
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: اینکه نگاه کلی به دولتهائی مانند عربستان سعودی از یک حکومت غیرقابل قبول به دولتی که میتوان در عالیترین سطح با آن به تبادل پیام و همکاری پرداخت تغییر کند، تحول چشمگیری است. همین تحول بزرگ را این روزها در سطح بینالملل با دو ویژگی درباره چگونگی مواجهه با آمریکا شاهد هستیم؛ یکی تا حدودی ملایمت در گفتار و دیگری پذیرش مذاکره برای حل اختلافات.
بسیار طبیعی است که این چرخش مثبت و تحول تحسینبرانگیز، دشمنان زیادی در داخل و خارج داشته باشد. داخلیها منافع خود را از این تحول در معرض خطر میبینند و خارجیها چشم دیدن ایران آزاد از جنگ و درگیری که در مسیر پیشرفتهای همهجانبه قرار گرفته باشد را ندارند.
برای حکمرانان ما اگر دارای بصیرت کافی باشند همین دو واقعیت تلخ که از مخالفان داخلی و خارجی تحولات در دیپلماسی جمهوری اسلامی بروز میکند، کافی است به آنها بفهماند راه درستی را در پیش گرفتهاند و برای اعتلای ایران باید به همین راه ادامه بدهند و از ملامتِ ملامتکنندگان واهمهای نداشته باشند.
انسان، در تمام عمر از آغاز فعالیتهای اجتماعی تا آخرین روز حیات، موجودی قابل تغییر است. به همان اندازه که جسم انسان در طول عمر دستخوش تغییرات میشود، فکر انسان نیز میتواند تغییر کند. همین تغییرپذیری فکری است که از انسان موجودی «شدنی» یا «قابل تکامل» ساخته و او را از رکود و درجا زدن بازداشته است. انعطاف، بخشی از همین تغییرات است که راه را برای «شدن» و «قابل تکامل» بودن باز میکند.
مخالفان تحول را باید دشمنان «شدن» و موانع «تکامل» دانست و به همین دلیل نباید به آنها اعتنا کرد. در روزهای اخیر دیدیم که بعد از اعلام شفاف و روشن این نکته توسط رهبری که مذاکره با آمریکا تصمیم کشور است، کسانی که مذاکره را خیانت به کشور و ملت و انقلاب و نظام میدانستند به جای اینکه از مواضع نادرست خود ابراز پشیمانی کنند و درصدد جبران برآیند، یا سکوت کردند و یا درصدد توجیه برآمدند. این، نشان میدهد امیدی به اصلاح اینان نیست و تنها راه اینست که به آنها اعتنا نشود و حکمرانان با همین فرمان به پیش بروند و مطمئن باشند خیر و صلاح کشور و ملت در همین است.
ایران، کشوری بزرگ، ثروتمند و دارای مردمی بااستعداد است. این کشور نباید معطل اموری بماند که تجربه نشان داده است منجر به شکوفائی و برخورداری کامل مردم از اینهمه نعمت الهی نمیشوند. ایجاد تحول مثبت در دیپلماسی و البته همزمان با آن در پیش گرفتن انعطاف لازم در سیاست داخلی میتواند ایران را در مسیری قرار دهد که به یکی از قدرتمندترین، پیشرفتهترین و مرفهترین کشورهای جهان تبدیل شود.
این روزها جریانهائی درصدد هستند افکار عمومی را به واکنش منفی نسبت به تغیرات مثبتی که در دیپلماسی منطقهای و بینالمللی کشور به وجود آمده است دچار کنند. عوامل پشت پرده این جریانات قطعاً خیرخواه کشور و ملت ایران نیستند و خوشبختانه این طرز فکر نتوانسته و نخواهد توانست طرفداران قابل اعتنائی پیدا کند. اکثریت قریب به اتفاق مردم از تحولات جدید دیپلماسی منطقهای و بینالمللی به وجود آمده در عملکرد حکمرانانمان خرسند هستند و به نتایج آن امیدوارند. حکمرانان این امید را از مردم نگیرند و با قدرت و پشتکار و با ابتکارات جدید، عمق این تحول مثبت را افزایش دهند.
اطلاعات: اکثریت مردم از مذاکره ایران و آمریکا و توافق کردن استقبال میکنند
روزنامه اطلاعات نوشت: اکثریت جامعه بهویژه فضای کسب و کار و اقتصاد از به نتیجه و فرجام رسیدن مذاکرات استقبال میکنند و خوشبختانه حجم مخالفتها و سنگاندازیها هم اینبار در حدی نیست که موجبات تضعیف تیم مذاکرهکننده ایرانی را از پیش فراهم آورد.
اگر دستیابی به توافق به رفع تحریمهای ظالمانه بینجامد و گرهی از کار ملک و ملّت بگشاید، زخم زبان این و آن و طعنه فلان و بهمان را چه باکی است؟ البته شرط آن این است که اولاً خودمان دست به تحقیر نزنیم و چون گذشته خائن سازی نکنیم و برچسب خیانت و بیغیرتی و وابستگی نزنیم و ثانیاً نه همه چیز مملکت را به توافق گره بزنیم و نه آن را بیاهمیت بخوانیم چرا که در واقع بیاهمیت هم نیست.
چرا که بورس برای نخستین بار مرز ۳ میلیون واحد را رد کرد، بهای دلار و طلا هم عقب نشست و حداقل نوسانات انتظاری فعلی نشان میدهد که دستیابی به توافق میتواند تا چه حد مهم باشد.
دولت کار خودش را میکند و رئیس جمهوری هم نظر رهبری را تکرار کرده که امور مملکّت را معطل تحریم نمیکند که همین هم درست است، اما به هر حال انتشار خبرهای مثبت یا منفی از مسقط یا رم چه بخواهیم و چه نخواهیم اثرات خود را برجای میگذارند.
حالا هم زمان آن نیست که به غفلتهایی که در همه دولتها درباره ساماندهی اقتصاد مقاومتی و الزامات آن صورت گرفته است بپردازیم و گذشته را شخم زنیم و دنبال مقصر بگردیم که چه کسانی و چه گروههایی با عملکردشان یا ترک فعلهایشان مسبب این وضع اقتصاد و بحرانها و ناترازیهای خطرناک بودهاند.
همه هم میدانیم که بخش مهمی از شرایطی که در آنیم نه به دلیل تحریمهای خارجی که به دلیل تحریمهای داخلی و عدم انجام اصلاحات ساختاری و سوء مدیریتها و غفلتهای نظام تصمیمگیری به وجود آمده است که حتماً باید برای آن فکری کرد، اما حال زمان پیش کشیدن این بحثها نیست، بلکه فرصتی است تا از این امکان با درنظر گرفتن حداکثر توان چانه زنی و عقلانیت و البته با وحدت نظر و اتحاد و کمترین اشتباه محاسباتی، بیشترین بهره را ببریم.
این نکته را نیز فراموش نکنیم برخلاف آنچه برخی مخالفان میگویند، نه ایران در شرایطی است که توان و قدرت دفاعی مناسب نداشته باشد و خدای ناکرده، از نفس افتاده و ناتوان ناگزیر به قبول هر شرایطی باشد و نه آمریکا حاضر به پذیرش ریسک تهاجم و مخاصمهای است که در صورت رویارویی با ایران، میتواند کل منطقه را با آشوب و خطر مواجه کند و اقتصاد تحت فشارش را در گرداب تازهای بیندازد که تحمل تبعات آن چندان سهل و آسان نخواهد بود.
- 15
- 6
حبیب
۱۴۰۴/۱/۳۱ - ۱۱:۲۵
Permalink