همه جای دنیا غلط کرده!

حقیقتا مسئولان گاهی وقت‌ها یک چیزهایی می‌گویند که آدم دلش می‌خواهد سه بار با پشت دست توی دهان خودش بزند و سه بار سرش را به ستون و سه بار انگشت کوچک پایش را به پایه مبل بکوبد‌. مثلا جناب مدیرعامل‌ متروی تهران یک کشف بزرگ انجام داده که متاسفانه مثل دیگر اکتشافات و اختراعات ما مغفول مانده تا مردم جهان فقط ادیسون و گراهام بل را بشناسند و مدیرعامل متروی تهران را نشناسند. ایشان عنوان کرده: در همه جای دنیا ممکن است در مترو جای خالی پیدا نشود!. ببینید چقدر قشنگ! چقدر زیبا حرف می‌زنند بعضی‌ها! چون ما اصولا قیمت بنزین را با کشورهایی مثل آلمان و ژاپن مقایسه می‌کنیم، پای بدبختی که می‌آید متر و معیارمان یک‌دفعه تا سطح اوگاندا و ونزوئلا پایین می‌آید.

در همین رابطه یکی از شخصیت‌های سیاسی که از همه جای دنیا دلخوشی ندارد، گفت: همه جای دنیا غلط کرده!. بنابراین حس کردم گزینه خوبی برای تماس تلفنی امروز است، پس با ایشان تماس گرفتیم و هم‌کلام شدیم:

 من: با عرض سلام!

شخصیت سیاسی: سلام و زهرمار خدمت تو!

من: قربان مدیرعامل مترو گفتن همه‌جای دنیا ممکنه مترو خالی نباشه.

شخصیت سیاسی: همه جای دنیا غلط کرده...!

من: بنده...

شخصیت سیاسی: توام غلط کردی خب!

من: بحث چیز دیگه‌ایه.

شخصیت سیاسی: بحثم با تو و همه‌جای دنیا غلط کرده. ما بحثی باهم نداریم جز اینکه تو مزاحم من شدی الان.

ببینید راستش را بخواهید این فرمول همه‌جای دنیا خیلی فرمول خطرناکی است، همه‌‌جا می‌توانیم از آن استفاده کنیم. مثلا ممکن است از این به بعد شاهد شنیدن چنین جملاتی باشیم:

یک مسئول وزارت بهداشت گفت: در همه‌جای دنیا ممکن است دارو پیدا نشود، پس شما چای نبات و شلغم بخورید!

یک مسئول در مورد آلودگی هوا گفت: در همه جای دنیا ممکن است اگزوز ماشین‌ها دود کند، بو بکشید تموم شه!

یک مسئول که دقیقا مشخص نیست شغل ایشان چیست هم اعلام کرد: در همه جای دنیا ممکن است که ممکن باشد.

یک مقام آگاه هم افزود: در همه جای دنیا ممکن نیست، با منم بحث‌ نکن!

یک رهگذر هم به خبرنگار صداوسیما گفت: خیلی خوشحالیم که در همه جای دنیا ممکن است همه‌جور بدبختی‌ای وجود داشته باشد. لطفا به افتخار مسئولان زحمتکش، آهنگ وطنم سالار‌رو پخش کنید! (وی سپس از کادر خارج شد تا در نقش کارمند معترض به سیاست‌های دولت جلوی دوربین شبکه‌ای دیگر حاضر شود.)

به هرحال شرایط ما الان به‌گونه‌ای است که یا باید از مردم مایه بگذاریم، یا مجددا از مردم مایه بگذاریم، یا باز هم از مردم مایه بگذاریم، اگر دیگر نتوانستیم از مردم مایه بگذاریم، دو تا فحش آبدار نثار کشورهای دیگر بکنیم یا بگردیم ببینیم وضع کدام کشور از ما در فلان چیز خراب‌تر است؛ آن را توی بوق و کرنا کنیم.

منتهی چون با این اوضاع قیمت بلیت و ارز، پول ما تا سر کوچه رفتن هم کفاف نمی‌دهد، از تجارب مسئولین که در سفرهای خارجی سخت و دشوار خود به دست آورده‌اند، بهره‌مند می‌شویم.

فریور خراباتی