آیا پهپادها آسمان را از ما می‌گیرند؟

میکروویو بعد از آن اختراع شد که «پرسی اسپنسر» مهندس آمریکایی کشف کرد که دستگاه رادارش، شکلاتی را که در جیبش بوده آب کرده بود؛ یک کشف ساده و شاید ظاهرا ناشیانه که تحولات بزرگی را با خود به همراه آورد. جریان این کشف به نسلی رسید که معتقد بودند آشپزی یعنی توانایی درست کردن هر چیزی برای وعده‌های مختلف آن هم در جعبه‌ای کوچک و در ظروفی متفاوت از ظروف و شیوه‌های پخت‌و‌پز مادران‌شان. اینترنت که ازپنتاگون آغاز شد و سرچشمه گرفت، تا وقتی که تنها به MySpace (بزرگ‌ترینشبکه اجتماعی دنیا در سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۹) و Napster (سرویس به اشتراک‌گذاری فایل‌های موسیقی مبتنی بر اینترنت که در اوایل دهه ۲۰۰۰ حسابی محبوب و پرطرفدار بود و بعد به دلیل مشکلات قانونی مربوط به کپی‌رایت تعطیل شد) محدود بود، مفید و جالب به نظر می‌رسید.

حالا اما اینترنت چالش‌هایی مانند اخبار جعلی، دستکاری نتایج انتخابات، سرقت ارزرمزها، نفوذ و سرقت اطلاعات، رشد و افزایش میزان بروز خودشیفتگی در مردم، از بین رفتن و مرگ ادبیات و شیوه نگارش درست، کاهش تحلیل‌های ساختاری و منطقی و نزول جذابیت‌های بصری واقعی و طبیعی به تصاویر و عکس‌های ساختگی را پیش‌روی ما قرار داده است تا با خودمان به این فکر کنیم آیا این تکنولوژی ارزش رویارویی با همه این چالش‌ها را دارد؟ شاید تنها نوآوری نظامی که هرگز ما را ناامید نکرده است، چسب نواری باشد؛ یک اختراع کاربردی در زمینه‌های مختلف.

آخرین پیشرفت نظامی که در کاربردهای غیرنظامی هم بسیار مفید بوده، پهپاد است. رواج این تکنولوژی در سال‌های اخیر آن‌قدر سریع بوده است که شاید هنوز فرصت نکرده باشیم به مقایسه مزایا و معایبش بپردازیم و به سوال تاریخی ذهن‌مان درباره اینکه آیا ارزشش را دارد یا نه، فکر کنیم. حالا وقتی به‌عنوان مثال جعبه یک پهپاد Mavic Pro ۲ را باز می‌کنید، هیچ اثری از بمب و موشک در آن نیست. در عوض وقتی آن را با خودتان به پارک می‌برید، می‌توانید از قابلیت‌ها و امکاناتش و کارهای متفاوتی که می‌توانید با آن انجام بدهید، کاملا لذت ببرید؛ می‌توانید به کمک آن با سگ‌ها و حیوانات بازی کنید و حتی با تحریک حس کنجکاوی‌شان آنها را آموزش دهید، از ریزش برگ‌های پاییزی از درختان پارک عکس و فیلم‌های زیبا و دقیقی تهیه کنید، به گشت و گذار در اطراف پارک بپردازید و سلفی‌های مختلف و حرفه‌ای بگیرید.

پهپادهای Mavic به این دلیل طرفداران زیادی در بازار دارند که به سادگی و راحتی می‌توان آنها را سرهم بندی کرد. کاربران این پهپادها احتمالا از چفت شدن ساده قطعات پلاستیکی به یکدیگر و سپس پرواز محصول نهایی لذت می‌برند. اما همه این لذت تا زمانی است که شما از پهپادتان در منطقه مجاز استفاده کنید؛ چون اگر اتفاقی پهپادتان از محدوده مجاز خارج شود و از بدشانسی به محدوده پروازی فرودگاه شهرتان برسد، آن وقت دیگر تمام آن لذت‌ها به دردسر و جریمه و... تبدیل خواهد شد.

پهپادها به کاربرانشان احساس قدرت می‌دهند. آنها بسیار بیشتر از روبات‌های زمینی که اغلب برای عبور از راه پر پیچ و خم میان مبلمان و لوازم خانگی دچار مشکل می‌شوند، سازگار و فرمان‌بردار هستند. به گفته اغلب کاربران پهپادها، یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های این پرنده‌های کوچک آهنی و پلاستیکی این است که می‌توانید آنها را معلق در هوا و کنار خودتان نگه دارید؛ درست مثل یک بادیگارد، حیوان خانگی یا حتی یک دوست! با این حال اما ظاهر حشره مانند آنها معمولا نمی‌گذارد آن‌قدر که باید محبوب و دوست‌داشتنی باشند. از طرفی احساس اینکه ممکن است زیرنظر این پهپادها باشیم، طبیعتا نمی‌تواند چندان دلپذیر و خوب باشد.

احتمالا در آینده نزدیک روزی خواهد آمد که آسمان پر از پهپادهای مختلف و متفاوت بشود و حتما آن روز هیچ کدام از ما از دیدن چنین آسمانی لذت نخواهیم برد. در آن روز احتمالا هوا بوی بدی ناشی از آلاینده‌های مختلف می‌دهد و پهپادها همچنان گران‌قیمت و رویایی خواهند بود. با هجوم این روبات‌های پرنده برای تحویل کالا و محصولات مورد نیازمان، بررسی و کنترل شرایطترافیک یا برای کمک به آتش‌نشانان در عملیات نجات گربه‌ای از روی درخت، آسمان هم پایین، در دسترس‌تر، محدود و فانی‌تر به نظر می‌رسد.