به گزارش ایسنا، تحقیقاتی که جدیدا انجام گردیده است نشان می دهد که دو نوع الماس نادر در طبعیت منشأ یکسانی دارند و از بقایای موجودات زنده در عمق بیش از ۴۰۰ کیلومتری زمین تشکیل شده اند.
یک دسته از الماس ها، لیتوسفری ها هستند. این الماس ها که در لایه سنگ کره یا لیتوسفر زمین تشکیل میشوند رایج ترین نوع الماس هستند. از این الماس ها در ساخت زیورالات استفاده می شود.
دو نوع دیگر از الماس ها با نام های الماس اقیانوسی و فوق عمیق قاره ای نیز وجود دارد که الماس های کمیابی هستند.
الماس های اقیانوسی در سنگ های اقیانوسی یافت میشوند و الماس های فوق عمیق را میتوان در عمق ۳۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلومتری زمین یافت.
برای آن که دید بهتری از این عمق پیدا کنید میتوان بیان کرد که فضا از فاصله ی ۱۰۰ کیلومتری از سطح دریا شروع می شود و ایستگاه فضایی بین المللی در فاصله ی ۴۰۰ کیلومتری قرار دارد و انسانها هیچ گاه قادر به حفر زمین بیش از ۱۲.۲ کیلومتر نبوده اند.
همان طور که انتظار میرود الماس های اقیانوسی و عمیق متفاوت هستند.
تنوع در ایزوتوپ های کربن میتواند به تعیین آلی یا غیرآلی بودن منشأ الماس کمک کند.
پژوهشگران در گذشته بیان کردند که الماس های اقیانوسی از مواد آلی تشکیل شده اند این بدان معناست که این الماس ها از کربنی که روزی در بدن موجودات زنده بوده است شکل گرفته اند.
این در حالیست که تشخیص منشا الماس های عمیق قاره ای به علت تنوع بی اندازه ایزوتوپ های آنها دشوار بوده است.
اکنون در این مقاله جدید که به رهبری" لوک دوست"( Luc Doucet)، زمین شناس از دانشگاه کورتین( Curtin)، انجام شده است. پژوهشگران متوجه شدند که هسته ی این الماس های عمیق ترکیبات ایزوتوپی مشابهی دارند و این بدان معناست که این الماس ها مانند الماس های اقیانوسی منشا آلی داشته و از بقایای موجودات زنده به وجود آمده اند.
برخی از این الماس های عمیق در سنگ کره زمین تبدیل به هسته ی الماس های معدنی می شوند. این موضوع تنوع ایزوتوپ ها در آنها را توضیح می دهد.
بررسی الماس های کدر به دانشمندان در کشف اولین لحظات تشکیل الماس ها کمک می کند. ساختار این بلورها به آن ها امکان تحمل فشاری بیش از پنج برابر فشار هسته زمین را می دهد. در سال ۲۰۱۹ محققان موفق به کشف الماسی در دل یک الماس دیگر نیز شدند.
تحقیقات در خصوص الماس ها ادامه دارد و دانشمندان هنوز علت اینکه چرا الماس های عمیق و نادر از کربن آلی تشکیل میشوند را نمی دانند.
این تحقیقات در مجله ی" Scientific Reports" منتشر شده است.
- 14
- 3
