شخصیت سیاسی مصطفی هاشمی‌طبا، در کنار تجربه او در قامت رئیس کمیته ملی المپیک و عضویت در کمیته بین‌المللی المپیک، او را به فردی تبدیل کرده که بهترین تحلیل‌ها را درباره ابعاد سیاسی ورزش ارائه دهد. در ماجرای تهدید فدراسیون جهانی به تعلیق ورزش ایران به خاطر سیاست کشور در خودداری از رقابت با ورزشکاران رژیم صهیونیستی، هاشمی‌طبا توضیحات مفصل و جامعی ارائه می‌دهد.
تاوانی که باید ورزشکاران به خاطر سیاست کشور بدهند، موضوعی است که رئیس پیشین کمیته ملی المپیک به آن اشاره می‌کند و راهکارهایی که ارائه می‌شود در عین حال که می‌دانیم ممکن نیستند. آیا ورزش ایران در ادامه این تهدیدها تعلیق می‌شود یا مثل تجربه‌های مشابه قبلی این بار هم مجامع بین‌المللی مستندات قانونی برای مقابله با ورزش ایران ندارند؟
سیاست‌های نظام درباره مسابقه‌های ورزشی با ورزشکاران رژیم صهیونیستی، موجب فشار فدراسیون جهانی شده و ورزش ایران را در معرض خطر تعلیق قرار داده است.
این موضوع، مسأله جدیدی نیست. همیشه وجود داشته است. همیشه هم کمیته بین‌المللی المپیک و فدراسیون‌های جهانی نسبت به این مسأله حساس بودند و موضوع تعلیق را بیان می‌کردند. البته ما هم وقتی با اسرائیلی‌ها مسابقه داشته‌ایم، هیچ‌وقت به صورت رسمی استنکاف نکرده‌ایم. یا نسخه دکتر برده‌ایم، یا ورزشکارمان اضافه وزن داشته، یا دیر به مسابقه رسیده‌ایم. خلاصه هیچ‌وقت به صورت رسمی در کنار زمین اعلام نکرده‌ایم که با این حریف رژیم صهیونیستی مسابقه نمی‌دهیم و از نظر قانونی این موضوع را طوری درست می‌کردیم که مشکلی به وجود نیاید اما آنها هم از پشت صحنه حساسیت‌های‌شان را نشان می‌دهند.
گاهی هم پیش آمده است که این موضوع تا حدودی علنی شده است.
بله مثل مسابقه علیرضا کریمی که مربی در کنار زمین فریاد می‌زد عمداً بباز. آنها هم با فشارهایی که متحمل می‌شوند گاهی چنین عکس‌العمل‌هایی دارند. فدراسیون جهانی هم چنین مواردی را می‌بیند و می‌گوید وقتی شما با یک ورزشکار مسابقه نمی‌دهید در واقع به افراد اهانت می‌کنید. به هرحال بهانه آنها هم همین است. می‌گویند اگر قرار باشد هر ورزشکاری به دلیلی حاضر نشود با حریفش مسابقه دهد، نمی‌توان مسابقه برگزار کرد.
حالا اما به نظر می‌رسد خطر تعلیق برای ورزش ایران جدی‌تر باشد.
قبلاً هم چنین وضعیتی پیش آمده بود. در المپیک آتن می‌خواستند تیم ایران را به طور کل از المپیک اخراج کنند. آن زمان من در IOC بودم و همکاری‌هایی با من انجام دادند و چنین اتفاقی رخ نداد در نهایت. بعضی مسائل اما در فدراسیون‌های جهانی مشخص است.
آیا راهکاری برای برطرف شدن این تهدید وجود دارد؟
فعلاً این مشکل حل نمی‌شود و این تهدید وجود دارد. تنها راه‌حل موجود این است که یا رؤسای فدراسیون جهانی را بخریم و با خودمان همراه کنیم و یا تاوان سیاست‌های کشورمان را بدهیم. به هرحال وقتی تصمیم می‌گیریم سیاستی را در پیش بگیریم باید تاوانش را هم بدهیم. دفعه قبل که علیرضا کریمی به عمد باخت، وقتی به کشور بازگشت مورد تقدیر مقامات قرار گرفت. به هرحال اخبار این تقدیرها منعکس می‌شود و آنها متوجه هستند که چرا کریمی باخته است و سیاسی برخورد کرده. همین موضوع حساسیت‌های‌شان را افزایش می‌دهد و معتقدند ما منشور المپیک را زیرپا می‌گذاریم.
اینکه ما نمی‌توانیم فدراسیون جهانی را با خود همراه کنیم، به ضعف مدیریتی یا نداشتن کرسی بین‌المللی مربوط می‌شود؟
نه. به نظر من هیچ ارتباطی به این موارد ندارد. بعضی‌ها را باید خرید و ما نمی‌توانیم هرگز چنین کاری را انجام دهیم چون آنها هم از نظر سیاسی در اردوگاه غرب هستند و ما با غرب مشکل داریم. فدراسیون جهانی تابع حرکات غرب است. وقتی چین و روسیه در شورای امنیت علیه ما رأی دادند، کارگزارشان هم هرگز از ما حمایت نمی‌کند. کشورهای مسلمان هم که مشکلات دیگری با ما دارند و در مواردی روابط تیره و تارتری از غرب با ما دارند.
- 18
- 6
