی که احتمال انتصاب آنها وجود دارد شهردار را از انتخاب آنها منصرف کنند.

از سوی دیگر اقدام به راه‌اندازی کانال‌هایی در صفحات مجازی به نام افشانی کرده و چنین القا می‌کنند که این کانال‌ها یا صفحات مجازی از سوی شهردار یا نزدیکان او اداره می‌شود. آنها در این صفحات مجازی اخبار کذبی را منتشر و پس ازآن القا می‌کنند که اخبار از منبع شخص شهردار منتشر شده است! افشانی هیچگاه اسیر این جوسازی‌ها نشد. نکته بارز مدیریتی افشانی «باج» ندادن است، چراکه به تصمیمات و عملکرد خودش ایمان دارد. بنابراین از این آفت مدیریتی دور است. بسیاری به این مساله اشاره ‌داشته‌اند؛ چنان‌که الیاس حضرتی تاکید کرده است: «افشانی به احدی یا حزبی باج نداده است.» یا در زمانی که استاندار فارس بود پیش از برگزاری انتخابات مجلس، تمام فرمانداران را فراخواند و تاکید کرد که اگر یک رأی جابه‌جا شود، آنها را عزل خواهد کرد.

افشانی از فرمانداران خواست که اگر نمی‌توانند در برابر فشارها مقاومت کنند، استعفا بدهند. اکنون هم در شهرداری همین مشی را دارد. شهردار تهران اخیرا خطاب به مدیران این نهاد تاکید کرد: «خدای ناکرده اگر بفهمم مدیری یا زیردستش مشکلی داشته باشد ثانیه‌ای درنگ نخواهم کرد و ضمن اخراج، پرونده وی را ازطریق بازرسی و مراجع بالادستی پیگیری خواهم کرد.» همین ویژگی‌های افشانی سبب شده تا اصلاح‌طلبان و اصولگرایان بر مدیریت او مهر تایید بزنند، مدیریتی که فارغ از گرایش‌های سیاسی، تاکید بر پاکدستی، خدمت به مردم و چشم پوشیدن از تمایلات شخصی و... است.

مطهره شفیعی