به گزارش آنا به نقل از upi، گونه‌های مختلف پرندگان برای جهت‌یابی در فاصله‌های طولانی و سفرهای راه دور به ترکیبی از حس‌های متفاوت متکی هستند. دانشمندان برای مدت طولانی در تلاش بودند تا دریابند که کدام عامل، تشخیص میدان مغناطیسی یا حس بویایی، نقش مهم‌تری را در این پدیده ایفا می‌کند.
مطالعات قبلی نشان می‌دهد که غیرفعال کردن حس بویایی یک پرنده، نسبت به غیرفعال کردن حس مغناطیسی آن، منجر به ایجاد اختلال بیشتری در حس جهت‌یابی این موجود می‌شود.
محققان در تحقیقات اخیرشان موفق به اثبات اهمیت حس بویایی در مهاجرت پرندگان شدند. این مطالعه روی گروهی از کبوترهای دریایی مدیترانه صورت گرفت که در امتداد ساحلی در جزیره اسپانیایی ماجورکا زندگی می‌کنند.
دانشمندان این پرندگان را به سه گروه تقسیم کردند. در یک گروه حس بویایی پرندگان با قرارگیری در معرض زینک سولفات غیرفعال شد. محققان با استفاده از آهنربا حس مغناطیسی گروه دوم پرندگان را مختل کردند.
گروه سوم نیز به عنوان گروه کنترل مورد استفاده قرار گرفت. پژوهشگران نیز با استفاده از GPS (موقعیت‌یاب جهانی) حرکات پرندگان را دنبال کردند.
محققان دریافتند که هر سه گروه به طور مرتب برای پیدا کردن غذا و آذوقه از لانه خارج می‌شوند و صحیح و سالم بازمی‌گردند. این امر نشان داد که غیرفعال بودن حس بویایی در رفتار روزانه اختلالی ایجاد نمی‌کند.
اما وقتی گروه فاقد حس بویایی به سفر طولانی‌تری رفتند و به آن سوی اقیانوس پرواز کردند، مسیرهای غیرمعمول، ناکارآمد و مستقیم را در پیش گرفتند. با این حال وقتی که پرندگان مجددا قادر به دیدن خشکی شدند، انتخاب این مسیرهای ضعیف و نامناسب به حالت عادی بازگشت؛ این امر نشان می‌دهد که وجود حس بویایی برای سفرهای راه دور حیاتی است. اما پرندگان برای سفر به محل‌های نزدیک که نشانه‌های توپوگرافی بصری قابل دسترس است، نیازی به حس بویایی ندارند.
- 14
- 4
