فکر نمی کنم سیاستی از خود گذشته یا تحقیقی شگرف پشت دیدار قریب الوقوع دونالد ترامپ، رئیس جمهوری امریکا و کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی وجود داشته باشد. این صحیح است که با اعلام خبر دیدار آنها همه تعجب کردند اما این رسم سیاست و به خصوص سیاست جامعه بین الملل است!
خبر این دیدار را اول از همه مشاور امنیت ملی کره جنوبی بعد از دیدارش با رهبر کره شمالی و بعد از آن با کاخ سفید داد. سارا سندرز، سخنگوی کاخ سفید گفت که موعد و مکان این دیدار هنوز مشخص نشده است اما به زودی اعلام خواهد شد.
این که دو کشور متخاصم بعد از دوره ای دشمنی و حتی آماده شدن برای جنگ و رویارویی نظامی، بگویند که قصد دارند به یکدیگر نزدیک شوند، امر جدیدی نیست و چیز عجیب و عریبی هم نیست. این شیوه را وینستون چرچیل، نخست وزیر مشهور بریتانیا در عبارت مشهور خود این گونه خلاصه می کند «هیچ دشمنی ای دائمی و هیچ دوستی ای دائمی نیست اما منافع ما دائمی است.»
اگر به میانه های قرن بیستم بازگردیم، می بینیم که این عبارت در سیاست «همبستگی» میان دو جبهه متضاد واقعیت داشت، یکی جبهه کمونیسم به رهبری اتحاد جماهیر شوروی بود و دیگری جبهه سرمایه داری به رهبری ایالات متحده امریکا. این دو جبهه بعد از جنگ جهانی دوم در برهه ای تا مرز یک رویارویی تمام عیار نیز پیش رفتند.
مشابه همین وضعیت را در تاریخ روابط چین و ایالات متحده نیز می بینیم، بعد از یک دوره طولانی از دشمنی مستحکم، وقتی که چین در سال ۱۹۷۱ بازیکنان پینگ پونگ امریکایی را برای سفری به پکن دعوت کرد، این اتفاق آغازگر ایجاد رابطه با ایالات متحده شد. چرا راه دور برویم، بارزترین نمونه برای این نوع ابتکار عمل ها در عصر مدرن اقدام انور سادات، رئیس جمهوری اسبق مصر برای دیدار از اسرائیل در سال ۱۹۷۷ بعد از پیروزی در جنگ اکتبر بود، دیداری که سنگ بنای معاهده صلح میان مصر و اسرائیل شد.
خلاصه، دیدار دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات متحده امریکا و کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی با وجود تردیدهای بعضی از ناظران و تحلیلگران انجام خواهد شد، این بار هم یک بار دیگر سیاست بین المللی اقتضا کرد که بر منافع ایدئولوژیک غلبه شود، و برای پایان دادن به تنش ها و دوری از جنگ و فجایع تلاش هایی آغاز شود. آیا بهتر از این نیست که شاهد فجایع هسته ای باشیم؟!
دکتر اسامه الغزالی حرب
- 19
- 4
