به گزارش خبرآنلاین، آمینو اسیدها کنار هم پروتئین‌هایی را شکل می‌دهند که نقشی حیاتی در بدن موجود زنده بازی می‌کنند. دانشمندان برای اینکه بفهمند چرا یک گروه خاص از ۲۰ آمینو اسید «متعارف» بارها در ساختار پروتئین‌ها تکرار شده‌اند، در حالی که انتخاب‌های متنوع‌تری در دسترس بوده است، پژوهشی تازه را شروع کرده‌اند.
گمان بر این است که در ترکیب این ۲۰ آمینو اسید، ۱۰ تای اول در دوران آغازین شکل‌گیری زمین حدود چهار و نیم میلیارد سال پیش، از اتمسفر یا برخورد شهاب‌سنگ‌ها به دست آمده‌اند و ۱۰ آمینو اسید دیگر بعدها به آن افزوده شده‌اند. اینکه فرایند انتخاب ۱۰ آمینو اسید دوم چه بوده، مشخص نیست.
استفان فرید، شیمیدان دانشگاه جان هاپکینز می‌گوید: «در همه موجودات زنده از انسان تا باکتری و موجودات باستانی آمینو اسیدهای مشابهی وجود دارند. ما دنبال درک ماجرای شکل گرفتن ترکیب آن هستیم.»
برای این کار دانشمندان سنتز پروتئین نخستین را بازسازی کردند و طی آن مشخص شد که ترکیبات آلی باستانی ترجیح می‌دادند آمینو اسیدهایی را انتخاب کنند که در فرایند تاشدگی پروتئین و مناسب کردن آن بهتر بودند. به عبارت دیگر فرایند انتخاب طبیعی در دورانی که هنوز خبری از حیات روی زمین نبود، جریان داشته است و آمینو اسیدهای در دسترس‌تر انتخاب نمی‌شدند بلکه آن‌هایی که برای یک کار خاص مناسب بودند برگزیده می‌شدند.
گمان می‌شود چیزی حدود سه میلیارد و ۸۰۰ میلیون سال پیش نخستین موجودات زنده ساده از کنار هم قرار گرفتن مولکول‌ها از جمله پروتئین‌ها به وجود آمدند. حالا اشتیاق بسیاری برای پژوهش درباره گستره‌ای از تاریخ زمین پیش از این دوران به وجود آمده است.
نتایج مطالعه نشان می‌دهد که ۱۰ آمینو اسید دوم به دلیل قابلیت‌هایشان در فرایند تاشدگی پروتئین‌ها انتخاب شده‌اند. قابلیتی که امکان تکثیر دی‌ان‌ای و تولید پروتئین‌های لازم برای حیات را می‌داد.
با این نتایج می‌توان درباره وجود موجودات زنده در دیگر سیارات دست به گمانه‌زنی زد. به هر حال اسیدهای آمینه‌ای که از طریق شهاب‌سنگ‌ها به زمین آمده‌اند، در بسیاری از مکان‌های دیگر در کیهان نیز یافت می‌شوند.
به گفته استفان فرید: «انگار هستی عاشق اسیدهای آمینه است. اگر حیات را در جای دیگری از کیهان پیدا کنیم، چندان متفاوت نخواهد بود.»
- 16
- 5
