فیاض زاهد و محمد مهاجری در یادداشتی مشترک به بررسی انفجار بندر شهید رجایی پرداختند.
آنها در روزنامه اعتماد نوشتند: فجایعی چون قطار نیشابور، سقوط هواپیمای اوکراینی، فرو ریختن پلاسکو و مجتمع مسکونی و تجاری در آبادان و حوادث دیگر نشان می‌دهد نظم و نسق مناسبی در مواجهه با بحران‌های اینچنینی وجود ندارد، حتی سازمان آتش‌نشانی که بیشترین هزینه و فداکاری در این حوزه‌ها را متحمل شده، مجبور است هزینه کم‌کاری دیگر بخش‌ها را بدهد. در کنار این معضل سطح بهره‌گیری از تکنولوژی جدید برای کمک‌رسانی هم داستان غمبار دیگری است.
واقعیت تلخ و گزنده آن است که استانداردمان در حوزه‌های مختلف تنزل کرده است و از معیارهای معقول و در تراز بین‌الملل فاصله گرفته‌ایم.
بخش مهم این بحران به غیر بین‌المللی شدن مناسبات و روابطمان با جامعه جهانی مربوط است. چه بپذیریم و چه کتمان کنیم تحریم‌هایی که دست‌کم در ۲۰سال گذشته بر ایران ما وارد شده، فاصله ما با پیشرفت و توسعه را زیاد کرده است. نمی‌توان منکر تلاش‌های دانشمندان و مبتکران ایرانی شد که فداکارانه برای حفظ و ارتقای جایگاه علمی و تکنولوژیک جمهوری اسلامی ایران زحمت کشیده‌اند. آنها در برخی علوم پیشرفت‌هایی معجزه‌وار را به نمایش گذاشته‌اند، اما مگر می‌توان تردید کرد که همین نخبگان اگر در شرایط مساعدتر و امکانات گسترده‌تر به کار و تحقیق می‌پرداختند ده چندان موفق‌تر می‌شدند؟ اصولا فرار مغزها در همین تحریم‌ها ریشه دارد و اگر فرضیه «نعمت بودن تحریم» را از ابتدا در کله‌مان فرو نمی‌کردیم وضعمان به مراتب متفاوت‌تر بود.
عادت بدتر اینکه به ضعیف‌کشی هم عادت کرده‌ایم.الان گروهی از نمایندگان مجلس برای اینکه خودشان را مهم جلوه دهند و بگویند ما هم هستیم، اقدام به امضای استیضاح وزیر راه و شهرسازی کرده‌اند. خانم وزیر البته نقصان‌هایی دارد و عزل و انتصابات مکرر او، باعث بی‌ثباتی در وزارتخانه‌اش شده، اما نمایندگان واقعا دیواری از دیوار او کوتاه‌تر پیدا نکرده‌اند؟ گیریم دپوی آن حجم از کانتینر در کنار هم و بدون رعایت ملاحظات ایمنی به قصور یا تقصیر او و وزارتخانه‌اش برمی‌گردد، آیا بانک مرکزی و وزارت صمت و وزارت اقتصاد (گمرک) که در تخصیص ارز و سرعت بخشیدن به ترخیص کالاها وظیفه دارند، به وظایف خود عمل کرده‌اند؟ آیا واردکنندگان کالا که درباره محموله کانتینرها خلاف واقع گفته‌اند گناهش به گردن خانم وزیر است؟
- 14
- 2
