دانشمندان در جستجو برای یافتن یک شهاب سنگ مربوط به سال ۲۰۱۴

دانشمندان در جستجو برای یافتن یک شهاب میان ستاره ای هستند که در سال ۲۰۱۴ توسط "امیر سراج" دانشمند ایرانی دانشگاه هاروارد شناسایی شد و سپس به زمین برخورد کرد. این در حالیست که احتمالا بقایای آن در اعماق اقیانوس جا گرفته است.

به گزارش ایسنا به نقل از آی ای، ما عاشق مطالعه شهاب ها در آسمان هستیم، اما اگر شهاب ها را همین جا روی زمین در اختیار داشته باشیم فوق العاده خواهد بود و می توانیم اکتشافاتی را انجام دهیم که قابل تصور نیست.

به نظر میرسد امکان دارد چنین جرم آسمانی در اعماق اقیانوس در نزدیکی سواحل پاپوآ گینه نو مدفون باشد. طبق یک گزارش جدید، این جرم میان ستاره ای در سال ۲۰۱۴ روی زمین سقوط کرد و اکنون برخی از دانشمندان به دنبال یافتن آن هستند.

این شهاب سنگ اولین مورد در نوع خود است که روی زمین وجود دارد. البته، انجام یک اکتشاف زیردریایی برای یافتن آن، انرژی و هزینه زیادی خواهد برد، اما بازده علمی آن، چنان قابل توجه است که ارزش خطر کردن را دارد.

در حال حاضر، دانشمندان این شهاب سنگ را  "CNEOS ۲۰۱۴- ۰۱- ۰۸" می نامند و معتقد هستند عرض آن حدود نیم متر است.

این شهاب ابتدا توسط "امیر سراج" و "آوی لوب" استاد دانشگاه هاروارد شناسایی شد که از داده های مربوط به مسیر حرکت آن استفاده کردند و به این نتیجه رسیدند که امکان دارد از فراتر از منظومه شمسی (Solar System) ما آمده باشد.

شاید آنچه در مورد این پروژه بسیار تاثیرگذار است این است که داده های مورد استفاده برای اندازه‌گیری تاثیر آن از یک ماهواره جاسوسی متعلق به وزارت دفاع آمريکا که برای نظارت بر فعالیت های نظامی در سراسر جهان طراحی شده است، به دست آمده است. با این حال، این همچنین به این معنی است که مقادیر دقیق خطای اندازه گیری محققان را نمی توان حدس زد، چرا‌که به دلیل محرمانه بودن اطلاعات آن نمی توان آنرا فاش کرد.

این موضوعی است که کار را دشوار می کند، چرا که بدون انتشار جزئیات دقیق، جامعه علمی از تایید این که شهاب سنگ (Meteorite) ‪"CNEOS ۲۰۱۴- ۰۱- ۰۸"‬ میتواند یک جرم میان ستاره ای باشد، خودداری می کند. به همین ترتیب، مقاله" سراج" و" لوب" در مورد این موضوع هنوز منتشر نشده و هنوز مورد بررسی همتا قرار نگرفته است.

به همین دلیل است که محققان اکنون در تلاش هستند تا خود این شهاب سنگ را بیابند و آنرا از نزدیک مطالعه کنند.

از آنجایی که قسمت اعظمی ازا ین شهاب سنگ احتمالاً پس از ورود به جو زمین سوخته است، یافتن قطعات باقی مانده آن بسیار دشوار خواهد بود. با این حال، محققان استدلال می کنند که این ذرات، مغناطیسی هستند، به این معنی که یک کشتی با یک آهنربای غول پیکر امکان دارد بتواند آن ها را جذب کند.

ولی آن ها تصمیم دارند در کجا به جستجوی این قطعات بپردازند؟ از این گذشته، اقیانوس  ها (Oceans) بسیار بزرگ هستند و بخش زيادي از کره زمین را پوشانده اند. البته خوشبختانه ردیابی داده های ماهواره، همراه با داده های جریان باد و اقیانوس می تواند محققان را به یک منطقه مشخص با وسعت ۱۰ کیلومتر در ۱۰ کیلومتر برای جستجو برساند.

" امیر سراج" و" آوی لوب" در حال حاضر در حال مذاکره با یک شرکت فناوری اقیانوسی هستند تا ببینند برنامه های آن ها چقدر قابل اجرا است.

"لوب" می گوید چنین جستجویی می تواند به دانشمندان این فرصت را بدهد که واقعاً با یک شهاب سنگ که از فضای میان ستاره ای آمده است، رو به رو شوند.